Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn is eindig: “Maar het gedachtegoed van SWgZ blijft overeind!”
voorpagina groningen
ZUIDHORN – Dat de gemeentelijke herindeling vele gevolgen heeft is allang geen geheim meer. Langzaamaan worden de plannen van de vier Westerkwartiergemeenten concreter en krijgt de nieuwe gemeente steeds meer vorm. Geen gemeentehuis, zelfvoorzienende dorpen, er gaat een heleboel veranderen voor de inwoners van het Westerkwartier. Ook op het gebied van welzijn, denkt algemeen leidinggevende Loes Jansen van Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn (SWgZ). “In de huidige vorm is onze organisatie eindig”, weet ze om daar strijdvaardig aan toe te voegen, “maar ons gedachtegoed blijft overeind!”
En dat is logisch. Want in de afgelopen jaren heeft SWgZ zich ontwikkeld tot een zogenoemde spin in het grote web, een onmisbare schakel tussen mensen die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken en mensen die –zogezegd- wel een extra paar handen over hebben. “Tevens heeft SWgZ zich bezig gehouden met het faciliteren van verbindende activiteiten en evenementen”, vertelt Loes. “Denk daarbij aan de Spelweek Zuidhorn en Serious Request Zuidhorn. Twee fantastische evenementen die niet meer weg te denken zijn uit Zuidhorn. Voor beide evenementen heeft SWgZ helpende handen en kennis beschikbaar gesteld.” Daarbij werd nooit het einddoel uit het oog verloren, stelt Loes. “Uiteindelijk moeten mensen, de gemeenschap, het heft in eigen handen nemen. Zij zullen zorg moeten dragen voor de evenementen en de organisatie daarvan; de leefbaarheid in hun dorpen waarborgen. Natuurlijk zijn wij op de achtergrond beschikbaar voor advies of de nodige ondersteuning, maar nogmaals, het moet uit de mensen zelf komen. Zij hebben het initiatief, wij faciliteren waar nodig.”
En dat gaat dus verdwijnen, luidt de logische conclusie die veel inwoners van Zuidhorn zullen trekken met het oog op de komende gemeentelijke herindeling. “In alle eerlijkheid”, bevestigt Loes, “ja, SWgZ is, als organisatie, eindig in de huidige vorm. Echter, ons gedachtegoed blijft overeind. Wij zijn in gesprek met de gemeente Zuidhorn, en met de projectgroep van de toekomstige gemeente Westerkwartier die onderzoekt hoe het sociaal domein vorm moet gaan krijgen. Natuurlijk zullen wij onze kennis en expertise meenemen naar het Westerkwartier en de organisatie die straks verantwoordelijk is voor welzijn.” Van dat laatste is Jansen overtuigd. Zij gelooft dat een eigen organisatie naar voorbeeld van SWgZ bestaansrecht heeft in de gemeente Westerkwartier. “Op dit moment koopt de gemeente Zuidhorn, naast bij SWgZ, ook expertise in van buitenaf”, duidt Loes wijzend op bijvoorbeeld MEE voor mensen met een beperking en Vluchtelingenwerk Noord Nederland die asielzoekers en vergunninghouders ondersteunt. “Daarnaast of eigenlijk mét hen opereren wij dus”, vervolgt ze. “Als verbindende factor binnen de gemeente. Wij overleggen met –bijvoorbeeld- Vluchtelingenwerk over asielzoekers en vergunninghouders die graag iets willen doen en een activiteit zoeken of willen integreren. Die brengen wij in contact met de Knip en Naaiclub in Grijpskerk, als zij dat leuk vinden of we bieden ze ruimte om in buurtcentrum Avalon een werelddansgroep te organiseren of te koken in de Buurthuiskamer Zuidhorn. Een ander contact is dat met de politie en gemeente over bijvoorbeeld hangjongeren die voor overlast zorgen. Zij overleggen met onze buurt- en jongerenwerkers en zoeken naar een goede oplossing. Het liefst nog voordat het écht een probleem wordt en altijd in samenspraak met de jongeren zelf. Zie ons maar als een draaischijf tussen de diverse partijen, de olie die processen soepel laat verlopen.” Loes Jansen denkt dat de ervaringen van SWgZ in het welzijnswerk en het netwerk goed terecht gaan komen. “De projectgroep waar afgevaardigden van alle vier de Westerkwartiergemeenten in zitten is zeer betrokken”, vindt ze. “Ze zijn geïnteresseerd, benieuwd en betrekken ons, als SWgZ zijnde, bij het proces. Onze input wordt gevraagd en die geven wij graag.” Want, zo redeneert Loes, het gaat niet om SWgZ en wat er na de herindeling met de stichting gebeurt. “SWgZ is er vóór de mensen”, stelt ze. “Het gáát ook om mensen. Zij mogen niet de dupe worden van de herindeling, het verdwijnen van SWgZ in de huidige vorm en misschien ook wel de onrust onder de medewerkers, die natuurlijk ook in een onzekere periode zitten. De herindeling, waar wij ook de gevolgen van zullen gaan ondervinden, heeft consequenties. Duidelijk. Maar wij zijn professionals en moeten doen waar wij goed in zijn; zorgdragen voor het welzijn van onze inwoners in de meest brede zin van het woord. Het is aan de projectgroep met de vier verantwoordelijke wethouders om met een plan te komen waarmee het welzijnswerk ook na de herindeling gewaarborgd is.” Daarbij geldt 1 januari voor Loes Jansen zelf niet als keiharde deadline. “1 januari is de datum waarop Leek, Marum, Grootegast en dus Zuidhorn samen gaan. Maar dat houdt niet in dat je ook per se op die datum alle lopende processen moet afkappen en organisaties moet bedanken voor bewezen diensten. Zolang er geen waardige organisatie is die ons kan vervangen zou ik SWgZ ‘gewoon’ aanhouden. Maar dat zeg ik op persoonlijke titel. Het is aan de politiek om daar uiteindelijk een definitieve klap op te geven.”
Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn gaat dus uiteindelijk verdwijnen. Misschien niet op 1 januari 2019, maar zeker wel ergens de weken of maanden die daarop volgen. “Jammer natuurlijk”, vindt ze. “We werken hier allemaal met hart en ziel en hebben veel bereikt. Wij zijn supertrots op onze organisatie. Dat dat verdwijnt is pijnlijk. Maar het is voor een groter doel. Het samengaan van de gemeenten brengt met zich mee dat ook het sociaal domein opnieuw ingericht moet worden. Dat heeft gevolgen. Het zal allemaal groter worden. Maar voordat wij verdwijnen willen wij zorg dragen dat in het grote geheel het ‘kleine’ gewaarborgd blijft. Dus vaste gezichten in de dorpen, korte lijntjes met de inwoners en zorgen dat er duurzame vertrouwensbanden worden opgebouwd. Het laatste dat je als nieuwe gemeente wilt binnen het sociaal domein is dat door de grootsheid het detail verloren gaat.” Duidelijke woorden van een uitgesproken leidinggevende, waarbij de energie nog altijd onverminderd groot is. “Zoals de energie in de hele organisatie nog altijd bruisend aanwezig is”, constateert Loes. “SWgZ staat voor iets. Iets moois en iets goeds. Dat gaan wij de mensen de komende weken ook duidelijk maken middels korte, maar o-zo leuke en informatieve filmpjes op social media. Het gedachtegoed van SWgZ gaat niet verloren met de herindeling. Wij maken ons er hard voor om ons gedachtegoed, onze stijl van werken en onze medewerkers straks mee te nemen naar het hele Westerkwartier.” Benieuwd naar de filmpjes van Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn? Ze zijn te bekijken op de Facebookpagina van SWgZ.
En dat is logisch. Want in de afgelopen jaren heeft SWgZ zich ontwikkeld tot een zogenoemde spin in het grote web, een onmisbare schakel tussen mensen die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken en mensen die –zogezegd- wel een extra paar handen over hebben. “Tevens heeft SWgZ zich bezig gehouden met het faciliteren van verbindende activiteiten en evenementen”, vertelt Loes. “Denk daarbij aan de Spelweek Zuidhorn en Serious Request Zuidhorn. Twee fantastische evenementen die niet meer weg te denken zijn uit Zuidhorn. Voor beide evenementen heeft SWgZ helpende handen en kennis beschikbaar gesteld.” Daarbij werd nooit het einddoel uit het oog verloren, stelt Loes. “Uiteindelijk moeten mensen, de gemeenschap, het heft in eigen handen nemen. Zij zullen zorg moeten dragen voor de evenementen en de organisatie daarvan; de leefbaarheid in hun dorpen waarborgen. Natuurlijk zijn wij op de achtergrond beschikbaar voor advies of de nodige ondersteuning, maar nogmaals, het moet uit de mensen zelf komen. Zij hebben het initiatief, wij faciliteren waar nodig.”
En dat gaat dus verdwijnen, luidt de logische conclusie die veel inwoners van Zuidhorn zullen trekken met het oog op de komende gemeentelijke herindeling. “In alle eerlijkheid”, bevestigt Loes, “ja, SWgZ is, als organisatie, eindig in de huidige vorm. Echter, ons gedachtegoed blijft overeind. Wij zijn in gesprek met de gemeente Zuidhorn, en met de projectgroep van de toekomstige gemeente Westerkwartier die onderzoekt hoe het sociaal domein vorm moet gaan krijgen. Natuurlijk zullen wij onze kennis en expertise meenemen naar het Westerkwartier en de organisatie die straks verantwoordelijk is voor welzijn.” Van dat laatste is Jansen overtuigd. Zij gelooft dat een eigen organisatie naar voorbeeld van SWgZ bestaansrecht heeft in de gemeente Westerkwartier. “Op dit moment koopt de gemeente Zuidhorn, naast bij SWgZ, ook expertise in van buitenaf”, duidt Loes wijzend op bijvoorbeeld MEE voor mensen met een beperking en Vluchtelingenwerk Noord Nederland die asielzoekers en vergunninghouders ondersteunt. “Daarnaast of eigenlijk mét hen opereren wij dus”, vervolgt ze. “Als verbindende factor binnen de gemeente. Wij overleggen met –bijvoorbeeld- Vluchtelingenwerk over asielzoekers en vergunninghouders die graag iets willen doen en een activiteit zoeken of willen integreren. Die brengen wij in contact met de Knip en Naaiclub in Grijpskerk, als zij dat leuk vinden of we bieden ze ruimte om in buurtcentrum Avalon een werelddansgroep te organiseren of te koken in de Buurthuiskamer Zuidhorn. Een ander contact is dat met de politie en gemeente over bijvoorbeeld hangjongeren die voor overlast zorgen. Zij overleggen met onze buurt- en jongerenwerkers en zoeken naar een goede oplossing. Het liefst nog voordat het écht een probleem wordt en altijd in samenspraak met de jongeren zelf. Zie ons maar als een draaischijf tussen de diverse partijen, de olie die processen soepel laat verlopen.” Loes Jansen denkt dat de ervaringen van SWgZ in het welzijnswerk en het netwerk goed terecht gaan komen. “De projectgroep waar afgevaardigden van alle vier de Westerkwartiergemeenten in zitten is zeer betrokken”, vindt ze. “Ze zijn geïnteresseerd, benieuwd en betrekken ons, als SWgZ zijnde, bij het proces. Onze input wordt gevraagd en die geven wij graag.” Want, zo redeneert Loes, het gaat niet om SWgZ en wat er na de herindeling met de stichting gebeurt. “SWgZ is er vóór de mensen”, stelt ze. “Het gáát ook om mensen. Zij mogen niet de dupe worden van de herindeling, het verdwijnen van SWgZ in de huidige vorm en misschien ook wel de onrust onder de medewerkers, die natuurlijk ook in een onzekere periode zitten. De herindeling, waar wij ook de gevolgen van zullen gaan ondervinden, heeft consequenties. Duidelijk. Maar wij zijn professionals en moeten doen waar wij goed in zijn; zorgdragen voor het welzijn van onze inwoners in de meest brede zin van het woord. Het is aan de projectgroep met de vier verantwoordelijke wethouders om met een plan te komen waarmee het welzijnswerk ook na de herindeling gewaarborgd is.” Daarbij geldt 1 januari voor Loes Jansen zelf niet als keiharde deadline. “1 januari is de datum waarop Leek, Marum, Grootegast en dus Zuidhorn samen gaan. Maar dat houdt niet in dat je ook per se op die datum alle lopende processen moet afkappen en organisaties moet bedanken voor bewezen diensten. Zolang er geen waardige organisatie is die ons kan vervangen zou ik SWgZ ‘gewoon’ aanhouden. Maar dat zeg ik op persoonlijke titel. Het is aan de politiek om daar uiteindelijk een definitieve klap op te geven.”
Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn gaat dus uiteindelijk verdwijnen. Misschien niet op 1 januari 2019, maar zeker wel ergens de weken of maanden die daarop volgen. “Jammer natuurlijk”, vindt ze. “We werken hier allemaal met hart en ziel en hebben veel bereikt. Wij zijn supertrots op onze organisatie. Dat dat verdwijnt is pijnlijk. Maar het is voor een groter doel. Het samengaan van de gemeenten brengt met zich mee dat ook het sociaal domein opnieuw ingericht moet worden. Dat heeft gevolgen. Het zal allemaal groter worden. Maar voordat wij verdwijnen willen wij zorg dragen dat in het grote geheel het ‘kleine’ gewaarborgd blijft. Dus vaste gezichten in de dorpen, korte lijntjes met de inwoners en zorgen dat er duurzame vertrouwensbanden worden opgebouwd. Het laatste dat je als nieuwe gemeente wilt binnen het sociaal domein is dat door de grootsheid het detail verloren gaat.” Duidelijke woorden van een uitgesproken leidinggevende, waarbij de energie nog altijd onverminderd groot is. “Zoals de energie in de hele organisatie nog altijd bruisend aanwezig is”, constateert Loes. “SWgZ staat voor iets. Iets moois en iets goeds. Dat gaan wij de mensen de komende weken ook duidelijk maken middels korte, maar o-zo leuke en informatieve filmpjes op social media. Het gedachtegoed van SWgZ gaat niet verloren met de herindeling. Wij maken ons er hard voor om ons gedachtegoed, onze stijl van werken en onze medewerkers straks mee te nemen naar het hele Westerkwartier.” Benieuwd naar de filmpjes van Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn? Ze zijn te bekijken op de Facebookpagina van SWgZ.