Marjan Sijperda begint eerste termijn als wethouder in Westerkwartier

Afbeelding
voorpagina groningen

‘We gaan effectiever werken, laagdrempeliger en het echt sámen doen’


DRACHTSTERCOMPAGNIE – Marjan Sijperda staat te popelen om te beginnen aan haar eerste termijn als wethouder in de gemeente Westerkwartier. Zij werd gestrikt door VZ en zal onder andere de portefeuille armoede onder zich krijgen. Sijperda wil de lijn die met het mediationtraject is ingezet, door blijven trekken in het College. ‘Dit College gaat als één geheel aan de de slag. We hebben afgesproken: we gaan het echt samen doen. Omdat we er dan iets mooiers van kunnen maken, dan we alleen zouden kunnen.’


Sijperda woont op de grens van de gemeente Westerkwartier. Letterlijk wonend aan de ‘Skieding’ in Drachtstercompagnie kijkt ze vanuit haar woning nog nét uit over de gemeente waar ze straks weer veel zal vertoeven. Ze woont in het huis waar ze haar latere jeugd doorbracht. Hier zag ze ook mogelijkheden om haar ouders oud te laten worden naast haar eigen gezin. Haar moeder woonde totdat ze op 82-jarige leeftijd overleed naast hen, onder hetzelfde dak. Handig voor de mantelzorg wat later een rol ging spelen. Inmiddels is het nest helemaal leeg. Vier kinderen, twee jongens en twee meisjes, zijn uitgevlogen. De één dichtbij richting Drachten, de ander halverwege Nederland en eentje trok voor de liefde naar Ierland. Eén van de jongens ging het leger in en is al meerdere keren op uitzending geweest. Lastig voor het moederhart van Sijperda, maar: ‘hij is het leger in gegaan om mensen te helpen en dat kan ik dan wel weer begrijpen.’


Het helpen van mensen, inwoners in een gemeente, dat is wat Sijperda ook drijft in haar werkzaamheden. Ze is geen onbekende in het Westerkwartier, want meer dan vijftien jaar was ze griffier in de oude gemeente Marum. Als algemeen coördinator raadsgroep herindeling was ze nauw betrokken bij de herindeling tot de gemeente Westerkwartier. In 2018 liet ze deze baan achter zich om wethouder te worden in de gemeente Smallingerland. Een avontuur wat voortijdig beëindigd werd in 2020. ‘De cultuur in de raad was ontzettend slecht en dat viel niet te keren’, vertelt Sijperda hierover. ‘De burgemeester had opdracht gegeven aan een externe commissie om te onderzoeken hoe dit opgelost kon worden en die kwam in februari van 2020 met een rapport met aanbevelingen. Eén daarvan was het aanstellen van een ‘zakencollege’. Dit is een college wat geen enkele binding heeft met de fracties van de politieke partijen.’ Hoewel ze zelf graag wilde blijven, heeft ze op verzoek van raad zelf ontslag genomen. Ze spreekt over een ‘zuur’ gevoel. ‘Ik had het liever afgemaakt, maar ik begrijp het wel.’


De stap van griffier naar wethouder noemt Sijperda zonder twijfel ‘fantastisch’. ‘Je doet plotseling mee’, vertelt ze. ‘Je mag een eigen mening hebben en dat kan als griffier niet. De griffier zet de arena klaar. Je spart, inspireert en stimuleert. Als griffier weet je alles van de processen en adviseer je. Stel dat een partij een motie wil indienen, dan geef je bijvoorbeeld suggesties om de slagingskans te verbeteren. Het kan maar zo zijn dat later weer een andere partij je vraagt om mee te denken over de beste aanpak. Je bent dus echt a-politiek.’


Hoe anders is dat nu ze voor een lokale politieke partij opnieuw het wethouderschap op zich mag nemen. Net als de Eerste Lokale Partij in Smallingerland, wist VZ Sijperda te vinden voor de tweede wethouderspost die de partij kon invullen. De lokale partij spreekt haar aan. ‘Het mooie van een lokale partij is dat die heel erg gericht is op de eigen gemeente en eigen inwoners.’ VZ ziet ze als een partij die dingen voor elkaar wil krijgen. Dat hun werkwijze in het verleden wel eens stof op deed waaien, stoort haar niet. ‘Dat is toch mooi? Het is heel goed als er een dialoog ontstaat in de raad. Het debat van voors en tegens is nuttig. Ik zie Ytsen als iemand die ontzettend sociaal en heel erg gedreven is. De partij is naar mijn idee enorm gegroeid. Ze doen het goed, anders wordt er ook niet zoveel op gestemd.’


Er was een mediationtraject nodig voor coalitiepartners VZ, ChristenUnie, PvdA/GroenLinks en Sterk Westerkwartier hun akkoord konden presenteren. ‘Ik denk dat het goed is dat je onder een onafhankelijk voorzitter goede afspraken maakt hoe je toekomst in wil. Een kleine wrijving kan anders tot grote problemen leiden. Iedereen heeft zich kwetsbaar opgesteld, dat is alleen maar knap.’ Dat de politieke partijen in het Westerkwartier verder redelijk eensgezind overkomen, mag misschien wel saai genoemd worden. Sijperda lacht even voor ze stelt: ‘Je probeert dingen samen voor elkaar te krijgen.’


Van dit nieuwe college van burgemeester en wethouders mogen we de komende periode hetzelfde verwachten. ‘Wij gaan die lijn echt doorzetten. Wat opvalt is dat we écht gaan samenwerken. We gaan als één geheel aan de slag. De portefeuilles zijn zo ingedeeld dat we allemaal met elkaar te maken hebben.’ Uniek noemt Sijperda deze constructie. Effectiever ook. ‘We hebben afgesproken dat we elkaar gaan helpen. We gaan het echt samen doen. Omdat we er samen iets mooiers van kunnen maken, dan we alleen zouden kunnen.’


Sijperda krijgt de portefeuilles economie, participatie, recreatie en toerisme, en armoede. Dat laatste is een mooi voorbeeld van hoe het samen opgepakt gaat worden. ‘Armoedebeleid maak je niet in je eentje. Dat heeft te maken met wonen, duurzaamheid, het raakt onderwerpen als voedsel en onderwijs. Eigenlijk zo’n zwaar beladen woord. Zie het als kansengelijkheid wat wij willen. Dat mensen geen schroom hebben om hulp te vragen. We willen dat laaggeletterdheid aandacht krijgt en er overal ondersteuning is voor mensen die digitaal niet vaardig zijn. Dat kinderen op school komen en gegeten hebben en kleding hebben die bij het seizoen passen. We lossen het heus niet allemaal in één keer op, maar hopelijk kunnen we de problemen staande brengen en het liefst terugdringen. En daarvoor brengen we al die portefeuilles bij elkaar en kiezen we voor één integrale aanpak.’


Sijperda brengt zelf ambitie mee. ‘Ik zet me met 100% in. Als je ergens niet vol voor gaat, bereik je ook niks. Ik zet mijn doelen hoog en ik zwem graag tegen de stroom in om dingen voor elkaar te krijgen. Daarbij ben ik heus realistisch. Ik ga de armoede niet de wereld uit krijgen. Dat kun je niet alleen. En om in het Westerkwartier wat te bereiken, heb ik de rest van het College nodig, de raad maar ik hoop ook dat de bevolking zich inzet.’ Luisteren naar een ander en contact met de inwoners vindt Sijperda belangrijk. ‘Daar begint het mee.’ Soms vergt de baan een brede rug. ‘Je kan niet iedereen bedienen, maar ik probeer zoveel mogelijk te helpen. Laat ze maar komen om te praten.’

UIT DE KRANT

Lees ook