Meroakels PierceBrothers
Met zo’n noam boven een verhoal denk je geliek aan twee zingende broers. De ene broer zong wel en de aander speulde accordeon. Mor om e muziek binnen ze niet bekend worden ien Doezum en omstreken. Dit verhoal gijt over Jan Andries Piers, geboren ien Doezum 1893 en Dooitje Auko Piers, ok van Doezum en geboren ien 1899. Ze wonende met heur olders, broer en zus aan e Provincioaleweg ien Doezum. Pa was gewoon n arbeider, mor de broers Jan en Dooitje wadden aans dan e deursnee Doezumer.
Met zien tweeën hemmen ze heul wat omzwalkt over de wereld. Veul stoaten van de Verenigde Stoaten bennen ze deurreisd en ok bezöchten ze Canada en Mexico. Dit omzwalken was ien e joaren 1922 tot 1930. Vanof eind 19e eeuw tot ver ien e 20e eeuw wadden die Nederlandse rondreizers n bekend verschiensel ien de VS. Ze werden Hobo’s noemd, wat zoveul betekent as n zwerver, rondreizende dakloze arbeiders. Hobo’s deurkrusende t land illegoal deur met de heule lange goederentreinen met te reizen, woar ze ongezien op en of springen konden.
Noa dit oaventuur zöchten ze wark ien eigen laand, mor t omzwalken zat er nog ien. t Wol mor niet lukken met wark al binnen ze zulfs n poar week hotelknecht west ien Rolde. Pa Piers overleed ien 1933 en de broers wonende, tot heur overlieden ien 1947 bij moeke ien. t Olderlek huus had n brugje der veur en n padje en zo kwam je bij n groen hokje, dat dienst dee as winkeltje. Dee je de deur open, dan moek n grote bel nogal wat lawaai, zodat Jan dat achter op e tuun heuren kon. Jan en Dooitje hadden n groente- en fruitwinkeltje, ze verkochten ok vis, zoas rookte bokking. Jan verbouwde de groentes, dee de huusholding en hielp de klanten ien t winkeltje. Hij verbouwde bonen, kool en worrels. Ien loatere joaren kwam er ok iengekochte groente en fruit bij. Op e winkelruut ston “Pierce Brothers”, gevolg van t Amerikoans avontuur.
Dooitje brocht met zien bakfiets t fruit en e groentes noar de klanten, zien hond ging altied met en liep noast de fiets. Honden mochten ien die tied niet op stroat leggen. As hij bij n klant kwam, lei der n plaank noast de bakfiets woar de hond op leggen kon. Hij ventte ien t dörp en de butengebieden en hij kwam ok op de Langeweg ien Grodegast. De jeugd en de meiden van e huusholdschool aan de Langeweg, hemmen voak n appeltje pikt as Dooitje even niet keek. Kwoajongs uut Doezum liepen voak achter Dooitje en zien kar aan, of ze hingen aan e kar. Mor doar moek er snel enne aan deur met zien iekenholten knuppel, die der altied bij hum had, te dreigen.
Dooitje ston ok op markten, met zien kar plus hond. t Was n biezunder mins, veural as de bladden aan de bomen kwammen of der of vielen, was er nogal luudruchteg. Hij het nogal vrimde opvallende dingen uutspookt de dörpsgenoten heugen t heur nog altied. Zoas die keer dat er op stelten deur t dörp liep met n mosterdpotje op e kop. Meestal had er n witte pet op en n witte stok bij hum, woar der ien n gekke bui met omzwaaide. As der met de groentekar op pad was en de zun scheen, riep er luudkeels; “Zun, zun oh lieve zun”. Hij kroamde der van alles uut, eigleks was er altied wel argens op tegen en moek er der n verske over. Zo zong er voak: Grodegast, allemoal wiend en bast, de muzen leggen der dood veur de kast”. As Dooitje noar één toe ging die vergeten had om te betoalen, kwam er op zien rooie fiets, dan wis elkeneen hoe loat et was.
“Oh, was ik maar nooit getrouwd…”, het er ok n tied zongen en dat was niet zunder reden.
Ien 1931 is er trouwd met n zeuven joar jongere vrouw uut Nijkerk, n dochter van de schoenmoaker.
n Kleine zes moand loater werd er n zeun geboren, dus zogezeid n ‘moetje’. De aangifte van zien zeun het er overloaten aan zien schoonpa, ien e akte stijt dat ‘de vader door afwezigheid verhinderd was’.
Ien Doezum gijt et verhoal dat minsen tegen Dooitje zeid hemmen dat trouwd wezen niks veur hem was en dat hij mor twee doagen bij zien vrouw woont het. Ien 1945 binnen ze scheiden.
Zotterdags hadden de broers hulp van jongs uut Grodegast, die dan bestelde groentes bezörgende.
Jan was n heul andere man, n tegenpool van zien broer. Jan was nogal terugtrokken, meschien wel wat menskeschuw. Jan mog groag accordeon speulen.
Jan Piers is overleden ien 1954. Op zien grafsteen het Dooitje zetten loaten:
“Here is sleeping forever my dear brother John Andreas Pierce.”
Dizze tekst en noam ien t Engels zal ok n gevolg wezen van hun joarenlange omzwarvings ien t butenlaand.
Dooitje is noar Leek goan en tien joar loater overleed hij ien Stad.
Hij werd begroaven noast zien broer op t kerkhof van Doezum, aan e zuudkant , op e derde rij vanof t hek. De tekst op Dooitjes zerk is wel ien t Nederlands, mor ok enigzins verrassend: “Hier rust onze lieve vader”. Zover we noagoan kinnen had Dooitje mor één zeun en volgens de ollere Doezumers had er doar gien contact met. Mor wie zil t zeggen hoe t precies goan is, vrimd is t wel.
t Olle huus met t winkeltje is ien 1964 ofbroken, nou binnen allinneg de verhoalen over dizze biezundere
Pierce Brothers overbleven.
Leneke Struiksma
Mientje: “Hij is wat bleu en wiet niet woar Abram de mosterd hoald!’
