‘Het is tijd om Groningen met stro op de kaart te zetten, in plaats van met gas’
OLDEHOVE – Een vat vol ideeën, zo noemt Wil Hoogeboom uit Oldehove zichzelf. Wil is eigenaresse van strohotel Hayemaheerd, maar is niet alleen ondernemer. “Ik loop over van de ideeën, ben een echte dromer. ” Afgelopen week mocht de Provincie Groningen even met haar mee dromen toen zij haar idee voor StrawArt mocht presenteren. Het leverde haar 25.000 euro subsidie op om van deze droom werkelijkheid te maken.
Vanuit Hayemaheerd vertelt Wil over haar plannen, maar niet voordat ze een rondleiding heeft gegeven door het imposante hotel. Wat veel meer blijkt te zijn dan alleen een plek om te overnachten. Een grote zaal vol tafels, een tap en, hoe kan het ook anders, strobalen om op te zitten. Op de bovenverdieping staan rijen met keurig opgemaakte bedden. Topmatrasjes op een bedje van stro. “Hier kun je dus echt slapen in het stro. We zijn ooit begonnen met enkele bedjes, maar ondertussen kunnen we plek bieden aan zo’n veertig logees. Perfect voor familieweekenden of bruiloften.” En als het aan Wil ligt, komt daar binnenkort nog een festival bij; StrawArt. Wil legt uit; “Wij hebben het plan opgevat om volgend jaar een groot evenement neer te zetten, gedurende een aantal weken, waarbij we verschillende toepassingen van het gebruik van stro willen laten zien. Een paar jaar terug ontdekte ik dat er in Japan en China al grote kunstobjecten gemaakt worden van stro. Dat is zó imponerend, je weet echt niet wat je ziet. Toen ben ik eens verder gaan kijken, of dit in andere landen ook gebeurt en in tal van landen kwam ik voorbeelden tegen. Frankrijk, Amerika, Zuid-Amerika, Finland, Polen, Joegoslavië, in al deze landen worden stro festivals georganiseerd zodra de oogst van tarwe geweest is. Er zijn kleine, ambachtelijke festivals, maar in Japan, China en Frankrijk wordt echt uitgepakt met kunstwerken van hoogstaande kwaliteit. Ik dacht; ‘Dát wil ik ook!’. Dat kwam voort uit een stukje onbegrip vanuit mijn kant. Groningen is de grootste graanproducent van Europa geweest. Dé graanschuur van Europa. Op een of andere manier is dat anders geworden en de aandacht voor graan en stro is daarmee ook verzwakt. Dat begreep ik niet, vind ik jammer en dat liet me niet los. Ik ben uiteindelijk iemand tegen gekomen die er wel oren naar had om hier ook iets mee te doen, Mirjam Brugmans. Zij heeft ervaring met verschillende evenementen en we zijn samen gaan zitten en hebben een plan uitgewerkt om ook iets met stro te gaan doen. We zijn in contact gekomen met mensen die van stro al bouwplaten kunnen maken en die nadenken over energiewinning uit stro. Ik heb voorbeelden gezien van textielstoffen van stro. Het is eigenlijk onuitputtelijk wat je allemaal kunt met dit materiaal. In het verleden hebben we in het noorden boerderijen gehad waarvan hele muren met stroknoopwerk bedekt zijn geweest. In Drenthe en Overijssel staan zelfs nog steeds een paar van deze boerderijen die dit nog steeds hebben. Dat is echt zó mooi om te zien. Maar het wekte ook een soort ambitie bij mij op om Groningen weer eens op de kaart te zetten met stro, in plaats van met gas. Wat ik voor me zie is een festivalterrein van tien hectare, waar zo’n vijftien imponerende kunstwerken van stro te zien zijn. Zo imponerend dat je al van grote afstand kunt zien dat hier wat gebeurt. Dat er presentaties en tentoonstellingen zijn over de verschillende toepassingen van stro, workshops over stro ambachten, modeshows met jurken en korsetten van stro gemaakt, lezingen en presentaties over de historie van stro, noem het maar op. Eten en drinken waar graan in verwerkt is. Ik zit ook te denken aan een theatervoorstelling die we uiteindelijk reizend kunnen maken. Net als de tentoonstellingen, zodat meer mensen in het noorden en wellicht heel Nederland meer kunnen leren over graan en stro. Twee weekenden wil ik dan een festivalterrein inrichten waar echt veel gebeurd en van alles te doen is en daarna kunnen de mensen nog langskomen om de kunstwerken en tentoonstellingen te bekijken. Dat is het beeld zoals ik dat nu heb.”
In dit proces kwam Wil in gesprek met Dick Oudman, subsidieadviseur bij gemeente Westerkwartier. Hij wees Wil en Mirjam op een subsidieproject van de provincie Groningen, waarbij subsidie verdeeld kon worden in het kader van projecten ter verbetering van erfgoed, ruimtelijke kwaliteit en landschap. “We besloten ons op te geven en vorige week moesten we ons idee presenteren. Er waren vier potten geld te verdelen, over vier verschillende thema’s. In ons thema, het verhaal over hoe je met landschap om zou kunnen gaan, hebben we een praatje gehouden over het idee en wat we daar uiteindelijk mee willen bereiken. In onze ronde waren wij als laatste om te presenteren en bij het juryoordeel ging de gedeputeerde van de provincie in elke ronde alle presentaties in volgorde bij langs om het oordeel uit te spreken. Behalve in onze ronde. Hierbij gaf ze aan; ‘Ik heb nu zoiets uitzonderlijks gehoord, dat project wil ik meteen naar voren halen. Dat heeft zoveel indruk gemaakt op ons, dat is het project StrawArt’. Nou, ik was in shock, mijn mond viel open! Ze waren zeer onder de indruk dat we kunst en cultuur meenamen, maar ook dat er een economische component wordt ontwikkeld door met nieuw bouwmateriaal te werken. Voor de recreatie en het toerisme is het eveneens enorm belangrijk. Als hier straks 10.000 man op dit festivalterrein rondlopen, dan moeten die wel ergens slapen. Die kan ik niet allemaal in mijn hotel bergen. We zijn daarom ook in gesprek met verschillende bed & breakfast in de omgeving, om te kijken of we arrangementen samen kunnen stellen. Daarnaast vond de provincie de link met de historie heel mooi én heel belangrijk. Ze hebben ons ook als opdracht gegeven dit goed uit te werken en na te denken over hoe we dit willen presenteren. Dan denk ik aan bijvoorbeeld het betrekken van studenten en basisscholen bij het project, hopelijk in de toekomst zelfs het aanbieden van lespakketten over de geschiedenis van stro. De overige projecten die zichzelf presenteerden waren vooral gericht op het lokale, wij willen dit veel breder trekken. Uiteindelijk hebben we in onze ronde gewonnen en krijgen we 25.000 euro subsidie om ons idee uit te werken en concreet te maken.” Wil is nog steeds in shock over de winst, maar ook heel blij. De volgende stap is dus het uitwerken van het plan en dat hoeft ze niet alleen te doen. “Marketing Groningen, Minerva, de Hanzehogeschool, gemeente Westerkwartier, Provincie Groningen en de Gebiedscoöperatie Westerkwartier hebben allemaal aangegeven mee te willen werken. Engbert Breuker is iemand die veel projecten ondersteunt en pusht in het noorden doet ook mee, Barry de Vries is nu met het plaatmateriaal bezig en heeft connecties met StrobouwNederland.nl. Met dit groepje hebben we maandag 29 april een eerste brainstormavond over hoe nu verder. Het doel is om dan volgend jaar augustus het festival neer te kunnen zetten, dan is de oogst van het graan net geweest. Maar het kan ook maar zo november worden hoor!” lacht Wil. “In principe hebben we met dit groepje mensen een mooie club bij elkaar, waarvan ik zeker weet dat we het festival neer kunnen zetten. Maar als er nog anderen zijn met goede ideeën, of die graag mee willen helpen, dan kunnen ze zich melden bij mij via wil@hayemaheerd.nl.” Het is duidelijk, deze droom gaat ongetwijfeld uitkomen voor Wil.
