“Netflix kijken, dat zit er gewoon niet in.”

Afbeelding
voorpagina foto

OLDEHOVE - Melkveehouder Rudolf Feitsma heeft het zelf al jaren zien aankomen. Hij zit met een kop koffie aan zijn keukentafel op zijn boerderij in Oldehove. “De internetverbindingen hier in het landelijke deel van het Westerkwartier zijn nou eenmaal altijd traag geweest. En de vraag naar bandbreedte neemt over de jaren nou eenmaal toe. Dus in feite gaat het gebruik om hoog, maar blijft het aanbod dat er is, te laag.” Zelf schat hij op de boerderij internet met een snelheid van zo’n 10 MB per seconde heeft, en dat is als het meezit. Verdeel dat dan ook nog eens onder een aantal apparaten per huishouden, en dan blijft er niet zo veel over. En dat is voor persoonlijk gebruik al vervelend, laat staan als het gaat om een commercieel bedrijf. “Als agrariër moet je soms grote bestanden versturen, en dan zit ik gewoon tijden te wachten tot iets geüpload is. Dat gaat allemaal heel stroef. Laatst moest ik er om kwart over vier ’s nachts uit omdat de update naar de melkrobots er gewoon niet doorheen kwam. Dan krijg je een foutmelding, en moet ik midden in de nacht mijn bed weer uit. Dat is gewoon bagger.” Hans Reinders, buurt- en lotgenoot zit tegenover Feitsma aan tafel. Hij woont even verderop, en runt vanuit de Hayemaheerd een IT-bedrijfje. Althans, dat probeert hij. Zijn internetsnelheid ligt op 1,8 MB per seconde, wat eigenlijk gewoon niet te doen is, aldus Reinders. “Televisiekijken via een digitaal signaal, dat kun je wel vergeten. En data uploaden ook, dat gaat gewoon veel te traag. Ik gebruik zelf dan vaak een hotspot van 4G, dat is de enige manier om nog iets gedaan te krijgen.” Verre van ideaal, dus, en niet ongebruikelijk in de plattelandsgebieden van Groningen. De oplossing is het aanleggen van een glasvezelnetwerk. Maar dat kost geld. Eén van de spelers die gaat proberen om de internetsituatie op het platteland in het Westerkwartier op te lossen, is het bedrijf Rodin. Zij willen een glasvezelnetwerk opzetten. Waar dat te duur blijkt, zullen zij een draadloze methode gebruiken. Dat zou dan betekenen dat er in elk dorp een mast van 30 meter komt te staan en bij elke boerderij een ontvanger. Het nadeel daarvan, afgezien van de landschapsvervuiling, is dat de internetsnelheid daarvan veel lager ligt dan de snelheid van een glasvezelverbinding. Rodin zegt schat dat 85% van de aansluitingen op het glasvezelnetwerk komen, en de overige aansluitingen op de draadloze methode. En dat zien de mannen uit Oldehove nou net niet zitten. Feitsma: “Dan zul je dus net zien dat wij in het gebied zitten waar we een draadloze verbinding krijgen. En dat is op zich in eerste instantie een verbetering, maar over vijf of tien jaar heb je precies hetzelfde probleem weer. En dat heb je met een glasvezelverbinding nou eenmaal totaal niet. Reinders vult aan: “En het gaat ons niet alleen om ons zelf, ook andere mensen moeten gewoon een verbinding hebben die nu, maar ook in de toekomst gewoon goed is. Als er een grote antenne ergens neergezet wordt, dan moet die hardware na een aantal jaren ook weer vervangen worden. Dat gaat allemaal extra geld kosten, en wij denken, als gemeenschap, dat als je die investering gaat doen, dat je het dan ook goed moet doen. Zorg dan dat je een investering doet in de toekomst waar iedereen wat aan heeft. Er kwam vervolgens ook een tweede partij op de markt die aanbiedt om overal glasvezel aan te leggen in het Westerkwartier: Glasdraad. Dit bedrijf neemt naast het buitengebied ook de kleinere kernen mee. Beide partijen echter hebben een drempel ingesteld van het minimum percentage van inwoners dat zich bij hen aan moet sluiten om de aanleg van een snellere verbinding te realiseren. Beide bedrijven hebben ook een andere termijn voor wanneer de bewoners moeten aangeven of ze met hen in zee willen gaan. Voor Rodin is dat in juli, voor Glasdraad is dat in november. Uiteindelijk is iedere bewoner autonoom in het maken van een keuze met wie ze in zee gaan om snel internet te ontvangen. “Uiteindelijk willen wij gewoon dat het hele gebied de best mogelijke oplossing krijgt voor het probleem van een trage verbinding. En dat is nou eenmaal glasvezel”. Het is een eenmalige investering, en als je dat doet, moet je het goed doen. Feitsma en Reinders zijn bang dat bewoners verschillende keuzes maken waardoor mensen tussen wal en schip gaan vallen en roepen op om samen op te trekken. Ook voor kleine kernen is het gewoon heel belangrijk, dat mensen met elkaar kunnen blijven communiceren, dat ze straks wellicht zorg op afstand kunnen krijgen, en dat men, ook in het landelijke deel van het Westerkwartier, gewoon af en toe eens een filmpje kunnen streamen. “Dat is toch gewoon hartstikke leuk. De gemeente doet genoeg, zeggen de mannen, en daar hebben ze ook niets over te klagen, maar wat de provincie betreft hebben ze hun vraagtekens over hun standpunten en wat er daar op de achtergrond gebeurt. De boodschap van de mannen is dan ook duidelijk, ze willen dat iedere bewoner van het Westerkwartier zonder snel internet kennis neemt van het aanbod. Feitsma: “Ik zou willen zeggen: Let goed op! Overleg met je buurt. Kom tot een eigen oordeel, en maak je beslissing. Want anders is er een kans dat je tussen wal en schip valt, en daar heeft niemand wat aan.” Het wonen op het platteland in het Westerkwartier, heeft nou eenmaal voor- en nadelen, geeft Feitsma toe. “Een van de nadelen is bijvoorbeeld dat het openbaar vervoer hier gewoon moeilijk is, en de internetverbindingen traag zijn. Als er nu gewoon een goede investering gedaan wordt in die internetverbinding, is het digitale vestigingsnadeel in één klap weg. En dat geeft dat gelijk ook wat nieuw elan aan de regio.” Het kan de mannen niet snel genoeg gaan, om snel internet te hebben, maar realistisch gezien hopen ze rond deze tijd volgend jaar een betere verbinding te hebben. Hopelijk hoef ik dan ook niet meer midden in de nacht mijn bed uit om de updates van de melkrobots te vernieuwen.”

UIT DE KRANT