Ik proat plat

De Kastelein

Kastelein is n woord dat je tegenwoordeg host niet meer bruken. Een kastelein was n kroegholder die meestal zulf achter de tap stond. Voak had de man der nog n boantje bie om te zörgen veur n bases-ienkommen. Vandoag aan e dag worden kroegen sloten en wat er overblift bennen bars, eetcafés en restaurants.

Toch was het n biezunder beroep, kastelein. Ien zo’n café gebeurde noamelek van alles. Vergoaderingen, boeldoagen, veilingen, bruloften, het socioale leven speelde zich of ien e kroeg.

Dat betekende dat de kastelein voak van alles wist wat aandern niet wieten konden. Want noa elke bijeenkomst bleven der wel wat luu aan e bar hangen en dan kwam der allerlei ienformoatie lös woarvan ze, as ze weer nuchter wadden, spiet kregen dat ze t verteld hadden.

Het beroep van kastelein begon te veranderen. n Mooi veurbeeld doarvan beviendt zich ien t centrum van Leek. Eén van de bekendste kroegen doar was café Duurt van Dijk. De olle eigenoar Duurt had ien e loop van e joaren het spul al aan verschillende  mensen verhuurd.

Eén van die huurders kon der wel wat van. Warken was niet zien hobby, hij pierewaaide liever wat rond en bruukte zien centen veur vertier ien Spanje, peerden en aander vermoak. Ien e kroeg had er noast zien vrouw ok voak aander personeel aan t waark en die konden der ok wel n strontje met worden. Feestje hier en feestje doar, het was der altied gezelleg. Ik herinner mij n oavend, toen der n poar jongens binnenkwammen tegen een uur of half één snachts terwiel dat er n besloten bijeenkomst was. Die jonges grepen een poar gitaren en der ontstond een n feest dat tot smörgens 6 uur duurde.

Ok gingen we wel es, met n toneelgroep uut Leek, noa de repetities nog even “aan”  bie Duurt en dan was het me n feest. Goeie meziek aan en dansen en feesten tot ien e vroege mörgen. Kortom, het was n kroeg woar wat gebeurde.

Mor t mooiste wat ik mij herinner was ien e tied van de uutboater woar ik het eerder over had, diezelfde die niet zo van t warken was. Op n oavend kwammen

Der drie mannen binnenstappen, de kroegboas was niet echt op dreef. De mannen gingen aan e bar zitten en bestelden wat. Het was niet dat ze echt uut wadden of feest hadden, gewoon even met n poar kammeroaden één kopen. Op dat moment was der verder niks te doen ien e kroeg. Noa twee consumpties had de kastelein der schienboar genog van, want hij liep noar de kassa, dee der n greep ien en gaf de mannen elk viefentwinteg gulden. “Hier”,  zee der,  “goa mor noar de buurman en zuup jim doar mor klem, ik goa sluten”. De mannen wisten niet hoe of ze t hadden mor bennen met viefenzeuventeg gulden ien e buus noar de kroeg van e buurman goan. En toen werd het toch nog feest.

Tegenwoordeg is Max Otter de kastelein van het café. Je kennen der nog altied

gezelleg aan e hoefiezerbar zitten en lekker eten is verzekerd! 

Piet de Vries

Mientje:  Dizze kastelein is zelf zien beste klant!