Maria’s Mooie Mensen 536

maria's mooie mensen

Als ouders van drie dochters kijken manlief en ik weleens met angst en beven uit naar het opgroeien van de dames tot tieners. In een wereld waar alles via de mobiele telefoon onder een vergrootglas ligt, proberen wij ze mee te geven dat dit schermpje niet zaligmakend is. ‘Het is altijd gezelliger als je bij elkaar komt, dan dat je elkaar via de telefoon spreekt’, druk ik ze nu al op het hart. Opgroeien in een tijd dat het hele leven ‘gepost’ moet worden, ‘likes’ je populariteit kunnen bepalen en de commentaren niet mals zijn, vergt een goede portie zelfvertrouwen. Ik vertel ze regelmatig dat ze prachtig zijn en dat niemand ze anders hoeft te vertellen. Lijnen doen we pas na ons dertigste, is altijd mijn eigen stelregel geweest en dat druk ik ook mijn meisjes op het hart. Als je jong en gezond bent, moet je zonder al teveel gekkigheid prima in model kunnen blijven. ‘Kijk, als je nergens maat in houdt en je elke dag naar de grote gele M gaat, dan wordt het lastig’, nuanceer ik mijn uitspraak terwijl de ogen van de jongste twee al gaan glimmen. Ik zie al, de echte boodschap komt bij deze twee niet meer aan. Oudste dochterlief vertel ik over meisjes die zo onzeker zijn over zichzelf dat ze niet meer durven te eten of het eten weer uitspugen in de wc. Terwijl de andere twee hardop discussiëren wat ze dan elke dag bij de grote gele M zouden gaan eten, zou oudste dochterlief niet weten waarom ze niet meer zou durven te eten. Gelukkig maar. Afgelopen weekend las ik een groot artikel over ‘sexting’ in de weekendkrant. Bij het zondagse ontbijt besloot ik ook dit alvast goed in te weken bij mijn dames. Naast het: ‘er is meer dan een schermpje en bedenk dat vele apps gemaakt zijn om jouw aandacht oneindig vast te houden’, ‘je bent prachtig en laat niemand je anders vertellen’, stipte ik nu ook het: ‘verstuur nooit zomaar een foto van je onderkant’ aan. Gegiechel alom aan de linkerkant van me waar de jongste twee zaten. Verontwaardiging rechts waar oudste dochterlief ‘absoluut nooit foto’s van zichzelf daar zou maken’. Goed nieuws voor mij dus. Zo tussen de zondagse croissantjes praten we nog even verder over dat niemand je hoeft te vragen je uit te kleden en dat je onderkant écht van jou is, dus privé. Andersom is het ook niet normaal als een ander jou zijn privédelen wil laten zien. Opeens klinkt er een benepen stemmetje naast me. Geschrokken bedenkt één van de jongste twee zich dat het buurjongetje onlangs telkens zijn jongeheer wilde laten zien bij het spelen. Aan de overkant van de tafel kijkt haar tweelingzus geschrokken op: ‘moeten we nu de politie bellen?’ Het kostte me tien minuten en veel moeite uit te leggen dat dit soort dingen in het geval van een vijfjarige toch even anders liggen. Toen we de voorlichting achter ons lieten en ons met smaak op de croissantjes storten, borrelde er ineens nog een vraag op bij de jongste: ‘maar mama, hoe worden baby’s eigenlijk gemaakt?’ Dát is een goede vraag, maar daar hebben we het later wel over. ‘Zeg, wat ging jij eigenlijk eten bij die M?’

UIT DE KRANT

Lees ook