Mirella en pony Daisy mogen weer samen rijden!

Afbeelding
Sport

“Het lijkt me geweldig ooit Gronings kampioen te worden”

ADUARD – De coronamaatregelen hebben niet alleen mensen getroffen, maar ook dieren. Mirella de Jonge uit Aduard en haar grote liefde, pony Daisy, konden maandenlang geen wedstrijden rijden. “En dat was niet leuk”, vertelt de 14-jarige. Maar sinds de maatregelen een beetje zijn versoepeld kan het weer. En daar is Mirella erg blij om. Al heeft ze haar pony gelukkig niet de hele tijd hoeven missen. “Gelukkig hebben wij een eigen stal en een ‘bak’ waarin we met haar konden rijden. Dat was echt fijn. Veel mensen die ook een paard of een pony hebben, hebben geen eigen stal en hun dier is dan op de manege. Daar mochten ze niet heen en konden dus ook niet rijden. Niet leuk dus voor zowel pony als het baasje”.  Inmiddels zijn de eerste wedstrijden weer voorzichtig begonnen en trekken Mirella en Daisy er weer op uit. Aan de stralende lach te zien een hele opluchting: “Het was echt niet leuk toen we hoorden dat we niet meer mochten rijden en nu kan het eindelijk weer. Daar ben ik heel blij om”


Al vanaf haar zesde is Mirella bezig met pony’s en die liefde heeft ze niet van een vreemde. “Mijn moeder heeft een vriendin die pony’s heeft en toen ik zes jaar oud was, hebben mijn ouders voor mij en mijn twee jaar oudere zus een pony gekocht, ‘Snowflake’. Mijn zus ging uiteindelijk wedstrijden rijden en ik ging vaak mee. En in de trainingsbak kon ik zelf mijn eerste rondjes rijden. Ik vond het direct erg leuk!” Na een paar jaar volgt er echter een dramatisch moment. Snowflake, een shetlanderpony, wordt te klein of zuslief te groot en er zit niets anders op dan een andere pony aan te schaffen. En afscheid te nemen van Snowflake. “Dat was echt heel erg. Ik heb erg gehuild en haar heel erg gemist. Gelukkig heeft ze een goed plekje gekregen en we kunnen altijd naar haar toe, want ze is niet zo heel erg ver uit de buurt”.


Inmiddels is er dus Daisy, en Mirella, die al zes jaar lid is van de Aduardse Abdijruiters. Ze hoopt daar uiteraard nog heel lang op te kunnen rijden, want ze heeft nog wel een paar dromen. “Ik probeer steeds een stapje hoger te komen. Je kunt tijdens wedstrijden punten scoren en als je genoeg punten hebt, kun je promoveren naar een hogere klasse. Dat is me afgelopen jaar twee keer gelukt en ik hoop dat ik ook volgend jaar weer punten scoor en naar een hoger niveau kan doorgroeien”. De prijzenkast aan de muur zit al behoorlijk vol, maar toch gaat het Mirella daar niet in de eerste plaats om. “Het samenspel met de pony is vooral erg leuk. Ik doe aan dressuur en springen en beide onderdelen gaan ook goed. Met je pony over hindernissen springen, zorgen dat je pony het durft. En dan het gevoel dat je even door de lucht zweeft, geeft echt een kick. Ik moet zorgen dat Daisy zich lekker voelt en vertrouwen heeft. Als dat dan lukt, geeft dat echt een heerlijk gevoel. Maar ook de spanning tijdens wedstrijden vind ik geweldig”.


Het zijn maatjes, Daisy en Mirella. Ze doen wedstrijden, rijden door het bos, lopen door het dorp, gaan samen op vakantie en soms zelfs samen zwemmen in Lauwersoog. “En ze kan nog echt goed zwemmen ook!” Britt Dekker is haar idool en Mirella hoopt haar ooit een te ontmoeten. Een droom heeft ze ook: “Het lijkt me echt super gaaf om ooit Gronings kampioen of kampioen van het noorden te worden. En dan zo’n ereronde te rijden op de drafbaan en dat iedereen dan voor je klapt. En dan natuurlijk met Daisy!” Eigenlijk bestaat de familie De Jonge niet uit vijf maar uit zes gezinsleden.

UIT DE KRANT

Lees ook