“Nu maar hopen dat het hard gaat vriezen”

|
| Foto: |
voorpagina groningen

IJsbaan Zuidhorn klaar voor ijs

ZUIDHORN- Twee mannen staan aan de rand van een groot vierkant meer. Achter hen staat een gebouw waarin twee jaar geleden nog koek en zopie werd verkocht. Het is het gebouw van ijsvereniging Oosterdeel- Langewold in Zuidhorn. Theo Oostenbrug en Jan Strockmeijer kijken dinsdag uit over de ijsbaan. Via een buis onder de grond stroomt het water van het Van Starkenborghkanaal de vierkante baan in. Traditiegetrouw op de eerste zaterdag van november, vertelt Oostenbrug. “Nu maar hopen dat het hard gaat vriezen.”

Zie je die blauwe tonnen?, vraagt Jan Strockmeijer terwijl hij naar de tonnen in het midden van de ijsbaan gebaart. “Dat is een proef.” Tegen scheurvorming, zegt hij. Zijn metgezel knikt. “In die tonnen zitten vier gaten en een stoeptegel. Door die tegel gaat de ton niet drijven en de gaten zorgen ervoor dat het water onder het ijs minder gaat bewegen. Het water wil namelijk ergens heen, dat drukt tegen de oppervlakte en daardoor ontstaan er scheuren,” zegt Strockmeijer, penningmeester van de ijsvereniging. “Hoe noem je dat ook alweer? De wet van de communicerende vaten?,” lacht hij. Volgens hem zijn ze vorig jaar met de proef begonnen. Testen lukte nog niet. “Er lag toen geen ijs.”

Twee jaar geleden lag dat ijs er wel. Honderden schaatsers schaatsten over het bevroren water uit het Van Starkenborghkanaal. Om water uit dat kanaal naar de ijsbaan te laten stromen, maakt de ijsvereniging gebruik van een groot spinwiel, vertelt voorzitter Oostenbrug. Samen met Strockmeijer loopt hij naar binnen om het luik te laten zien waarachter het wiel verstopt zit. Bij een poster van een waterval aan de muur trekt Oostenbrug een stuk vloerkleed opzij, waarna hij het luik opent. Een grote zwarte stang torent uit boven het zand. “Het werkt als een soort kraan,” legt Oostenbrug uit. “Dit is de kraan waarmee we de waterstroom vanuit het kanaal kunnen openen of stopzetten.”

Strockmeijer knikt. Volgens de penningmeester zat er na vier dagen al genoeg water in de baan. De kraan kon weer dicht. “Maandag was het op de juiste hoogte. Er stond toen ruim 80 centimeter in de baan. Maar dat zakt nog wel een beetje,” zegt hij. Om ervoor te zorgen dat het water niet helemaal de grond inzakt, ligt er een kleilaag op de bodem van de baan. “Die laag legde de gemeente aan in 1986,” vertelt Oostenbrug die er een kaart bij pakt met een oude tekening van de ijsbaan. “Kijk, dit is het Van Starkenborghkanaal en hieronder door loopt de buis. Aan het einde van het schaatsseizoen stroomt het water via die buis aan de zijkant een sloot in.”

De twee bestuursleden van de ijsbaanvereniging verheugen zich al op de honderden schaatsers en de gezelligheid die dat met zich meebrengt. “Dan zie je al die gekleurde mutsen van de schaatsers weer,” lacht Strockmeijer. “En de kinderen die weer voor de toonbank staan om te kijken wat ze met hun geld kunnen kopen,” voegt Oostenbrug toe. Hij kijkt naar een zwart bord in de keuken. Met witte letters staan daar lekkernijen op als een pennywafel, gehaktbal, chips, thee, koffie en chocolademelk. Een pennywafel is te koop voor 20 cent en een gehaktbal kost 1 euro. “Nog echte vooroorlogse prijzen,” grijnst de voorzitter. Strockmeijer schat dat er wel vijftien liter chocolademelk doorheen gaat op een drukke zaterdagavond. “Ik denk wel meer hoor, veel meer wel, misschien wel twintig liter,” zegt Oostenbrug.

Maar voor dat zover is moet het eerst heel hard gaan vriezen, weten Oostenbrug en Strockmeijer. “Wel acht tot tien dagen achter elkaar,” zegt de penningmeester. “Het ijs moet dikker zijn dan zeven centimeter.” Het liefst nog wat dikker, vertelt Oostenbrug. “Door de warmte van de zon kan het zomaar zijn dat het ijs ’s middags nog maar drie centimeter dik is.” Blij zijn ze met de nieuwe gebruikersovereenkomst met de gemeente. “De oude overeenkomst was al tien jaar oud,” zegt Oostenbrug. Hij vertelt dat de ijsbaan van de gemeente is en het gebouw van de ijsvereniging zelf. “In het gesprek met de wethouder zijn eigenlijk al onze wensen vervuld.” Een van die wensen was de aanleg van elektriciteit naar het gebouw. “Nu wordt de verlichting nog geregeld vanuit een kastje bij het voetbalveld,” zegt Oostenbrug, “maar straks kunnen we hopelijk zelf de lampen aandoen bij de ijsbaan.”

|

UIT DE KRANT

Lees ook