Maria’s Mooie Mensen 540

maria's mooie mensen

Wij gingen op reis en we namen mee drie koffers vol uitgekiende reiswaren. Voor het eerst sinds de jongste dames er zijn, gingen we vliegen en dat vergde een serieuze voorbereiding. Eentje waarbij we niet alleen uren aan filmpjes keken om ze te laten zien hoe het vliegen in zijn werk ging, maar we waren nu ook voor het eerst gebonden aan een maximum aantal kilo’s aan bagage. Dit verklaart ook meteen waarom we niet eerder vlogen, want toen we ooit nog met drie kinderen onder de vier jaar rondliepen, konden we met geen mogelijkheid licht-bepakt op reis. Tuurlijk kun je overal ter wereld luiers krijgen, maar in het dagelijks leven mijd ik de supermarkt al het liefst, dus op vakantie moet ik er al helemaal niet aan denken continu boodschappen te moeten doen. Enfin, wij gingen vliegen naar een warme bestemming dus dikke kleren konden aan de kant. We plozen de kasten uit op nog passende zomerskleren – wat betreft de kinderen qua lengte en wat betreft manlief en mij qua breedte – en zo waren de koffers al voor de helft gevuld. Met alle horrorverhalen van koffers die niet aankwamen deze zomer nog in mijn hoofd, husselde ik ieders kleren verdeeld over drie koffers. Heel slim mocht er eentje niet aankomen, voor mijn overzicht wat minder. Toen het eenmaal tijd was te vertrekken had ik al geen idee meer wat ik nou voor wie had ingepakt. Wat we wel mee hadden: tien bussen zonnebrand factor dertig. Nou houdt manlief totaal niet van smeren, maar heb ik in mijn jonge jaren regelmatig zonneallergie gehad en mijn lesje wel geleerd. Gemiddeld twee bussen per dag met zijn vijven opsmeren, lukt mij met gemak. En die ga ik natuurlijk niet duur terplekke aanschaffen. Eenmaal ontwaakt op plek van bestemming ging ik dan ook voortvarend aan de slag. Twee bussen gingen geheel zoals verwacht er de eerste dag door. Manlief keek meewarig hoe ik na ieder zwembeurtje ijverig weer los ging op de dames. Om ons heen verdacht veel roodverbrande mensen. Ondanks een bewolking ’s middags en uit voorzorg veel onder de parasol leken ook wij aan te branden. De dames bleken op het nippertje gered door mijn smeeracties. Maar door met factor dertig? Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht. En zo kochten we alsnog terplekke nieuwe zonnebrand, dit keer met factor 50 en uiteraard voor de hoofdprijs. De acht ongebruikte bussen factor dertig gingen mee terug. Evenals de drie ingepakte luchtbedden – met de mond opblazen bleek toch een brug te ver - , een tiental ongelezen bibliotheekboeken – de dames lagen non-stop in het water – en warme kleren die we ’s avonds totaal niet nodig bleken te hebben. Alleen oudste dochterlief had het elke avond koud, maar voor haar had ik, gezien haar normale gepuf zodra het al 18 graden is, amper wat warms mee. Totaal onnodig bleken ook de opladers, powerbanks en oortjes die ik trouw meesleepte het vliegtuig in. Wat bleek namelijk: genoeg ingepakt wat niet nodig was, maar de tablets van de dames, volgestouwd met al hun favoriete films en series voor acht uren in het vliegtuig, waren we vergeten.

UIT DE KRANT

Lees ook