Nestkastjes ophangen
KOMMERZIJL - Er is niks waar de Ongenode Gast vrolijker van wordt, dan van zingende vogels in de natuur. Bij bassischool De Rietstek in Kommerzijl denken ze daar net zo over. Groep 7 en 8 zijn een week lang bezig geweest met het bouwen en schilderen van nestkastjes. Toen de Ongenode Gast te horen kreeg dat ze die vrijdag zouden gaan ophangen in Natuurpark De Noorderriet, moest zij hier natuurlijk bij zijn.
Gelukkig is de Ongenode Gast vroeg, want eenmaal aangekomen op het schoolplein staat Juf Ellen Bood net op het punt om te vertrekken. De Ongenode Gast voegt zich bij de lange stoet aan kinderen en loopt gezellig mee naar het park. Naast haar loopt conciërge Leendert Haaksma, hij vertelt: ‘We zijn vandaag met vijftien kinderen. Ze hebben allemaal zelf de nestkastjes gebouwd aan de hand van een bouwpakketje en gisteren zijn ze geverfd.’ Alle nestkastjes hebben een prachtige donkergroene kleur. ‘De kinderen hebben eerst allemaal uitleg gekregen over het belang van het bouwen van nestkastjes en vanmiddag hangen we ze op. Het is een prachtig leerzaam project.’
Inmiddels is de stoet gestopt, we zijn bij het park! De kinderen zijn iets slimmer geweest dan de Ongenode Gast. Zij hebben namelijk laarzen aangetrokken. De witte zolen van de Ongenode Gast zijn inmiddels niet zo wit meer. Maar je moet er wat voor over hebben. De stoet wordt ontvangen door Dick Tillema, Reinder Bakker en Anne Smeding. Er wordt nog even uitleg gegeven over hoe de kastjes moeten hangen, bijvoorbeeld dat het vlieggat naar het oosten moet wijzen. Dan klimt één van de dappere heren de trap op om het eerste kastje op te hangen. Dit alles uiteraard onder een welverdiend applaus.
De Ongenode Gast raakt aan de praat met Dick. ‘We willen het park graag aantrekkelijker maken voor de jeugd. Daarom is dit project met de nestkastjes opgezet namens onze groep De Roofvogels. Reinder vult aan: ‘Roofvogels zijn bedreigde diersoorten, daar wilden we eerst een project voor opzetten. Maar dat is door corona allemaal wat blijven liggen. Dit willen we in de toekomst wel weer gaan oppakken. Vandaag richten we ons wat meer op de kleinere vogels. Elk kind weet wel wat een mus of een koolmees is, maar we willen ze kennis laten maken met veel meer soorten vogels. Daarom vind ik het ook belangrijk dat het park goed onderhouden wordt. Ik doe bijvoorbeeld elk jaar mee aan de vogeltelling en sinds dit park er is, zijn de hoeveelheid verschillende vogels sterk toegenomen.’ De grote van de gaten in de kastjes zijn afgestemd op het soort vogel. ‘Kinderen spelen minder buiten dan vroeger, we willen ze laten zien dat we deze wereld delen met allemaal verschillende soorten dieren. We hadden er over nagedacht om de kinderen de kastjes zelf thuis op te laten hangen. Maar het met z’n allen doen is natuurlijk veel leuker. Op deze manier is het ook een sociaal evenement. De kinderen zullen ook weer terugkomen om de kastjes schoon te houden.’
Gelukkig zijn de kinderen allemaal dolenthousiast. De Ongenode Gast heeft zelf niet zulke groene vingers, maar de leerlingen wel. Sommige kastjes waren namelijk nog niet helemaal droog, dus op alle kleine handen zijn groene verfspetters te vinden. Zo ook bij Karsten. Demian, Laurids en Sven, zij vertellen vol liefde over het project. ‘We zijn twee dagen bezig geweest met het bouwen en het schilderen’, vertelt Sven. ‘Ik vond vooral het timmeren erg leuk, mijn vader is namelijk ook timmerman.’ Laurids vindt juist het ophangen vandaag het leukste. ‘Het is wat anders dan steeds op school zitten. We zijn nu lekker buiten, dat is veel leuker dan een gewone lesdag.’ Alle jongens stemmen hier mee in. Ook Juf Ellen beaamt dit. ‘We hadden op dit moment anders waarschijnlijk aan Aardrijkskunde gewerkt. Computers zijn erg handig, je kunt bijvoorbeeld bij Aardrijkskunde ook plaatjes laten zien van waar je les over geeft. Maar met dit soort lessen kun je het in het echt laten zien, dat is natuurlijk veel leuker. Je leert immers het beste door gewoon te doen. Toen de heren vroegen of we mee wilden helpen, was ons antwoord: Natuurlijk! We willen de natuur steeds meer integreren in ons lesprogramma. Zo iets als dit is zeker voor herhaling vatbaar.’
