Maria’s Mooie Mensen 553
Je wil als moeder ook niet te voorzichtig zijn. Niet teveel je kinderen pamperen, niet teveel lopen te fitten. Een zogenaamde curlingmoeder die alles wegpoetst: mij niet gezien. Desondanks merk ik dat bij ieder wissewasje de leeuw in mij naar boven komt. Van een ‘wel PIEP wat denken ze wel niet’, moet ik altijd even tot tien tellen en dan probeer ik op ieder voorgelegd probleem ‘hoe lossen we het op’ aan de dames te antwoorden. Buiten spelen: helemaal prima en vies worden hoort erbij. Maar om heel eerlijk te zijn, zitten daar wel grenzen aan wat mij betreft. Ooit stuurde een moeder een filmpje in de groepsapp van haar kinderen vol in de moddersloot met de opmerking: ‘schone kinderen hebben geen plezier’ en daar ging mijn hart niet sneller van kloppen. Je moet je afvragen of het echt leuk is om ín die moddersloot rond te walsen. En hoe schoon die kleren überhaupt nog kunnen worden. Omdat in de plassen stampen er wel bij hoort, heb ik een goede oplossing: buitenbroeken. Van die gevoerde regenbroeken waarin ze kunnen doen wat ze willen. Waarbij ik me nog steeds afvraag of het een goed idee is ín die moddersloot rond te walsen. Net zoals ik me altijd afvraag of het echt logisch is je nieuwste kleren aan te trekken als het zondag is en je toch alleen maar buiten gaat spelen. Desondanks zie ik menig modeshow voorbij komen op dit soort vrije dagen waar er weinig meer dan om huis rommelen op de planning staat. Daarin ben ik dan onverbiddelijk: leuke outfit, maar terug naar binnen en lekker oude kleren aan trekken. Omdat ik niet overal mijn veto over kan uitspreken, moet ik qua aankleden nog wel eens op mijn tong bijten. Ik ben immers geen curlingmoeder en laat ze hun eigen keuzes maken. Toch? In deze tijd van het jaar komen we telkens weer op het blote benen dilemma. Kan het wel of niet? In dit land loopt het vaker op niet uit, maar de dames hebben daar weinig boodschap aan. Vanaf maart wordt er weer minimaal één keer per week lonkend naar de korte broeken en zomerjurkjes gekeken en als het dan in april zonnig is, móet alles uit. Het is een halve obsessie die blote benen, vooral bij oudste dochterlief. De laatste weken hebben we nogal veel van die ‘het hangt erom-dagen’. Van die dagen dat de weersvoorspelling wel aardig lijkt, maar het altijd de vraag is of die gaat kloppen. En van wel aardig naar de plank misgeslagen is maar een klein stapje. Of: twee graden en iets hardere wind dan verwacht. Mevrouw blijft echter hardnekkig volhouden. De drie misstapjes die ze moest bekopen met kou lijden, zijn allang weer vergeten. Vanochtend was het wéér hetzelfde recept: schijnt de zon? Wat zegt Google? Terwijl ik me afvraag of de winterjas wel opgeborgen moet worden, loopt zij weer met blote benen de deur uit. ‘Lekker fris’, weet ik er nog net uit te persen.