Sportpark, Grijpskerk
Het is de nachtmerrie van iedere festivalorganisator: die weermannen die zeggen dat het slecht weer gaat worden, maar die het uiteindelijk wel mooi fout blijken te hebben. Uitbaters van strandtenten hebben hetzelfde probleem, zo kwam de Ongenode Gast onlangs achter. Wie naar het weerbericht keek zag buien. Het zou gaan regenen en niet zo’n klein beetje ook. Toch weerhield het de bezoekers van Summerstrike er afgelopen zaterdag niet van om naar het festivalterrein te komen. Alwaar zij overdag volledig in de zon stonden en het ruim 20 graden was.
De Ongenode Gast gaat graag naar festivals in de avond. Het is dan al wat donker en snel kun je tussen de mensen manoeuvreren om vooraan bij het podium te komen. Je ziet dan niet alleen de bands, maar ook het publiek. Misschien nog wel een interessantere groep om te begluren. Zo ook bij Summerstrike, waar hij vele Grijpskerker prominenten lam van de drank zag staan. Elkaar aan de schouder vastpakkend en roepend over hoe mooi ze het wel niet vonden. Bij u als lezer gaat dan nu uiteraard de vraag rijzen wie die personen zijn, maar dat zal de Ongenode Gast uit discretie maar even niet zeggen. Laten we het erop houden dat we dit keer geen wethouder of burgemeester met een rood neusje zagen. Dan kunnen die na dit stukje tenminste weer veilig naar het werk.
Wie de Ongenode Gast wel zag was Johan Arkema. C1000 baas, maar bovenal één van de grote sponsoren van het festival. Hij staat achter het podium in de ‘backstagetent’ organisator Martin Spijkerman op de schouder te slaan. Arkema vindt het fantastisch en dat in zijn dorp. Daar kan zo’n oranje geluksvogeltje niet tegenop. Spijkerman staat ondertussen ook te genieten. De artiesten en vrijwilligers komen af en toe een praatje maken, terwijl hij ziet hoe alles in goede banen loopt.
Op het podium staat op dat moment Switch. Zanger Richard Kikstra geeft alles en zijn stemgeluid is dan ook ver buiten het festivalterrein te horen. Alles komt voorbij: van de laatste hits tot aan het kerstnummer Jingle Bells en het beroemde nummer Music van John Miles. In de hoek van het podium staat dan Ronald Folkerts. Beroemd en berucht als advertentieverkoper van deze krant, maar ook een professioneel toetsenist. Ja, die Ronald kan eigenlijk alles.
Dan maar even het publiek in. Daar zien we buurtagent Gerrit Faber aan de rand van het terrein staan. Hoewel de beste man in niet in uniform is, houdt hij wel alles scherp in de gaten. Zorgen hoeft hij niet te hebben: het ziet er allemaal vredig uit. Tussen de mensen ook het echtpaar Grietje en Jan Stob uit Grootegast. Het duo kan gerust ‘festivalgek’ genoemd worden. Dat wil zeggen: Grietje komt voor de muziek en Jan voor de gezelligheid. “Dit hele festival is net een reünie,” vertelt Grietje. “Vroeger gingen we hier op stap en nu komen we diezelfde mensen hier weer tegen.”
Op het podium klimt op dat moment dichter Koos van der Goot. Klimmen inderdaad, want Koos zwengelt van links naar rechts over het podium op zoek naar een microfoon. Daar komt het literaire beest in de man naar boven. Vol overgave draagt hij enkele erotische werken uit zijn laatste dichtbundel voor, vlak nadat hij de kinderen verzocht heeft even bij hun ouders te gaan staan. De kinderen snappen het gedicht niet. De ouders wel en lachen uit volle borst.
Verder richting de bar dan maar. Daar zien we twee Visvlieters. De eerste is de fotograaf Popke Wilpstra en niet veel verder loopt Joost Mulder. “Moet je wat drinken?” is het eerste wat het sociale type zegt. “Ik heb altijd genoeg munten en als ik er niet genoeg heb, dan haal ik gewoon nieuwe.” Joost laat zich nog een biertje inschenken, want hij kan bij zijn vriendin in het dorp slapen. Voor de Ongenode Gast is er een cola. Hij moet namelijk nog wel rijden. De vraag is of Mulder wel uit Visvliet weg kan. Immers, de school werd onlangs bezet en nu kunnen zomaar mensen binnendringen. Toch is hij daar niet bang voor. Even kijkt hij nuchter. “Weetje,” begint hij. “Natuurlijk weten we allemaal wel dat de school ooit een keer dicht zou gaan. Het is alleen de manier waarop en de snelheid die het zo oneerlijk maken. Daar hadden ze veel beter over na moeten denken.”
Op de terugweg naar voren zien we de andere organisator het podium opklimmen. Het Brandon “Waar is dat feestje? Hier is dat feestje” Salakory. Met een hese stem zweept hij het publiek nog eenmaal op, waarna Spijkerman met zijn band Maelox het podium betreed. Dat op dat moment de zangeres van de band niet alle Spaanse nummers uit haar hoofd weet, lijkt het publiek niet te deren. Grijpskerk viert feest en zal dat ook tot in de late uurtjes blijven doen, waarna iedereen kruipend en aan elkaar hangend naar huis zal gaan.
Dat er een tweede editie komt mag zeker zijn. Veel meer dan de verwachtte 750 bezoekers zijn op het feest afgekomen en halverwege moest meer bier aangesleept worden, omdat de eerste 40 fusten er om 22:30 uur al doorheen waren. Genoeg geld dus voor een tweede editie en genoeg enthousiaste reacties om het geheel door te zetten.
