Nico Boele: ‘Afscheid van een monument’

PEEBOS – Na een dienstverband van 44 jaar nam Nico Boele afgelopen vrijdag 9 september afscheid van Staats Bos Beheer (SBB). Plaats van handeling was de theetuin bij de werkruimten van SBB aan de Peebos, waar ook het begin van het door Boele bedachte en geïnitieerde Blote Voetenpad ligt. Op de afscheidsreceptie kwamen veel vertegenwoordigers van samenwerkingspartners af, maar ook veel (oud)collega’s, lokale bestuurders en anderen waarmee Boele tijdens zijn lange loopbaan heeft samengewerkt. Voor zover dat vooraf nog niet duidelijk was, kan gesteld worden dat er afscheid werd genomen van een ‘monument’.

Overduidelijk is het feit dat Nico Boele heeft gezorgd voor een prachtige nalatenschap, dat tegelijk als een stevig fundament gezien kan worden om op verder te bouwen. Boele heeft zich bovenmatig ingezet voor het natuurbeheer in het gehele Westerkwartier en zoals één van de aanwezigen stelde: “Als Nico Boele er in bepaalde periodes niet was geweest, had het Westerkwartier er heel anders uitgezien”. De Streekkrant vroeg aan een aantal aanwezigen waarin Boele zich nou zo heeft onderscheiden. Voorzitter Herman Woltjer van IVN Westerkwartier omschreef het als volgt: “Nico is een echte verbinder en wist door het gezamenlijke belang duidelijk te maken boeren, burgers en de natuur bij elkaar te brengen. Hij zag altijd perspectief en probeerde altijd om er het beste van te maken. Hij verstond de kunst om mensen te mobiliseren en niets was hem daarbij te veel. Hij is de grondlegger van veel bijzondere projecten in het Westerkwartier”. Het ook aanwezige raadslid Harm Beute (VZ Westerkwartier) had de volgende mening: “Ik had met Nico te maken vanaf het eerste moment dat hij hier werkzaam werd. In het begin vond ik het af en toe een vervelend mannetje. Wat hij voor ogen had, was voor de boeren niet altijd even positief. Maar mijn mening over hem is 180 graden gedraaid. Hij werd een echte verbinder en probeerde de belangen zoveel mogelijk op één lijn te krijgen. Hij kende iedereen en iedereen kende hem. Dat leverde een groot draagvlak op en hij kreeg veel voor elkaar. De opdracht die er nu ligt voor boeren en natuurbeheer is naar mijn mening nauwelijks te realiseren. Bovendien is het zo dat boeren liefde voor de natuur hebben. In het Westerkwartier is voordat de huidige crisis ontstond, al 2100 hectare landbouwgrond ‘teruggegeven’ aan de natuur. Aan goede wil ontbreekt het dus niet, maar er zijn grenzen. Nico opereerde heel goed tussen die tegenstrijdige belangen”. Frans Traa uit Lettelbert, die vanuit de Gebiedscoöperatie Westerkwartier veel met Nico te maken had, noemde hem ‘een wijze man, die op afstand toekeek’. Verder omschreef hij Nico als volgt: “Een geboren netwerker, waar het gebied veel aan te danken heeft. Hij werkte ook met vrijwilligers, waarvan sommigen dat verplicht deden vanwege een taakstraf. Hij zorgde ervoor dat ook deze groep het leuk ging vinden om voor de natuur te zorgen. Ik heb hem leren kennen als een maatschappelijk betrokken en zeer aimabel man met bijzondere gaven”. Boele werd tijdens zijn afscheidsreceptie achtereenvolgens toegesproken door Rieks van der Wal (SBB), een oud-collega, een naaste collega, wethouder Bert Nederveen en directeur Hiltje Ketelaar van de Groene Borg in Kornhorn. Uit hun toespraken werd overduidelijk dat Nico geen doorsnee boswachter is geweest, maar een zeer deskundig en bevlogen ambassadeur voor het Westerkwartier en haar mooie natuur. Hij leerde ook vooral de kinderen te houden van de natuur. Nico had zelf uiteraard het laatste woord tijdens de receptie en daar maakte hij dankbaar gebruik van. Het werd zijn allereerste toespraak vanaf papier, omdat hij vreesde dat zijn emoties de overhand zouden krijgen. Dat viel overigens mee. Nico reageerde samengevat als volgt: “Wat me hier vanmiddag overkomt, raakt me diep. Ik kijk terug op een zeer waardevolle en boeiende periode, in het besef dat alles eindig is. Ik heb mijn ziel en zaligheid in mijn werk gelegd en als ik het kort en kernachtig moet samenvatten, dan noem ik de woorden ‘vertrouwen en verbinden’. Daar draait het om en daar kom je het verst mee. Ik weet dat veel mensen met liefde vanuit hun hart zich sterk maken voor de natuur in dit schitterende gebied. Dat is geweldig. Er speelt momenteel veel rondom de natuur, maar de natuur is niet het probleem. De natuur is juist een deel van de oplossing. Ik ga niet iedereen persoonlijk noemen om te bedanken, maar maak daarop één uitzondering. Ik noem alleen mijn vrouw Bobbie. Zij heeft me alle ruimte gegeven om mijn werk te doen en heeft nooit geklaagd over de vele avonden, waarop ik niet thuis was. Ik begon hier als een soort eenmansbedrijf, maar er staat nu een prachtig team van zeven medewerkers, waar ik alle vertrouwen in heb”.