Tieme Smit (18) ging op de fiets naar Parijs: ‘Soms moet je gewoon doen, want alleen actie leidt tot resultaat’

ZOUTKAMP - Op de fiets naar Barcelona, 1000 push-ups in één uur of in je onderbroek een berg in Polen beklimmen: de achttienjarige Tieme Smit heeft het allemaal gedaan. Zijn eerste ‘challenge’? ‘Toen ik vijftien was, ben ik op de fiets naar Parijs gegaan’. 

‘Het schooljaar kwam ten einde en ik wilde iets bijzonders doen’, blikt Smit terug. ‘Eerst wilde ik naar Noorwegen fietsen, alleen zou dat vanaf Zoutkamp 1300 kilometer zijn. Dat vond ik te lang, dus werd het uiteindelijk Parijs.’ Op de fiets is dat ruim 750 kilometer. Inclusief de terugtocht plant Smit vijftien dagen in voor zijn reis. De eerste overnachting is bij kennissen in Zwolle. ‘Mijn oorspronkelijke idee was om met mijn tentje en slaapzak op campings of in het wild te kamperen, maar na die nacht dacht ik: kan ik niet overal een slaapplek regelen?’ 

Vanaf dat moment geldt een 0-euro-budget. Alle overnachtingen en het eten gaan daarom via mensen die hij onderweg tegenkomt. De eerste stop is in Rhenen, in de buurt van Arnhem. ‘Ik heb in een restaurant gevraagd of ik in ruil voor een klusje daar kon avondeten. Dat mocht en ik kreeg zelfs een slaapplek aangeboden via het personeel. Zo heb ik de hele tocht naar Parijs afgelegd. In België en Frankrijk heb ik ook mensen gevraagd en soms zelfs aangeklopt of ik kon blijven slapen.’ Toch blijft het een dingetje om mensen om zo’n gunst te vragen. ‘Je moet echt een mentale barrière over. Mensen kunnen het verkeerd opvatten en je komt echt binnen in iemands privésfeer. Toch is het iedere keer gelukt.’

Op dag vier gaat het dan toch bijna mis, vertelt Smit. ‘Het was ongeveer drie uur ‘s middags toen ik in Antwerpen aankwam. Het was een regenachtige dag en het waaide ook hard. Ik wilde toch nog even de stad verkennen, voordat ik verder zou gaan om een slaapplek te regelen. Ik fietste door het centrum en ineens kwam mijn band in zo’n tramrails. Hij was gelijk lek.’ Smit belt zijn moeder om hem te helpen zoeken naar een fietsenmaker. Dinsdag zouden ze weer open zijn, maar het is op dat moment zaterdag. Tot overmaat van ramp valt zijn telefoon uit, omdat de batterij leeg is. ‘Dat was echt een moment dat ik dacht: ik stop ermee.’

Toch zet hij door. Met de fiets aan de hand loopt hij door Antwerpen, totdat hij een hardloper tegenkomt die hem kan helpen. Hij komt terecht bij een vriend van de hardlopende man. Uiteindelijk kan hij daar blijven slapen en wordt zijn band gerepareerd. ‘Door deze tochten heb ik echt de levensovertuiging gekregen dat alles met een reden gebeurt. Stel er gebeurt iets negatiefs, dan heeft dat vaak daarna iets positiefs als gevolg. Bijvoorbeeld die klote dag in Antwerpen. Ik heb daar hele leuke mensen door ontmoet.’ Uiteindelijk behaalt Smit zijn doel: hij komt aan in de Franse hoofdstad. Na een dagje daar, besluit hij weer terug te fietsen. Opnieuw met een budget van nul euro. ‘Ik vond de reis veel mooier dan de eindbestemming.’

Een jaar later besluit Smit dat het tijd is voor een nieuwe uitdaging. Hij wil een ‘2.0 versie’ van de fietstocht naar Parijs. Dat werd uiteindelijk Barcelona, wat ruim 1800 kilometer fietsen is. ‘Ik had geleerd van de vorige editie en ik nam dus geen tent of slaapzak mee. Het was alles of niks. Als ik niks kon vinden, moest ik dus slapen op straat. Toch is het mij elke dag weer gelukt. De mensen die ik op dag 1 leerde kennen, hebben zelfs de slaapplek weten te regelen in Barcelona. Ik kon toen drie dagen blijven. Dat zijn echt bizarre dingen.’

Zijn allergrootste avontuur? ‘Dat was toen ik in Polen met een vriend een berg heb beklommen in mijn onderbroek. ‘Het was leuk, het was zwaar, alles tegelijk. ‘Op een gegeven moment was het min dertien en we hebben zelfs nog een sneeuwstorm meegemaakt’, zegt Smit met een grote glimlach. ‘De terugweg heb ik wel met kleren aan geklommen. Ik had het zo koud dat ik zelfs nog extra kleren aan moest van die vriend van mij.’ De beelden van deze tocht zijn op Instagram terug te vinden. 

Op dit moment begint Smit met sociale media. ‘Het leek mij altijd al leuk om mijn leven vast te leggen op camera. En dan vooral door mijzelf uit te dagen op sportgebied en daarmee iets mee te bereiken.’ Eerst plaatst hij de video’s alleen op zijn Snapchat, maar nu stapt hij toch over op openbare accounts. In slechts acht maanden tijd hebben zijn TikToks meer dan driehonderdduizend weergaven en worden zijn Instagramvideo’s ook duizenden keren bekeken.

Smit is het nieuwe jaar begonnen met het rennen van een marathon. Zijn volgende uitdaging is eentje van honderd kilometer. ‘Op dit moment is het meer mentale training dan conditie, want voor dat laatste kan ik in een maand tijd niet veel meer doen. Je moet gewoon door die mentale barrière gaan en tegen jezelf zeggen: ‘ik ga dit gewoon doen’’. Deze ultramarathon is niet zonder gevaren, vertelt Smit. ‘Het is niet alleen zwaar voor je spieren, maar ook voor je gewrichten. Het wordt spannend of we er heelhuids vanaf komen, maar dat houdt mij niet tegen. In Polen had ik ook met één misstap in een ravijn van tientallen meters diep kunnen vallen.’

Op 28 januari gaat het gebeuren: dan rent Smit met twee vrienden de Nederlandse kust af. Hoewel dit klinkt als een bizarre uitdaging, kijken vrienden en familie van de achttienjarige niet meer raar op. ‘Bij de fietstocht zeiden mensen wel: ‘je bent gek’, maar dat is het grootste compliment dat je kunt krijgen. Als mensen je gek vinden, dan doe je iets goed’, zegt Smit.