(On)genode gast 02-04-2013

Nieuws

Datum: 27 maart

Tijd: 19.00 - 21.00

Plaats: Alde Feanen

Het zou een vaarexcursie bij volle maan worden, maar in de ochtend voorafgaand aan de excursie kreeg de (On)genode gast een telefoontje. Er lag teveel ijs in het water bij de Alde Feanen om de vaarexcursie door te kunnen laten gaan. Wel kwam It Fryske Gea met een alternatief. Een wandelexcursie door het natuurgebied, nog steeds bij diezelfde volle maan. De (On)genode gast had een avondje ontspannen dobberen verwacht, maar was niet te beroerd om dan toch maar de benen te strekken en te genieten van het natuurgebied bij nacht. Alhoewel, bij nacht? De excursie zou beginnen om 19.00 uur en in de autorit naar Eernewoude toe scheen de zon nog. Zo snel zou het toch niet donker worden? Alleen de autorit naar Eernewoude was al veelbelovend. Tussen Garijp en Eernewoude werden drie reeën gespot, even verderop stond een ooievaar in het land en de hazen renden genoegzaam achter elkaar aan in de wei. Wat de (On)genode gast betrof mocht het ook wel licht blijven; je ziet nog eens wat.

Eenmaal begonnen met de excursie begon het al snel schemerig te worden, maar de volle maan werd nog niet gespot. Wel spotten we een stel wilde pony’s, die vrij in het Alde Feanen-gebied rondlopen. De excursie werd gegeven door Betty Kooistra, een vrijwilligster bij It Fryske Gea die het gebied kent als haar broekzak. In ditzelfde gebied geeft zij ook natuurfotografie-excursies. De Alde Feanen is een van de pronkgebieden van It Fryske Gea. Het gebied is vrij toegankelijk, maar het is er wel verplicht om op de paden te blijven om de natuur zo ongestoord mogelijk hun gang te kunnen laten gaan. En wat voor natuur! Zo bij ondergaande zon is het een prachtig gebied! Nadat de zon onderging, en het toch wel snel donker begon te worden werd duidelijk dat ook in het donker het natuurgebied veel te bieden heeft. ‘Wanneer het donker is, hoor je veel meer van de natuur,’ aldus Kooistra. Ze heeft gelijk. Je hoort de eenden op het water. Plotseling hoorden de deelnemers een heel diep, donker geluid. ‘Het lijkt wel een ree,’ zegt een van de deelnemers. Dat blijkt niet het geval te zijn. Het diepe geroep blijkt van een roerdomp, een reigersoort die niet veel voorkomt in Nederland. Kooistra is direct enorm enthousiast. ‘Hier gaat mijn hart nou sneller van slaan! Het is echt heel bijzonder dat wij vanavond deze vogel mogen horen, want zoveel komt deze hier niet voor.’ De avond kan in ieder geval voor de excursieleidster al niet meer stuk, maar ook de deelnemers zijn onder de indruk en blijven nog een tijdje luisteren naar de lokroep van de roerdomp.

Omdat stilstaan toch wel erg koud is wordt de tocht vervolgd. Inmiddels is het toch in hele korte tijd pikkedonker geworden, maar de volle maan zien we nog steeds niet. Kooistra vertelt nog het een en ander over het gebied, dat ook als Nationaal Park aangemerkt staat en jaarlijks meer dan honderdduizend bezoekers ontvangt. Momenteel is men bezig een kanoroute uit te zetten door het gebied, om de bezoekers meer en meer de rust, ruimte en natuur te kunnen laten ervaren. Op een gegeven moment staan we even stil bij een tweetal kastanjebomen en een perenboom. Een plaats waar in vroegere tijden een woning moet hebben gestaan. Terwijl we ons omdraaien wordt ineens het schijnsel van de volle maan zichtbaar. Het is niet geheel zichtbaar, want de bewolking maakt dat de maan toch enigszins verscholen blijft achter het wolkendek. Maar toch, de maan heeft zich nog laten zien. Aan het einde van de tocht stapt de (On)genode gast weer in de auto om vervolgens net buiten Eernewoude de maan nog in volle glorie te mogen zien. Het licht weerkaatst op de sloten en nog net in een schijnsel van de maan ziet de (On)genode gast een ree wegrennen. Je ziet dus toch ook in het donker nog een heleboel.

UIT DE KRANT

Lees ook