MiniKul – week 17 ‘15

minikul

Koningsdag – het woord is nog even wennen - valt dit jaar op maandag 27 april. Zelf heb ik overigens niets met het koningshuis maar er ook niks tegen. Een monarchie is weliswaar een middeleeuws opgelegd dictaat en zeker niet democratisch, maar het alternatief is een gekozen president. Die is denk ik even duur, zo niet duurder. En geeft gegarandeerd meer trammelant. Oranje is ook niet mijn favoriete kleur. Maar de oranje WC-pot waarmee WA een paar jaar geleden prins(heer)lijk wierp zie ik toch liever dan de oranje overall waarin de Passion-nep-Jezus Jim de Groot op tv als een IS-gegijzelde werd gekruisigd.
Ik heb dus niets met ons koningshuis. Hooguit dat ik uit nieuwsgierigheid voor de tv de beleving van Koningsdag ‘nieuwe stijl’ een poosje ga aankijken. Maar vreemd is mijn onverschilligheid bij nadere beschouwing misschien wel, want een inmiddels al jáááren overleden oud-oom heeft destijds uitgevogeld, dat onze familie vermoedelijk van de Oranjes afstamt. Mijn verre voorouders woonden destijds in Vaassen en mijn bet-bet-bet-overgrootmoeder was ten tijde van Koning Willem II dienstmaagd op zijn nabijgelegen paleis Het Loo. Waar ze door toedoen van de majesteit haar maagdelijkheid verloor. Ze werd aan een schippersknecht gekoppeld en kreeg als bruidschat alias afkoopsom een trekschuit mee.
Me daarop voor staan, laat staan van eventuele ‘rechten’ gebruik willen maken heeft overigens geen enkele zin. Na zo’n anderhalve eeuw zal de verzameling bastaards – de koning lustte er wel pap van – zeker tot enkele honderdtallen zijn uitgebreid. Bet-bet-bet-achterneef WA zal ons met onze claim zien aankomen. Maar met een paar rode wijntjes achter de kiezen wil ik nog wel eens fijntjes op mijn eventuele vorstelijke afkomst wijzen. Zo heeft iedere gek zijn gebrek.
Aan Koningsdag doe ik niet, was mijn voornemen. Maar laat nu net mijn jongste kleinzoon me bellen of ik die dag bij hem op het schoolplein langs wil komen. Op de Vrijmarkt daar heeft hij een kleedje. Waarop hij onder meer door zijn oma – mijn vrouw – van onder het stof op zolder gehaalde drinkbekers met de afbeeldingen van Wilhelmina en Juliana & Bernhard, die we op de lagere school gratis kregen uitgereikt, ten verkoop wil aanbieden. Het kan daarom best zo zijn, dat dan toch nog een stukje van de geldelijke erfenis waar we recht op menen te hebben, in onze familie komt. Luidt het spreekwoord niet, dat je het van je familie moet hebben?
Henk Hendriks 

UIT DE KRANT