“Jongeren horen op vrijdagmiddag in de kroeg te zitten”

Burgemeester Ard van der Tuuk in gesprek met Janneke Bos

WESTERKWARTIER – De komende maanden gaat burgemeester Ard van der Tuuk in gesprek met inwoners van de gemeente Westerkwartier om ook in deze lastige periode mee te krijgen wat er speelt in de gemeente. Dit doet hij twee keer per maand middels een video, die op de online kanalen van de gemeente Westerkwartier, De Krant en de Streekkrant verschijnt, en een artikel in deze krant. Dit alles onder de naam #SamenDoor. Vandaag start hij de serie door in gesprek te gaan met Janneke Bos. De inwoner van Grootegast heeft een eigen Massage & Pedicure Praktijk. Hoe ervaart zij de huidige tijd?

“Het liefst zou ik als burgemeester echt in gesprek gaan met de inwoners van onze gemeente, maar door corona kan dat al bijna een jaar niet zoals ik dat zou wensen”, vertelt de burgervader. “Via #SamenDoor kan ik toch een goed gesprek voeren”. In het begin van zijn burgemeesterschap heeft Van der Tuuk een kennismakingsronde gemaakt door het Westerkwartier, waarbij hij ook de praktijk van Janneke bezocht. Eigenlijk wilde hij ruim een jaar later weer poolshoogte nemen, maar dat is nu niet mogelijk. “Je kunt wel zeggen dat er inmiddels een hoop veranderd is”, vertelt Janneke. “Op 1 januari 2020 opende ik mijn zaak, maar drie maanden later moest ik de praktijk alweer sluiten. Rond de zomer mocht ik weer open en had ik de tijd om alles weer een beetje op de rit te krijgen, maar in december gooide het coronavirus wederom roet in het eten. Zo heb ik mijn eerste jaar als zelfstandig ondernemer niet voorgesteld. Tevens verwacht ik niet dat we op 3 maart weer open kunnen”.

Voor Janneke is het een hard gelag: “In onze branche werken we altijd al heel zorgvuldig, dus met de bescherming die vereist is, verandert er niet zoveel. Maar je weet niet wie het virus meeneemt”. In de eerste periode van de coronacrisis kreeg Janneke nog een tegemoetkoming van de overheid, waardoor ze nog wel even vooruit kon. Inmiddels is die buffer wel op en komt ze niet in aanmerking voor de tweede tegemoetkoming. “Voor de tweede ronde van de steunmaatregelen gelden inderdaad wat strengere eisen”, aldus Van der Tuuk. “Ik kan me voorstellen dat de toekomst voor jou daardoor wat onzeker is”. Mede door die onzekerheid is Janneke de afgelopen weken gaan solliciteren, en met succes: “Ik hoop komende week met een nieuwe baan te beginnen als vertegenwoordiger. Ik ben er ontzettend blij mee en op deze manier ben ik toch weer lekker bezig”, aldus Janneke.

Vier generaties vrouwen 
Janneke woont, samen met haar partner en twee dochters, in Grootegast. Zelf is ze de derde persoon in een generatie van vier vrouwen, die allen gelukkig nog in leven zijn. Allen merken ze dat de coronacrisis een behoorlijke impact heeft. “Mijn oma is inmiddels 92 jaar en woont in een aanleunwoning van Het Hooge Heem”, vertelt Janneke. “Voor haar is het een heftige tijd. Ze heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, maar ze zegt zelf dat ze de oorlog minder erg heeft ervaren dan de coronacrisis. Ze moet zich in Het Hooge Heem aan veel regels houden en er komt maar één persoon bij haar langs. Ze vindt het verschrikkelijk dat ze zo weinig mensen ziet”. Janneke haar oma zelf, Jantje Berghuis-Postema, erkent ook dat ze het moeilijk heeft: “De ene keer zit ik te huilen, later denk ik ‘kop op, het komt wel weer goed’. Gelukkig dat we nog bevrijd blijven van het virus, maar toch is het gevoel voor de toekomst leeg. Ik twijfel erg of alles wel weer wordt als eerder. Ik hoop dat we hier iets van leren”.

Janneke haar moeder, Anke Hoekstra-Berghuis (76), ervoer de eerste lockdown wat gemakkelijker dan de eerste. “Bij deze tweede lockdown mis ik mijn familie, die ik niet mag  zien en niet even een knuffel kan geven, ontzettend. Tevens mis ik het spelletje Jeu de boules, wat ik normaal op maandag speel. Ik hoop dat we gauw weer een beetje meer ruimte krijgen voor familie met meerdere mensen bij elkaar en dat we in de zomer wel weer naar de camping mogen”. Ook Janneke haar dochters hebben het zwaar. Beide dames studeren, maar zitten heel veel thuis en zien hun vriendinnen niet. “Ik probeer niet teveel te denken aan hoe het kon zijn zonder corona, maar toch denk ik elke dag: ik ben toe aan een goed feestje”, zegt oudste dochter Alieke (22). “School schiet er bij in en online colleges vind ik persoonlijk echt waardeloos”. Marjolein (19), de jongste dochter van Janneke, denkt er het volgende over: “Ik voel me als jongere en student in deze coronatijd vergeten. Wij zitten namelijk niet thuis voor onszelf, maar hierdoor staat wel onze ontwikkeling stil. De belangrijkste en leukste jaren van je leven weggegeven voor de bescherming van anderen. Ik denk vaak: had het voor ons als jeugd niet anders gekund?” Janneke vult aan: “Jongeren horen op vrijdagmiddag in de kroeg te zitten, maar dat kan nu niet. Ik kan duidelijk merken dat ze het moeilijk hebben”.

#SamenDoor
Burgemeester Van der Tuuk begrijpt de frustratie van de familie heel goed, maar ook weet hij dat we nog even moeten doorzetten om het virus onder controle te krijgen. Ook Janneke heeft erover nagedacht hoe we #SamenDoor kunnen. “Ik denk dat er genoeg mogelijkheden zijn om wat te versoepelen, bijvoorbeeld op het gebied van sport. Ik ben verzorger bij Fc. Grootegast en het moet toch mogelijk zijn om buiten te trainen?” Het buiten zijn is voor Janneke in deze tijd een behoorlijke uitvlucht. Hierdoor kan ze, met haar hond, blijven bewegen en spreekt ze wat buurtgenoten op straat. “Maar ik heb het gevoel dat het virus ook de komende tijd onder ons blijft. Het duurt allemaal zolang en er gaan zoveel dingen kapot”.

Vele inwoners van Nederland denken anders over de aanpak van de coronacrisis en dat komt vooral door de verschillende belangen. Daar heeft Janneke wel een oplossing voor. “Ik heb er wel eens over nagedacht dat iedereen gewoon een maand lang hetzelfde salaris zou moeten krijgen”, zegt Janneke. “Op deze manier hebben we begrip voor elkaar en ik denk dat ons dat ontzettend zou helpen in de bestrijding van de crisis”. Van der Tuuk zou het initiatief wel waarderen: “Dan zouden we die maand dan ‘de maand van Janneke’ noemen. De maand waarin we allemaal hetzelfde zijn en op deze wijze ook begrip krijgen voor elkaar”.