Maria’s Mooie Mensen 502

Oudste dochterlief is een speciaal meisje. Eentje met een missie. Eentje met een grote wil. Ze begon met praten met zes maanden, liep toen ze een jaar was en ging zo gestaag verder. Toen ze twee was, kon ze het alfabet al opdreunen en zei ze moeiteloos woorden als ‘consultatiebureau’. U begrijpt: daar op dat consultatiebureau scoorde ik met haar wel punten. Dat werd met de jongste twee – dikke vijf weken te vroeggeboren – wel anders. Maar goed, ons oudste meisje dus, gaat over het algemeen als een malle. Dat is niet altijd handig, want ze is daardoor sneller verveeld op school en heeft een grote behoefte aan uitdaging. Gelukkig weet zowel zij als ik heel goed hoe we hiermee om moeten gaan en zien wij over het algemeen een blij meisje rondlopen. De vastberadenheid die ze had toen ze met haar zes maanden gericht ‘mama’ probeerde uit te spreken en die wij zagen toen ze met negen maanden gestaag haar eerste drie stappen zette, die heeft haar nooit verlaten. Over haar toekomst is ze dan ook helder. Zij heeft een aantal dromen: in de dierentuin werken, meedoen aan The Voice – hier sta ik niet meer zo om te springen -, een eigen paard en naar de Olympische Spelen met dressuur en de wereld redden. Zonder enige twijfel zal ze dit opsommen als het gaat om wat zij nog graag wil met haar leven. Als moeder ben ik inmiddels gewend aan hoe ze graag groot droomt. Ik heb al lang geleden geleerd ook niet meer aan haar te twijfelen. Ze laat altijd weer zien dat ze perfect op de hoogte is van haar eigen kunnen en dat ze met een ijzeren wil ook van alles bereikt. Gestaag werkt ze aan haar doelen. Zo zijn we thuis inmiddels een halve dierentuin rijker waar mevrouw naar hartenlust werkt aan haar skills als verzorger. Haar spaarpot vult zich langzaam voor een paard en haar eerste dressuurwedstrijd heeft ze net achter de rug. Ze zit mooi op schema. Nadat ze redelijk gitaar heeft leren spelen en daar toe is aan een stapje erbij, werd het nu tijd ook haar zingen op te krikken. Of het zo moest zijn, viel haar gitaarjuf voor een langere periode uit en kregen we daardoor de ruimte een wonderbaarlijk perfect vrijgekomen plekje zangles te benutten. Weer een stapje richting één van haar doelen. Alleen de wereld redden; dat is zo simpel nog niet. Zelf zou ik er meer dan moedeloos van worden, maar dat is bij oudste dochterlief niet aan de orde. Zo was ze al even tegen voedselverspilling – bleek wat hoog gegrepen aangezien ze dan steevast haar bord leeg moest eten -, raapt ze met haar plezier afval en zorgt ze op haar manier voor de natuur. Ze ziet steevast het beste in mensen en is graag behulpzaam. Uiteindelijk combineert ze ongetwijfeld al die dromen tot een prachtige toekomst. Of het echt de moeilijke combinatie van dierenverzorger, bekende zangeres en wereldverbeteraar wordt, dat moet nog blijken. Terwijl zij vorige week uit haar tenen zong bij haar eerste zangles, mocht ik rustig op de achtergrond meekijken. Ik wierp een blik om me heen terwijl De Diepte van S10 door de ruimte galmde en zag daar verdomd een groot schilderij met een vredesduif. Het universum heeft zo zijn plannen, lijkt het.