Wat: Schildercursus bij Ciska Beukema
Waar: Vrijzinnig gebouw
Wanneer: Vrijdag 24 maart 2023
OPENDE – Als het iets is waar de Ongenode Gast ontzag voor heeft is het creatief talent. Volgens kunstdocent Ciska Beukema hoef je per se aanleg te hebben, met de nodige oefening kom je een heel eind.
De Ongenode Gast besloot om dit eens uit te proberen. Ze volgde op vrijdag 24 maart een schilder- en tekenles bij Ciska Beukema in Opende. Bij binnenkomst lijken twee tuinkabouters elk moment het schilderij van een van de leerlingen uit te kunnen lopen. Iedereen begroet de Ongenode Gast vrolijk, om daarna weer ijverig in zijn of haar werk te duiken. Ciska wijst naar een tafeltje achterin. ‘Ik heb de opdracht uit de eerste les meegenomen’, zegt ze lachend terwijl ze naar een stenen pot wijst. De moed zakt de Ongenode Gast bij het zien van de stenen pot in de schoenen. Hij is zo te zien een keer gevallen en vervolgens weer in elkaar gelijmd. Dat maakt het juist extra moeilijk om de pot gedetailleerd op papier te krijgen. En inderdaad, de Ongenode Gast mag aan de slag met perspectief en realisme. ‘Goed kijken. Dat kun je doen door je potlood in de lucht te houden en in te schatten hoeveel ruimte je op het papier nodig hebt. De kwaliteit van het papier maakt trouwens enorm uit’, vertelt Ciska. ‘Goed materiaal is het halve werk. De Action verkoopt ook veel mooie schilderspullen, maar het is soms lastiger om met deze materialen te werken. Het maakt bijvoorbeeld uit of je papier hebt met een grove of fijne korrel.’ Na een moment geconcentreerd bezig te zijn geweest is het tijd voor een rondje door het lokaal.
Anja van Huizen volgt al een aantal jaren les. Ze begon met acrylverf maar werkt inmiddels veel met pastelpotloden en krijt. Op dit moment werkt ze aan een vogel in allerlei bonte kleuren. ‘Het is even zoeken naar welk materiaal het beste bij je past. Voor mij zijn dat potloden en pastelkrijt. Kleuren zijn gewoon echt mijn ding.’ Naast haar zit Jos van der Veen. Ze volgt al zo’n twintig jaar les en werkt op dit moment met aquarelverf aan een portret van het Natuurschoonbos in Nietap. ‘Als klein meisje was ik al veel bezig met tekenen en schilderen. We hadden op de basisschool zelfs een speciale club. Toen ik een gezin kreeg was de tijd er niet meer. Zodra ik met pensioen ging besloot ik om het weer op te pakken. Ik vind het heerlijk.’ Met een sponsje gedoopt in groene verf, zet ze de bladeren van de bomen en bosjes op het papier aan. Verderop aan de tafel werkt Joanna Elefineriadou aan een nachtelijk tafereel. Onder het maanlicht, op een tamelijk kalme zee, vaart een boot die nog geschilderd moet worden. ‘Ik vond dit zo’n mooi beeld’, vertelt Joanna. ‘Ik werk op dit moment nog aan het maanlicht, daarna ga ik aan de slag met de boot. Het vraagt om wat geduld, de lagen moet eerst drogen en eigenlijk heb ik dat geduld niet. Daarom gebruik ik zo nu en dan de föhn.’ Gerda Fluit zit schuin tegenover Joanna. Ze is bezig om de laatste hand aan een zeer overtuigende cactus te leggen. Ze gebruikt olieverf op waterbasis, vertelt ze. ‘Je hoeft dan geen terpentine te gebruiken om schoon te maken. Ik ben eigenlijk met deze cursus begonnen omdat ik totaal niet kan schilderen’, lacht ze. ‘Ik wilde mijzelf uitdagen. Ik begreep dat je alles kunt leren wanneer je maar genoeg oefent. En ik vind het geweldig. Ik word er zo rustig van.’ Fokje Bauer is samen met Anja gekomen. Sinds september neemt ze deel aan de cursus. Anja en zij waren eerder collega’s. ‘Ik was nooit in de gelegenheid om te schilderen maar ik zei altijd: zodra ik met pensioen ben wil ik gaan schilderen, dan heb ik eindelijk de tijd.’ Voor haar staat een schilderij van een koe in allerlei bonte kleuren. Ciska schenkt ondertussen de koffie en thee bij. ‘Ik werk op dit moment aan een schilderij waarin ik met perspectief probeer te oefenen. Ik moet beter leren kijken, ik worstel daar nog een beetje mee’, vervolgd Fokje. Terug naar het eigen werk. Daar is bijna geen tijd meer voor door alle gesprekken. ‘Het is ook meer dan het schilderen alleen’, voegt Anja toe. ‘Het is ook het contact, de gezelligheid van het samenzijn.’ Voor de Ongenode Gast is het helaas tijd om kantoorwaarts te keren. Dat wordt thuis nog een poging wagen om de opdracht af te krijgen, weliswaar zonder de deskundige hulp van Ciska. Wie weet keert ze nog eens naar Opende terug.
