Geert Zijlstra houdt blog bij tijdens coronavirus

STREEK – Nederland zit al twee weken deels ‘op slot’. Scholen en kinderopvangcentra zijn dicht, horecagelegenheden moeten noodgedwongen hun deuren sluiten en ook sporten bij sportclubs en fitnesscentra is niet langer geoorloofd. Ook werken veel mensen deze weken thuis, om verdere verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Eén van hen is Geert Zijlstra, verhalenverteller en muzikant in het Westerkwartier. Dagelijks schrijft hij een blog over de huidige situatie in Nederland én het Westerkwartier. Deze zijn op onze online kanalen te lezen. Tevens staat er wekelijks één blog in de papierenversie van de Streekkrant en De Krant. Vandaag kijkt hij terug op de tweede week ‘thuiswerken’. 

Ongemerkt zijn we de nieuwe maand ingegleden en het is normaal gesproken de dag waar we elkaar wat ‘voor de gek’ houden. Maar niets is meer normaal, we hebben er nu geen tijd voor of we vinden het ongepast. Ik heb nog geen ‘1-april’ grap langs horen komen. De verlenging van de Holland-LockDown is natuurlijk ook geen reden voor grappen, maar was wel verwacht.

De verlenging zal opnieuw bij een aantal ondernemers onrust geven; ‘Hoe lang kan ik het uitzingen en kan ik – en zo ja hoe- aanspraak maken op compensatie, want anders ga ik failliet. Volgens mij geeft dat in veel gezinnen meer onrust dan het feit dat de kinderen een maand extra school missen. Ons onderwijs was toch al helemaal ingesteld op het voorzien in de persoonlijke behoefte van het kind. Dit betekent wel, dat we nu een goede reden om de vraag naar meer personeel in het onderwijs, positief te beantwoorden. Ik maak me eigenlijk meer zorgen over wat er in het hoofd van de kinderen omgaat. Ze zullen minder onbevangen naar de toekomst kijken dan dat wij dat deden in de jaren 70. Dat gun je de jeugd van nu niet!

Dit is een enorme wake-up-call en het is te hopen dat we er nu meer van leren dan van de bankencrisis van ruim 10 jaar terug. Dat we nu überhaupt een discussie moeten voeren of er nu bonussen in de bankensector moeten worden uitgekeerd, terwijl ze toen met kunst-en-vliegwerk (en publiek geld) op de been zijn gehouden. Een no-brainer.

We zitten ook niet te wachten op een stortvloed aan regelingen en een nieuwe overheidsinstantie, die de uitkering op de regeling uitvoert en controleert, want daar zou ik als ondernemer echt pijn-in-de-buik van krijgen.

Het kan niet zo zijn dat we in Nederland straks een deel van de bevolking hebben, die netjes een baan heeft en hun geld belegt op de bank, terwijl een ander deel met Bob Marley zingt, ‘Them belly full, but we hungry’ (Live 1975).