Datum: 23 december
Tijd: 18.30 uur
Wie nog net even de benen wilde strekken voordat de kerstcalorieën in overvloed op tafel zouden staan, kon maandagavond in Oudwoude meedoen aan de ‘Krystkuier’. Deze kerstwandeltocht werd georganiseerd vanuit Multifunctioneel Centrum Hústerwâld en ging door heel Oudwoude. Er was veel tijd en energie gestoken in de organisatie van de wandeltocht, en daardoor was het des te vervelender dat maandagavond, toen de tocht om 18.30 uur begon, de regen met bakken uit de hemel viel. Misschien is deze aanname ietwat overdreven, maar toch. De paraplu’s moesten mee en ook een regenpak was geen overbodige luxe. De (On)genode gast kwam langs en liep een stukje van de route mee.
Stipt om 18.30 uur, nog vroeg in de avond, parkeer ik mijn auto op het parkeerterrein bij het MFC. Onderweg heb ik al verschillende groepen mensen gespot die ook naar het MFC gaan. Het mag dan wel regenen, maar het lijkt de Oudwoudsters niet te kunnen deren. De belangstelling is groot, zo groot zelfs dat de tocht in verschillende groepen gewandeld gaat worden. Voor de ingang van het MFC is het mogelijk even op te warmen bij een vuurkorf. Aangezien het regent zijn de kleedhokken in het MFC opengesteld om daar, droog, te wachten op wanneer onze groep van start kan gaan. Niet veel later begint de tocht, met een ronde rondom het MFC. Gedurende de Krystkuier zal het verhaal van de geboorte van Jezus verteld worden, op verschillende plaatsen in en rondom het dorp staan toneelspelers die delen uit het verhaal van de geboorte van Jezus uitbeelden en vertellen.
Het verhaal begint bij het MFC. Hier wordt verteld over de opdracht van de keizer, die wil dat iedereen zich laat registreren in de plaats van zijn geboorte. Met een groep van zo’n twintig mensen luisteren we naar de verteller, wiens verhaal kracht wordt bijgezet door een koperblazer. Even verderop krijgen we van een verteller in het MFC nog enige aanwijzingen over de te lopen route en dan begint de wandeltocht pas echt.
‘Jammer dat het regent,’ mopper ik tijdens de eerste paar honderd meter van de tocht. ‘Inderdaad,’ zegt één van de andere deelneemsters. ‘Ze hebben zoveel werk gehad van het organiseren van deze tocht. Gelukkig dat er toch nog zoveel mensen zijn. Bovendien heb ik even op Buienradar gekeken en om 19.00 uur wordt het weer droog.’ We wandelen ondertussen verder naar de eerste stop. Bij een vuurkorf staan een man en een vrouw, met een kindje (van plastic) in hun armen. Het blijken de ouders van Johannes de Doper. ‘Dat wij nu, op deze leeftijd, nog een kindje mogen krijgen. Het is een wonder!’ De ouders van Johannes de Doper blijken bekenden van enkele deelnemers. Ze lachen nog eens naar elkaar, wensen elkaar sterkte en succes waarna onze groep de reis vervolgd en het kersverse ouderpaar wacht op de volgende groep. De pas zit er goed in, en we moeten er om denken dat we niet té snel lopen, anders halen we de vorige groep nog in.
Ook het speeltuintje is omgetoverd tot een Bijbels tafereel. De engel staat hoog bovenop een bult, en kondigt de komst van het kindje Jezus, de nieuwe koning aan. ‘Hast it net kâld?’ vraagt één van de deelnemers aan de engel. ‘Ja, stiekem wol in bytsje hear,’ zegt de engel. De engel blijkt ook een bekende van de deelnemers. De verdere tocht zal blijken dat er nog veel meer bekende Oudwoudsters in de huid van een Bijbels figuur zijn gekropen. De één na de ander wordt herkend door de deelnemers. Hieruit blijkt maar weer hoe deze Krystkuier is opgezet. Voor en door de Oudwoudsters.
