Mien Westerkwartier

Mien Leek

De Streekkrant en Mien Westerkwartier slaan de handen ineen om het prachtige Westerkwartier met haar mooie dorpen, kleine streekjes en eigen dialect uit te lichten. Deze haalt Tolberter Piet de Vries herinneringen op aan de zomer op het Leekstermeer. Ditmaal Mien Westerkwartier, Mien Leek.

Franse slag op t Leekster meer, t Is al weer joaren leden dat ik t metmoakte, moar toch wil ik jim t niet onthollen. Kiek, het zat zo, ik har op mien 30e joar ontdekt dat ik wel oareg wiendsurfen kon. Op n vekanzie ien Frankriek was t begonnen, doar was Lodewiek uut Twente, en die har mij de technieken n bietje biebrocht, Je moeten t niet op kracht doen, want dan goa je kepot, moar het is n balans spultje, met je gewicht ien e wiend hangen en de druk van de plank ofhoalen, allend moar sturen met de voeten.
k Har al wel voak met n zeilboot op stap west, altied op t Leekster meer, dus van “an e wiend voaren” en zo har ik wel verstand. Ik wis wat overstag goan was, met de neus ien e wiend droaien, en gijpen, das met de kont ien e wiend droaien. Dus noa veul valen, stennen en steunen, grove woorden en zo, kreeg ik doar ien Frankriek de zoak onner de knij. Ik har dan nog wel zo’n grote deur van n plank, doar konnen je wel met twee man op stoan, zunner te zinken. Moar dat moakte mij niks uut, ik vloog of en toe over t wotter, vuulde mij n jonge god.
En toen e vekanzie over was toog ik ien e weekenden noar t Leekstermeer, doar naaide ik werkelijk van de ene noar de andere kaant, t waaide der altied, ik kreeg der nooit genoeg van. As ik met n noodgang veur t terras van Cnossen langs vloog, dan keken alle wichter zo van: “Goh, wat n bink!” En ok op e Hoogkerkster kaant bie Pool ging t zo. Tenminste, dat docht ik ien mien franse overmoed. 
En toen haren ze bedocht dat doar mor n keer n wedstriedje hollen worden mos. Eerst har ik er niks met, wat kon dat nou wezen, as die simpele grunnegers uut t Westerketier dat regelen mozzen. Moar ja, s oavends van te veuren zat ik, noa anderhalf uur racen op t wotter ok eem op t terras bie Cnossen en doar zat ik soamen met n alleriezelekst nuver wichtje. Zij har mij racen zien en zee: “Woarom dustoe mörgen niet met? Doe gijst as de bliksem, hest alle kaans om t te winnen!”
Gevuleg as ik was veur zuk vrouwelek schoon, je wizzen nooit of ik heur nog wel es weer tegen kommen zol, gaf ik toe dat ik wel n oareg strontje surfen kon., Wat? We werden t eens dat ik uuteindelek n super surfer worden was! Toen ze mij zo de hemel ien prees har ik t ok geliek van heur te pakken. Dus ik meldde  mij aan, ik har ienmiddels ok al n echt surfpak op e kop tikt, want doar op dat Leekstermeer was de gemiddelde temperatuur oareg leger as ien Frankriek.
Ze hadden n parkoertje uutzet met n poar boakens, en doar mos je om toe. De finishlijn was gewoon weer op t plak woar we ok begonnen, vlak veur dat terras! Starten met allemoal tegeliek, ien e breedte noast mekoar. Gewoon stoan ien t wotter en noa t startschot op e plank stappen en dan wegwezen. We mozzen begunnen met de wiend ien e rug, t was eigenlek n driehoek, dus noa t eerste boaken ziedwiend en terug stief an e wiend voaren, dat was wel hiel scharp heur!
De andere deelnemers waren allemoal jonge kirrels, minstens 10 joar jonger as ik. Met van die hiele kleine plankjes, ik docht “oe blikje, dat wordt link!” Het schot klonk en vot was ik. Ik stond dreks op e plank en har ok geliek de wiend ien t zeil. Veur da k derom docht was ik al bij de eerste boei. Rap der om hin en toen zag ik dat ik wel 50 meter veurop lag. Ik wer hielemoal opgewonden, met die grote bak van mij en dat grote lap zeil har ik schienboar veurdeel.
Onnerwegens noar de tweede boei bedocht ik mien plan. Scharp an e wiend haren die jonkjes woarschienlek  veul meer kans as ik, Dus niet mien techniek, moar mien verstand mos t woarmoaken! Veur mien ogen har ik het beeld van dat nuvere dinkje, ik wis dat ze zat te kieken en ik wol het straks nog wel eem met heur noavieren! Dizze pries was veur mij!!
Dus liet  ik mij eerst ofzakken noar t oosten n hiel ind uut de koers, om dan zo met meer rume wiend op de finish of te stuven. Ien mien overmoed docht ik dat ik met mien franse verstand meer bereiken kon dan met geduld. Nou, jim snappen t wel, ik kwam as leste binnen. Elkeneen vroeg wat ik toch aan t doen west was, en ik kon t niet uutleggen. Hoe dom kin je wezen.
Al vrij vlot ben ik noar huus goan, ik duurde niet op t terras of te goan, wat zol ze wel niet van mij denken. t Het mij an e aandere kaant niet weerholden  om nog hiel voak te goan surfen, allend ging ik toen moar noar t Lauwersmeer. Veul meer ruumte en wiend hiel ik mien omgeven veur. En  an n wedstried heb ik mij nooit meer woagd.  As k er aan terugdenk begun ik nog weer te studderen. En t wichtje? Hoe hiette ze ok al weer…………