Maria’s Mooie Mensen 485
Nogal overbodig te zeggen dat afgelopen week confronterend was als het gaat om de veiligheid van vrouwen en meisjes. Ik denk dat iedere ouder regelmatig worstelt met de veiligheid van zijn/haar kind. Loslaten, zelfstandig maken, weerbaar maken en zorgen dat ze voor zichzelf opkomen. Wanneer zijn ze toe aan extra verantwoordelijkheid en wat is normaal tegenwoordig? Als ouders van drie dochters lijkt dit vraagstuk soms extra ingewikkeld. Afgelopen week bleek maar weer dat vrouwen en meisjes soms extra kwetsbaar zijn. Onze dochters zijn nog jong en ver van de puberleeftijd vandaan. Toch is acht en bijna zes wel een leeftijd om dingen bespreekbaar te maken. Oudste dochterlief speelt regelmatig alleen buiten en ook haar kleine zusjes mogen best alleen op het speelveldje zijn. Eén groot voordeel voor mij is dat ik hier vol zicht op heb en ze weinig uit het oog verlies. Al jaren proberen we oudste dochterlief wijs te maken over de risico’s die er zijn, maar dan zonder haar bang te maken. En je hoopt maar dat als er iemand met een busje stopt en aanbiedt haar wel even naar huis te brengen, dat er dan een belletje gaat rinkelen en ze een veilige plek opzoekt. Zo ging het in Drachten namelijk wel een dikke week geleden en dikke chapeau voor het meisje wat dit overkwam. Zij aarzelde niet, draaide zich om om vriendinnetjes op te zoeken en trok aan de bel bij haar ouders. Een ontzettend knappe actie en daarmee werd erger voorkomen. Dit verhaal zong al snel rond en kwam ook ons ter ore. Direct stel je je dan de vraag: wat zou mijn kind hebben gedaan? Het leek me in elk geval verstandig dit verhaal voor te leggen aan mijn dames en de reactie te polsen. Nog voor ik kon vertellen dat het meisje in kwestie zo goed gehandeld had, onderbrak oudste dochterlief me stoïcijns: ‘oh, dat is een kinderlokker, daar zou ik nooit bij in de auto stappen.” De kous was wat haar betreft daarmee afgedaan, maar ik had nog een troef achter de hand. Want ik ken mijn meisje; behulpvaardig, een echte wereldverbeteraar en totaal ongevoelig voor snoep. Bang dat ze met wat lekkers meegelokt wordt, ben ik niet, maar ze heeft wel een zwakke plek. Wát als iemand vraagt of ze naar puppy’s komt kijken of verkondigd dat hij zijn hond kwijt is en hulp nodig heeft met zoeken? Direct begonnen de raderen te draaien in haar hoofd. “Maar wat als ik die hond wel kan vinden? Wat als ik diegene vaag ken?” Zo wist ze uitzondering op uitzondering te vinden waarin ze misschien toch kon uitblinken als grote dierenredder. En dus, peperde ik haar in, is er een zwakke plek. Ik hoop maar van harte dat er een belletje gaat rinkelen als iemand ooit kwade plannen heeft. En tot die tijd blijf ik ze begeleiden, weerbaar maken en in hun kracht zetten. Ze zijn prachtig, sterk en zelfverzekerd. Ik hoop maar dat niemand dat ooit van ze af zal pakken.