Piet’s Big City – week 06 - ‘15
Van Dijken & Driessen was een succes. Piet praat, Theo zingt. Vooral onze tournee door de provincie was een hit. Zoutkamp, Bedum, Garnwerd, Winsum, er wordt nog over gepraat. De formule is simpel. Twee gasten worden door mij aan tafel ondervraagd en wanneer het gesprek dreigt dood te bloeden breekt Theo in met een lied. Eenvoudige formules zijn vaak de beste. Zie Herestraat Helemaal. Nog altijd met afstand het leukste item van de regio. En dat al 22 jaar. Ik moest aan Van Dijken & Driessen denken toen ik Theo in het programma Bloed, zweet en tranen op SBS6 zijn en ook mijn favoriete nummer Laat me hoorde zingen. Het programma is een zoektocht naar het beste en nieuwe Nederlandstalige zangtalent. Het lied van Ramses Shaffy werd door Theo op zijn geheel eigen onnavolgbare wijze gebracht. Met heel veel passie liet hij de kijkers genieten van zijn vertolking van deze prachtige song. De jury was terecht lovend. Na zijn optreden schoot Theo vol. Niet een beetje, nee helemaal. De tranen stroomden hem over de wangen. Ook zijn beide zoons Bram en Pim hielden het niet droog. Theo heeft de laatste jaren veel meegemaakt en het leek of alle emoties er in een keer uit kwamen. Denkend aan de mooie tijd die wij samen hebben meegemaakt herinnerde ik mij het spelletje dat wij onderweg naar een optreden altijd speelden. Het testen van onze bekendheid. Rijdend door de prachtige provincie stopte ik de auto bij toevallige passanten. Ik draaide het raam open en vroeg aan de dorpelingen of zij de man naast mij ook kenden. Helaas voor Theo was meestal het antwoord nee maar erger nog was dat er ogenblikkelijk op volgde dat ik toch die man van Radio Noord was. Die altijd met mensen praat en ze de broek van het gat vraagt. Klopt zei ik dan maar hij is de zanger van Diep Triest. O, Diep Triest. Geweldig! Die ken ik! Leeg blikje bier toch! Och mien jong, ‘k had die nait herkend. Maar Diep Triest, ja, dai weer wel. Vind ik super! En zo ging dat een keer of vijf per rit. Onvergetelijk. Terug naar Bloed, zweet en tranen. Theo won niet. Hij mocht niet verder. Zonder chauvinisme zeg ik dat hij toch de beste was. Net als tijdens onze optredens kreeg ik ook nu koude rillingen. De jury ook maar gunde hem toch niet de door iedereen verwachte wild card. Theo droeg hun beslissing met verve maar ik wist dat hij op dat moment zwaar teleurgesteld was. In Bedum zong Theo ook Laat me. De gasten waren toen Lenie ’t Hart en grote Diep Triest fan Hans Alders. De bovenzaal van etablissement Het Gemeentehuis puilde uit en Theo liet de muren trillen. Wat was dat mooi sprak Alders. Ik weet zeker dat hij Theo ook de beste heeft gevonden. Misschien moeten we Van Dijken & Driessen maar weer eens oppakken!