‘Mijn beste schilderij moet nog komen’
BURUM – Twaalf zomers lang werkte Aafke Holman aan wat misschien wel het project van haar leven zou worden. Alle 150 psalmen vertaalde zij naar een aquarelschilderij. Via via kwam een uitgever dat te horen en zo werd het boek ‘De Psalmen, een vertaling in kleur’ een feit. Bij elke psalm paste een aquarel en een kort gedicht of haiku van Holmans eigen hand. ‘Ik ben helemaal niet zo handig met taal, maar toen ik eenmaal begonnen was met de bijpassende haiku’s ging ik maar door. Ik wilde niet gestoord worden, ik moest door blijven schrijven. Ik vraag me nu wel eens af: Hoe is het toch mogelijk dat ik dat heb geschreven? Ik ben helemaal geen schrijver. Maar het paste erbij en het was helemaal van mezelf.’
Bij de vraag of Holman trots is op het project waar ze zolang aan werkte haalt ze haar schouders op. ‘Ik ben heel blij met wat de psalmen me allemaal gebracht hebben, maar of trots nou het juiste woord is? Het is heel fijn om te weten dat mensen er wat aan hebben gehad. Ik krijg regelmatig berichten uit het hele land vandaan dat het mensen iets gedaan heeft, dat ze erdoor geïnspireerd zijn of dat zij er troost uit haalden. Dat is fijn om te horen.’
Een religieuze bedoeling heeft Holman nooit gehad met de aquarellen. ‘Ik heb me laten inspireren door de verhalen in de Bijbel, want het zijn prachtige verhalen. Maar het is niet zo dat ik daarmee iets bereiken wilde. Ik wilde de verhalen alleen vertalen naar kleur.’
Holman begon in de jaren negentig vanuit het niets een galerie in haar eigen woning in Burum. Al snel was ‘de Blauwe Roos’ een begrip in het noorden en ook vanuit het westen wisten kunstliefhebbers en kunstenaars de galerie te vinden. De eerste expositie was met eigen werk, daarna was het de beurt aan bekende en onbekendere kunstenaars uit het hele land. Zeventien jaar lang runde ze de galerij, terwijl ze zelf ook nog door bleef schilderen. In die tijd is het psalmenproject begonnen. Toen de mogelijkheid voor een boek er kwam stopte ze met de galerij in de vorm hoe het toen was. Sindsdien exposeert Holman alleen nog maar eigen werk in de ruime galerie.
Momenteel hangt er in de galerie de expositie ‘Landscape’, een expositie met uitsluitend olieverfschilderijen. De schilderijen zijn gemaakt vanuit het atelier aan het achterkant van het huis, waar door de grote ramen veel zonlicht naar binnen valt. Voor Holman is het atelier de favoriete plaats in het huis. ‘Ik zoek graag het licht op. In het atelier heb ik prachtig uitzicht over de landerijen. Vanuit hier heb ik veel schilderijen gemaakt. Een aantal ervan heten dan ook ‘Vanuit mijn raam’.’
Wat in de tijd van de Blauwe Roos nooit kon, het exposeren van werk van cursisten, kan nu wel. ‘Dat is onprofessioneel, om werk van professionals en cursisten door elkaar te gaan hangen.’
Vorig jaar was er voor het eerst een groep cursisten die exposeerden in de galerie van Holman. 8 juni wordt de tweede expositie van cursisten geopend. ‘Ik heb ze het thema Mens(g)elijk meegegeven voor de expositie. Ik wil mijn cursisten laten nadenken over hun schilderij en de mensheid. Voor de een is het moeilijker dan de ander om er wat van te maken. Als ze maar met iets komen wat van hun zelf is, en niet met nageschilderde plaatjes.’
Zelf vindt Holman het ook belangrijk om na te denken over een schilderij voordat ze eraan begint. ‘Niet zomaar wat op een doek kladderen. Dan kan ik nog steeds wel een mooi schilderij maken, maar je kunt eraan zien dat er niets in zit. Nee, ik weet van tevoren wat ik wil maken en zie dat voor me.’
Aafke Holman is nog volop in ontwikkeling en werkt hard om het beste uit zichzelf te halen. ‘Mijn beste schilderij heb ik nog niet gemaakt. Ik blijf bezig om mezelf te ontwikkelen, nieuwe technieken uit te proberen en van elk schilderij weer wat moois te maken. Ik kan nog jaren mee.’
De expositie Landscape is elke zaterdag van 13.00 tot 17.00 te zien in Galerie-Studio Aafke Holman te Burum. De expositie is nog tot 27 april te bezichtigen.
