Onzeker en onmachtig Grijpskerk op rand van ravijn
Sport
Moeizaam strijdende ‘Smalruggen’ houden ternauwernood stand; VV Grijpskerk blijft derde klasser
GRIJPSKERK – VV Grijpskerk balanceerde tegen Poolster op de rand van de afgrond, die de vierde klasse inhield. In een bloedstollende strijd op een door de tropische temperaturen oververhit ‘De Enk’ hield Grijpskerk het verwoed vechtende Poolster van score af. De thuisclub maakte het zichzelf moeilijk door zelf de beste kansen niet af te maken. Daardoor werd het een ‘Spaans benauwde’ 0-0.
Na de 0-1 in Spijk was de brilstand genoeg voor handhaving. Maar wat ging het allemaal moeizaam. Trainer Mark Kroese dacht na een succesvolle serie halverwege het seizoen al voorzichtig aan de top zes. De ploeg, die ooit eerste klasse speelde en na drie seizoenen onderin de derde klasse omhoog leek te krabbelen , daalde na een veelbelovend begin (tevens ‘koning van de gelijke spelen’) echter naar beneden op de ranglijst en kon de nacompetitie op de laatste speeldag niet meer ontwijken. Hoewel in Grijpskerk-ogen het klassenverschil tussen derde en vierde klasse merkbaar is, liet het duel op de Enk een ander beeld zien. Poolster, thuis ook al een lastpak voor de elf uit het Westerkwartier, deed bepaald niet onder voor Grijpskerk. De Spieksters lieten voetballend zelfs meer zien dan een Grijpskerk dat weer eens verviel in statisch en makkelijk te verdedigen spel (door de lucht). Toch, in voetbal is het ook een kwestie van momenten. De eerste gelegenheid waarin Grijpskerk de score had kunnen openen was een krachtige kopbal van afstand van ‘PK’ Van de Kamp, die de onderkant van de lat trof. De ‘roden’ domineerden, maar de gasten bleken al snel ook gevaarlijk. Een steekbal zette de verdediging op het verkeerde been, waarna de slungelige Dennis van Dijk (“als hij het op zijn heupen heeft, is er geen houden aan..”, wisten de vele meegereisde Poolster-supporters, allen samenklonterend tegen de schaduwrijke bosrand) inschoot. Doelman Dirk Jan Postma redde de penibele situatie. Grijpskerk pompte de bal constant in de doelmond en hoopte op de kopkracht of verlossend schot. Een slippertje bij Poolster leverde een absolute scoringskans op voor Ron Stoutmeijer, diens inzet was hard genoeg, maar Simon Dijkman verrichtte een glansparade. Veel druk en dreiging van de gastheren, die niet konden gokken op 0-0. Want het moest waken voor de constant gevaarlijke uitvallen van Poolster. De handige kleine Kevin Bijlsma kwam via een doorkopbal in vrije positie, treuzelde met afwerken, waarna Van Dijk alsnog uithaalde, maar huizenhoog over. De bezoekers waren aanmerkelijker creatiever dan het voorspelbare Grijpskerk. Een kwartier voor de pauze werd Grijpskerk nog drie keer gewaarschuwd. De gasten wonnen constant de slag op het middenveld en ontrafelden de achterhoede. Ondanks de hitte was het duel het aanzien meer dan waard. Het was zeker geen zomeravond potje. Daarvoor stond er ook te veel op het spel. De geelhemden met de klassieke V zetten door met druk, Grijpskerk ging door met hoge ballen voor de pot. Op slag van rust verloor de thuisclub steeds meer de grip en lag Grijpskerk bijkans in de touwen. De boomlange Van Dijk draaide de bal hard richting kruising, Postma sloeg het projectiel nog bijtijds weg. Na een gevaarlijke doelpoging van Stoutmeijer, een schot dat van richting veranderde, trapte Jeroen de Groot de bal van eigen helft – en daarmee heeft ‘DVD’ al meermalen succes gehad- in één keer op doel. Postma moest helemaal gestrekt, om hem van score af te houden.
De technische staf van Grijpskerk zuchtte op de bank en niet alleen van de warmte. In de tweede helft probeerde Stoutmeijer de boel letterlijk te forceren. Grijpskerk kon maar niet overtuigen tegen een Poolster waar niets moet. Promoveren zou een bonus zijn. Met het inbrengen van Jorin de Boer en later Brian Tefi kwam er meer voetbal in de ploeg van Kroese. Tefi leek de gebraden haan te worden nadat hij in de rebound oog in oog kwam met Dijkman, die echter fantastisch pareerde. Er zat wat meer beweging in de rood-witten. Plotseling zag de neutrale grensrechter een handsbal. Linke soep, zo vlak voor de zestien. Bijlsma joeg de bal over de muur. Postma kon nog net over de lat tikken. De spanning bleef. In de laatste tien minuten leek Grijpskerk meer inhoud te hebben. Al moest nog wel een kopbal van de lijn worden gewerkt. Maar dé kans kregen Raymond Pietens (goud waard in Spijk!) en Stoutmeijer, die vrijbaan kregen. Stoutmeijer zweepte zijn ploeggenoot op, had zelf balbezit, maar schoof door naar Pietens, die de bal ontfutseld werd. Weg kans op 1-0. Aan het eind leek Grijpskerk toch nog te bezwijken door een Poolster dat alles op alles zette. Weg is weg, was het credo bij Grijpskerk. In de ultieme aanval gaf Pietens Stoutmeijer nog eens de gelegenheid, Opnieuw kon de spits het niet afmaken. Het bleef daardoor bij 0-0 en dat was genoeg. Reserve-doelman Erik van ’t Hoen had het ook niet meer op de bank. “Het was zo onrustig, er lag meer ruimte om te voetballen en steeds weer die lange bal. We hebben de kwaliteit wel, maar het komt er niet altijd uit.” Ite Hoolsema van de technische staf wees op de kansen. “We maakten onszelf moeilijk. Zo lang het 0-0 is blijft Poolster hoop houden.” Dan de man die alles vroegtijdig had kunnen beslissen, Stoutmeijer. “Onzeker in de afwerking? Nee, bij de grootste kans spoorde ik Raymond aan om mee te lopen. Ik wist niet dat hij helemaal kapot zat anders had ik zelf wel geschoten. Het veld was zo zwaar. Het was met 30 graden al warm, tel daar op kunstgras nog tien graden bij.” De spelers hadden zelfs geen puf meer voor een gigantische ontlading. Maar het is een feit: Grijpskerk blijft derde klasser.
Nacompetitie. Sportpark de Enk: Grijpskerk-Poolster 0-0. Eerste wedstrijd 1-0. Grijpskerk blijft derde klasser, Poolster vierde klasser); Scheidsrechter: Bulthuis; Gele kaart: Pieter Kars van de Kamp, Danny Khoenkhoen (Grijpskerk)
Opstelling Grijpskerk: Dirk Jan Postma, Rene Tillema, Rick Bremer, Stephan Reker, Wiebe Loonstra, Danny Khoenkhoen (45. Jorin de Boer), Pieter Kars van de Kamp, Jesse Broeils, Ron Stoutmeijer, Raymond Pietens, Geert de Vries (55. Brian Tefi)
Ster van het Veld: Dirk Jan Postma (Grijpskerk). In tegenstelling tot zijn ploeggenoten die een onzeker indruk maakten bleek Postma de betrouwbare sluitpost. Klein, tenger, maar als een leeuw in de kooi keepend. Sleepte Grijpskerk door alle moeilijke fases heen. Zowel op de grond als in de lucht sterk.
Opvallend: Grijpskerk maakte er van de laatste wedstrijd een mooi gebeuren van. Voor elk wat wils. Dick Tillema was zeer in zijn nopjes met de viskar, die pal voor het veld stond. “De vis is niet te vet, prima”. Voor de liefhebbers van verloting ook een ideale gelegenheid: er waren maar liefst 17 prijzen te winnen. In de braadpan van de Enk was gelukkig ook bluswater. En de bekende band na afloop had een fraaie naam: ‘Vrij Drinken’…
GRIJPSKERK – VV Grijpskerk balanceerde tegen Poolster op de rand van de afgrond, die de vierde klasse inhield. In een bloedstollende strijd op een door de tropische temperaturen oververhit ‘De Enk’ hield Grijpskerk het verwoed vechtende Poolster van score af. De thuisclub maakte het zichzelf moeilijk door zelf de beste kansen niet af te maken. Daardoor werd het een ‘Spaans benauwde’ 0-0.
Na de 0-1 in Spijk was de brilstand genoeg voor handhaving. Maar wat ging het allemaal moeizaam. Trainer Mark Kroese dacht na een succesvolle serie halverwege het seizoen al voorzichtig aan de top zes. De ploeg, die ooit eerste klasse speelde en na drie seizoenen onderin de derde klasse omhoog leek te krabbelen , daalde na een veelbelovend begin (tevens ‘koning van de gelijke spelen’) echter naar beneden op de ranglijst en kon de nacompetitie op de laatste speeldag niet meer ontwijken. Hoewel in Grijpskerk-ogen het klassenverschil tussen derde en vierde klasse merkbaar is, liet het duel op de Enk een ander beeld zien. Poolster, thuis ook al een lastpak voor de elf uit het Westerkwartier, deed bepaald niet onder voor Grijpskerk. De Spieksters lieten voetballend zelfs meer zien dan een Grijpskerk dat weer eens verviel in statisch en makkelijk te verdedigen spel (door de lucht). Toch, in voetbal is het ook een kwestie van momenten. De eerste gelegenheid waarin Grijpskerk de score had kunnen openen was een krachtige kopbal van afstand van ‘PK’ Van de Kamp, die de onderkant van de lat trof. De ‘roden’ domineerden, maar de gasten bleken al snel ook gevaarlijk. Een steekbal zette de verdediging op het verkeerde been, waarna de slungelige Dennis van Dijk (“als hij het op zijn heupen heeft, is er geen houden aan..”, wisten de vele meegereisde Poolster-supporters, allen samenklonterend tegen de schaduwrijke bosrand) inschoot. Doelman Dirk Jan Postma redde de penibele situatie. Grijpskerk pompte de bal constant in de doelmond en hoopte op de kopkracht of verlossend schot. Een slippertje bij Poolster leverde een absolute scoringskans op voor Ron Stoutmeijer, diens inzet was hard genoeg, maar Simon Dijkman verrichtte een glansparade. Veel druk en dreiging van de gastheren, die niet konden gokken op 0-0. Want het moest waken voor de constant gevaarlijke uitvallen van Poolster. De handige kleine Kevin Bijlsma kwam via een doorkopbal in vrije positie, treuzelde met afwerken, waarna Van Dijk alsnog uithaalde, maar huizenhoog over. De bezoekers waren aanmerkelijker creatiever dan het voorspelbare Grijpskerk. Een kwartier voor de pauze werd Grijpskerk nog drie keer gewaarschuwd. De gasten wonnen constant de slag op het middenveld en ontrafelden de achterhoede. Ondanks de hitte was het duel het aanzien meer dan waard. Het was zeker geen zomeravond potje. Daarvoor stond er ook te veel op het spel. De geelhemden met de klassieke V zetten door met druk, Grijpskerk ging door met hoge ballen voor de pot. Op slag van rust verloor de thuisclub steeds meer de grip en lag Grijpskerk bijkans in de touwen. De boomlange Van Dijk draaide de bal hard richting kruising, Postma sloeg het projectiel nog bijtijds weg. Na een gevaarlijke doelpoging van Stoutmeijer, een schot dat van richting veranderde, trapte Jeroen de Groot de bal van eigen helft – en daarmee heeft ‘DVD’ al meermalen succes gehad- in één keer op doel. Postma moest helemaal gestrekt, om hem van score af te houden.
De technische staf van Grijpskerk zuchtte op de bank en niet alleen van de warmte. In de tweede helft probeerde Stoutmeijer de boel letterlijk te forceren. Grijpskerk kon maar niet overtuigen tegen een Poolster waar niets moet. Promoveren zou een bonus zijn. Met het inbrengen van Jorin de Boer en later Brian Tefi kwam er meer voetbal in de ploeg van Kroese. Tefi leek de gebraden haan te worden nadat hij in de rebound oog in oog kwam met Dijkman, die echter fantastisch pareerde. Er zat wat meer beweging in de rood-witten. Plotseling zag de neutrale grensrechter een handsbal. Linke soep, zo vlak voor de zestien. Bijlsma joeg de bal over de muur. Postma kon nog net over de lat tikken. De spanning bleef. In de laatste tien minuten leek Grijpskerk meer inhoud te hebben. Al moest nog wel een kopbal van de lijn worden gewerkt. Maar dé kans kregen Raymond Pietens (goud waard in Spijk!) en Stoutmeijer, die vrijbaan kregen. Stoutmeijer zweepte zijn ploeggenoot op, had zelf balbezit, maar schoof door naar Pietens, die de bal ontfutseld werd. Weg kans op 1-0. Aan het eind leek Grijpskerk toch nog te bezwijken door een Poolster dat alles op alles zette. Weg is weg, was het credo bij Grijpskerk. In de ultieme aanval gaf Pietens Stoutmeijer nog eens de gelegenheid, Opnieuw kon de spits het niet afmaken. Het bleef daardoor bij 0-0 en dat was genoeg. Reserve-doelman Erik van ’t Hoen had het ook niet meer op de bank. “Het was zo onrustig, er lag meer ruimte om te voetballen en steeds weer die lange bal. We hebben de kwaliteit wel, maar het komt er niet altijd uit.” Ite Hoolsema van de technische staf wees op de kansen. “We maakten onszelf moeilijk. Zo lang het 0-0 is blijft Poolster hoop houden.” Dan de man die alles vroegtijdig had kunnen beslissen, Stoutmeijer. “Onzeker in de afwerking? Nee, bij de grootste kans spoorde ik Raymond aan om mee te lopen. Ik wist niet dat hij helemaal kapot zat anders had ik zelf wel geschoten. Het veld was zo zwaar. Het was met 30 graden al warm, tel daar op kunstgras nog tien graden bij.” De spelers hadden zelfs geen puf meer voor een gigantische ontlading. Maar het is een feit: Grijpskerk blijft derde klasser.
Nacompetitie. Sportpark de Enk: Grijpskerk-Poolster 0-0. Eerste wedstrijd 1-0. Grijpskerk blijft derde klasser, Poolster vierde klasser); Scheidsrechter: Bulthuis; Gele kaart: Pieter Kars van de Kamp, Danny Khoenkhoen (Grijpskerk)
Opstelling Grijpskerk: Dirk Jan Postma, Rene Tillema, Rick Bremer, Stephan Reker, Wiebe Loonstra, Danny Khoenkhoen (45. Jorin de Boer), Pieter Kars van de Kamp, Jesse Broeils, Ron Stoutmeijer, Raymond Pietens, Geert de Vries (55. Brian Tefi)
Ster van het Veld: Dirk Jan Postma (Grijpskerk). In tegenstelling tot zijn ploeggenoten die een onzeker indruk maakten bleek Postma de betrouwbare sluitpost. Klein, tenger, maar als een leeuw in de kooi keepend. Sleepte Grijpskerk door alle moeilijke fases heen. Zowel op de grond als in de lucht sterk.
Opvallend: Grijpskerk maakte er van de laatste wedstrijd een mooi gebeuren van. Voor elk wat wils. Dick Tillema was zeer in zijn nopjes met de viskar, die pal voor het veld stond. “De vis is niet te vet, prima”. Voor de liefhebbers van verloting ook een ideale gelegenheid: er waren maar liefst 17 prijzen te winnen. In de braadpan van de Enk was gelukkig ook bluswater. En de bekende band na afloop had een fraaie naam: ‘Vrij Drinken’…