Maria’s Mooie Mensen 517

maria's mooie mensen

Zonder gezapig te willen klinken, vind ik dat het hebben van kinderen echt een verrijking van het leven is. Als moeder en als mens ben ik alle jaren nadat ik ze op de wereld heb gezet, gegroeid. Ze zijn bij tijden een letterlijke spiegel. Met een steelse blik op onze tweelingdochters zie ik soms niet alleen mezelf terug, maar zie ik via deze dames ook hoeveel ik eigenlijk op mijn moeder lijk. Waar ik altijd heb gedacht qua uiterlijk vooral op mijn vader te lijken, blijkt nu ik ouder word, er ook genoeg van mijn moeder in mij te schuilen. Meest bijzondere voorbeeld hiervan is mijn kleur ogen: altijd waren die blauw, maar sinds de kinderen lijken ze meer groen. Ook de blauwer dan blauwe ogen van de jongste twee kleurden na een jaar of twee à drie uiteindelijk toch naar groen. Vroeger was de oogkleur een ware tweedeling in het gezin waarin ik opgroeide; bij een spelletje was het altijd mijn vader en ik – de blauwogen – tegen mijn moeder en broer – de groenogen. Leren doen mijn dames niet alleen van mij, maar ik ook van hun. Mijn oudste dochterlief is een wijs meisje die niet alleen tal van vragen stelt om haar eigen honger te stillen, maar vaak ook met vragen komt die mijzelf aan het denken zetten. Ze snijdt net zo makkelijk een onderwerp als de dood en wat er daarna eventueel is aan, als godsdienst of gewoon wat we die avond eten. Waarbij ze bij dat laatste onderwerp meestal feilloos mijn gebrek aan inspiratie en gebrek aan plezier in koken doorziet en meestal zonder problemen raadt wat ik op tafel zal zetten. Zij leert dus van mij hoe je structuur aanbrengt –maandags bloemkool, donderdags wat makkelijks omdat we laat zijn, zaterdag een smokkeldag en op zondag altijd cordon blue met spruiten en friet - , ik leer van haar dat het goed is je te blijven ontwikkelen. Stel je leergierig op en voedt jezelf met nieuwe kennis om jezelf te prikkelen. Ik doe dat door het luisteren naar podcasts. Eerst vond ik dat vooral irritant, maar inmiddels laat ik me via de pratende mensen in deze uitzendingen informeren over onderwerpen waarin ik geïnteresseerd ben of die mijn aandacht trekken. Onlangs leerde ik van alles over opruimen. Een gast in het gesprek wat ik luisterde was een expert die het net houden van haar huis leerde van opruimgoeroe Marie Kondo. De truc? Als je niet meer gelukkig wordt van iets – ‘does it spark joy?’- , is het tijd om afscheid te nemen. Terwijl ik in mijn oren de fijne kneepjes aanhoorde en me eigen maakte, lieten mijn dochters zien deze techniek allang te beheersen. Zij ruimden op een regenachtige zondag hun kamers op en gooiden zonder pardon alles wat hun geen ‘joy’ meer bracht in de vuilniszak. Van het genot dat het daarna bleek om hun kamers binnen te stappen, heb ík weer een heleboel geleerd. Nu moeten we alleen nog allemaal zien hoe we leren het ook zo heerlijk netjes te houden.

UIT DE KRANT