Ongenode Gast bezoekt expositie in Grootegast
GROOTEGAST – Op woensdagmiddag 2 november vond er in het restaurant van woonzorgcentrum van 15.00 uur tot 17.00 uur een expositie plaats waaraan maar liefst 19 ‘oudere’ kunstenaars deelnamen. Ouderen die in woonzorgcentrum ‘Het Hooge Heem’ wonen, kregen tijdens deze expositie de gelegenheid om hun creaties te tonen. Belangstellenden en omwonenden konden langskomen voor een kopje koffie en een praatje met de kunstenaars.
Bij binnenkomst is het een gezellige drukte. Overal zitten groepjes mensen (jong en oud) aan tafels. Meteen wordt ons een chocolaatje en een kop koffie aangeboden. Opvallend is hoe mooi het gehele woonzorgcentrum is ingericht. Voor het woonzorgcentrum is een bescheiden dierenweide aangelegd, waarin een aantal kippen lopen. Binnen zijn de ruimtes voorzien van warme, vrolijke kleuren, ruime stoelen en tafels. Een fijne plek om samen te komen en te wonen.
Aan de eerste tafel (stand) waar we langs komen zit meneer Vischer, hij heeft verschillende voorwerpen van hout voor zich uitgestald. ‘Zelf gemaakt’, zegt hij glimlachend. Hij tilt een van de deksels van een houten potje op. ‘Vroeger deed ik aan houtbewerking. Nou zo dus. Hij wijst naar een kaarsenstandaard.’ Meneer Vischer deelt zijn stand met mevrouw Matejic, wiens man ook aan houtbewerking deed. Ze heeft een album vol met foto’s voor zich liggen. ‘Kijk’, zegt ze. ‘Dit is mijn man, die net als meneer Vischer ook aan houtbewerking deed. De kasten die je hier op de foto ziet, heeft hij zelf gebouwd. Hij heeft altijd ontzettend goed voor me gezorgd. Wanneer ik weer eens een boodschap was vergeten zei hij: eerst even zitten en dan gaan we zo wel weer.’ Zelf heeft mevrouw Matejic altijd geborduurd. Voor haar liggen een aantal ingelijste werkjes. ‘Ik had veel meer, maar een aantal borduurwerken hangen ingelijst in ons huis in Montenegro. Onze zoon heeft dit huis geërfd.’
Mevrouw de Vries zit met haar zelfgemaakte kaarten aan een tafel vlak naast de stand van mevrouw Matejic en meneer Vischer. De tafel ligt vol met kerstkaarten en verjaardagswensen. Een aantal bewonderaars vraagt aan mevrouw de Vries of de kaarten ook te koop zijn, ze vinden de kaarten namelijk zo mooi, waarop mevrouw de Vries zegt: ‘Ik maak alleen maar mooien.’
Achterin het restaurant bevindt zich nog een mevrouw de Vries. Haar schilderijen vallen gelijk op door de warme kleurencombinaties en opvallende techniek. ‘Ik heb andere technieken uitgeprobeerd, maar blijf steeds op deze stijl terugkomen.’ Toen ze jonger was had ze graag naar de kunstacademie gewild. Helaas vonden haar ouders dit geen goed idee, ze zou er de kost niet mee kunnen verdienen. Desondanks heeft ze zich niet laten ontmoedigen; ze is nooit gestopt met schilderen. ‘De mevrouw naast mij heeft trouwens een schilderij van een molen gemaakt. Ik vertelde haar net dat die molen van mijn opa is geweest. Hij is jarenlang molenaar geweest in Grootegast.’
Schuin tegenover mevrouw de Vries zit meneer Pijpker. Het oog dwaalt meteen af naar een schilderij waarop een man en vrouw zijn afgebeeld die net bezig zijn om een gordijn open te schuiven zodat ze een man op een fiets kunnen bespieden. ‘Ik houd ervan om verhaaltjes te schilderen. Kleine momenten. Ik vind het zelf allemaal niet zo bijzonder wat ik maak.’ Op een van de schilderijen heeft hij het huis waarin hij opgroeide afgebeeld. ‘Daar woonde ik tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het roep veel herinneringen op.’
Er is nog veel meer te zien tijdens de expositie. Zelfgebreide sokken en jurkjes, gehaakte onderzetters; het barst hier van het talent. De expositie kaart hiermee een belangrijk punt aan. Hoewel ouderen in onze maatschappij vaak onterecht als hulpbehoevend en afhankelijk worden weggezet, is het veel krachtiger om te focussen op welke kwaliteiten en talenten ze hebben. Op dat wat nog wel kan. En dat is veel, zoals deze expositie overduidelijk laat zien.
Wat: Expositie waarin 19 ‘oudere’ kunstenaars hun werk tentoonstellen
Waar: Het restaurant in woonzorgcentrum ‘Het Hooge Heem’
Wanneer: Woensdagmiddag 2 november
