‘Schilderen word ik altijd rustig van’

SURHUIZUM – Op het eerste gezicht mankeert Meindert Brouwer uit Surhuizum niets. Maar schijn bedriegt. De vader van drie kinderen kampt al tweeënhalf jaar met de gevolgen van een flinke burn-out en een depressie. Tijdens de creatieve therapie die hij volgde bij de GGZ ontdekte hij een kant van zichzelf die hij nog niet kende en waar hij rustig van werd. Het schilderen van portretten aan de hand van foto’s is inmiddels een hobby geworden waar hij zijn ei in kwijt kan. ‘Elk nadeel heeft z’n voordeel, zeggen we dan maar.’
De burn-out van Meindert kwam niet zomaar uit de lucht vallen. ‘Achteraf bekeken is dat er gedurende de laatste jaren in geslopen. Maar ik heb een instelling van ‘niet zeuren en doorgaan’, en dat heeft mij uiteindelijk genekt. Op een gegeven moment ging het niet meer, en stortte ik letterlijk in.’ Meindert kwam thuis te zitten, en dacht letterlijk nog de volgende week wel weer aan de slag te kunnen. ‘Eigenlijk dacht ik zelfs de volgende dag wel weer aan het werk te kunnen. Ik kon er niet meer naast zitten’.
Meindert zette alles op alles om weer beter te worden. Hij probeerde verschillende soorten therapieën, waarbij de één beter hielp dan de ander. Creatieve therapie zag Meindert eigenlijk niet zo zitten, maar toch waagde hij ook deze kans. Een van de onderdelen van deze therapie was het schilderen van portretten, aan de hand van foto’s die eerst op de computer bewerkt worden. ‘Al snel vond ik dat ontzettend leuk, en ik bleek het ook nog wel eens goed te kunnen. Het is niet een hele moeilijke techniek, in principe zou iedereen het kunnen leren. En je ziet al heel snel een mooi resultaat. Dat vind ik ook wel fijn. Ik heb niet het geduld om maandenlang aan één schilderij te werken. Als ik heel snel zou werken zou ik binnen een dag een schilderij kunnen maken.’
Het allereerste schilderij dat Brouwer maakte was er één van zijn overleden vader. Later hoorde hij over een oproep van de gemeente Achtkarspelen over een portrettenwedstrijd van de nieuwe koning Willem-Alexander. ‘Laat ik het gewoon eens proberen, dacht ik toen. Ik maakte een portret van Willem-Alexander en Máxima, met op de achtergrond een Friese vlag. Als broche van Máxima verwerkte ik het logo van de gemeente Achtkarspelen erin.’
Het portret van Meindert won de wedstrijd niet, maar het gaf hem wel de gelegenheid om zijn werk te tonen aan een groter publiek in het gemeentehuis van Buitenpost. Toen hij ook wat foto’s van zijn werk plaatste op zijn Facebook-pagina kreeg hij daarop veel reacties. Het portret van Willem-Alexander en Máxima kreeg uiteindelijk een plekje in het dorpshuis van Surhuizum. ‘Ik wist uiteindelijk niet zo goed wat ik er mee moest, het is nou ook niet zo dat je een portret van Máxima en Willem-Alexander boven je bed wilt hebben hangen. Bij het dorpshuis waren ze er heel blij mee.’
Inmiddels maakt Meindert zo nu en dan ook portretten op verzoek. Voor een stel in het dorp dat vijfentwintig jaar getrouwd was schilderde hij hun trouwfoto van vijfentwintig jaar geleden na. Ook iemand in het dorp die vijftig werd werd door Meindert geportretteerd. Ook maakt Meindert schilderijen op eigen initiatief. ‘Toen ik een tijdje geleden in de tandartsstoel lag in Surhuisterveen kwam het gesprek op de portretten. De tandarts grapte toen dat ik ook wel eens een schilderij van het personeel kon maken. Dat heb ik toen gedaan, en dat schilderij hangt nu bij hen in de wachtkamer. Ze waren er heel erg blij mee.’
In de toekomst kijken is nog lastig voor Meindert. ‘Ik denk wel eens na over of er misschien een mogelijkheid is om te verdienen met mijn hobby, maar voorlopig zal het wel gewoon bij hobby blijven. Bovendien, het moet ook geen stress opleveren. Het is nu heel leuk om te doen, en dan moet natuurlijk ook zo blijven.’