Minikul week 41

minikul

Natuurlijk moet het er eens van komen. Want melk, brood, bloemen, bijna alles komt tegenwoordig al uit een automaat. En kroketten, frikadellen, bamischijven en eierballen trekken we al jaren uit de muur. Maar friet? Daar was tot nu toe geen sprake van. Al midden zestiger jaren in de vorige eeuw probeerden de Belgen, toch DE kenners van friet, een automaat te fabriceren die kwalitatief goede patat frites produceerde. Maar tot nu toe was het resultaat telkens onbevredigend. De frietjes waren te slap, te droog of te groen. En de machines gingen vaak stuk of vlogen in brand. Maar de aanhouder móet eens toch winnen. En nu dachten frietbewuste Belgen een frietautomaat op de markt te hebben gebracht die wél aan alle kwalitatieve eisen schijnt te voldoen. Zeggen althans die ontwerpers. Eentje die de meest perfecte, in ossewit – dat is gefilterd rundvet van de hoogste kwaliteit – gebakken frietjes aflevert. Maar opnieuw laten Belgische kenners zich kritisch uit over het te verorberen eindresultaat. Pure patatproevers vinden namelijk, dat de friet naar karton smaakt. Tsja, dus weer opnieuw aan de slag?

De nieuw ontworpen frietautomaat – zelf vind ik frietmasjien veel authentieker klinken, meer Belgisch ook – was na drie dagen gebruik ook al defect, omdat de frietvoorraad was uitgeput. En iemand er tot overmaat van ramp een verkeerd muntstuk in had gegooid. Alle ellende dus in één keer. Terwijl het toch allemaal zo mooi leek. Een mooie portie van 130 gram hapklare frieten voor 2,50 euro en anderhalve minuut wachten, nadat de diepgevroren frieten in de kokende olie zijn gegooid. De machine kan zonder bij te vullen 200 porties produceren. Ze worden opgediend in een kartonnen bakje, naar keuze met mayonaise, ketch-up, zout en een vorkje.

Alleen al daardoor kan de nieuwe frietmasjien, ook al worden alle kinderziekten overwonnen, never nooit wat worden. Echte Belgische frieten horen in een puntzakje thuis. Zonder vorkje, omdat ze met de vingers gegeten het lekkerste smaken. Zorg dan maar voor een servetje erbij. Huiswerk genoeg dus voor de Belgische bedenkers om alsnog de perfecte Frietmasjien te ontwerpen. Ik wacht rustig af. Misschien kan de in opkomst zijnde 3D-printer waarmee ze bij TNO in Delft aan het experimenteren zijn om op bestelling de door jouw ingeprinte maaltijd te produceren, straks uitkomst brengen. Met puntzakje erbij. Maar dat zou jammer zijn voor onze Belgische frietvrienden.

Henk Hendriks

UIT DE KRANT

Lees ook