Piet’s Big City week 48”15

piet's big city

Big City, you’re so pretty. Zo was het tenminste altijd wel. Nog wel, maar toch anders. Ik wandel door de stad en zie steeds minder mensen uit mijn generatie. Soms voel ik me zelf wel eens de laatste der Mohikanen die nog dagelijks in het centrum te vinden is. Mijn huis op het mooiste plekje van Lewenborg staat te koop en zelf ga ik terug naar de binnenstad. Waar ter wereld ik ook ben, nergens is het beter dan daar. Terwijl ik naarstig op zoek ga naar een koffiedrinkende generatiegenoot ontwaar ik achter het raam van café Huis De Beurs Kees van der Hoef, in een grijs verleden vaak betiteld als culturele duizendpoot. Inmiddels 80 jaar en zeer slecht ter been. Kees woont alweer jaren in de Pelsterhof, waar hij het naar eigen zeggen goed naar de zin heeft. De tijd van wilde wijven ligt allang achter hem, maar kalenders en boekjes met foto’s van oud Groningen maakt hij nog steeds. Ik drink koffie met Kees en geef hem er een appelpunt met slagroom bij. Jaren geleden, op een donkere winteravond, werd Kees van der Hoef in de Sint Jansstraat ondersteboven gereden door een niet goed uitkijkend meisje op een fiets. De dichter annex schrijver kwam verkeerd terecht en brak zijn heup. Daarna is het alleen maar minder met Kees gegaan. Het meisje bleek afkomstig uit Letland en van enige schadevergoeding is derhalve nooit iets terecht gekomen. Kees zit met de brokken en beweegt zich sindsdien, geholpen door een stok, uiterst voorzichtig door de straten van de stad. Ik heb erg met mijn oude vriend te doen en vervolg daarom de taart en de koffie met een welverdiend biertje. Dat is wel weer een voordeel voor de oude rocker, die in de jaren 50 en 60 nog furore maakte als deejay onder de naam Ben Casey. Toentertijd riep Kees vaak door de kroeg of er misschien nog iemand was die een biertje voor hem had, heden ten dage zit hij in de positie dat elk en een hem ongevraagd een neut overhandigd. Inderdaad, ieder nadeel heeft zijn voordeel. Via de Kleine Pelsterstraat loop ik richting de Herestraat. Aan de rechterkant van het straatje zit al bijna 40 jaar pizzeria Italia van Erminio Baire, een geboren Sardinees. Vijftien jaar lang ontmoette ik op dinsdagmiddag in dit etablissement Renze de Vries, de varkenshandelaar uit Roden, die landelijke bekendheid verkreeg als voorzitter van FC Groningen en tevens een periode deel uitmaakte van het sectiebestuur van de KNVB. Renze is al een tijd niet meer, maar de middagen met ons drieën in de pizzeria zijn mooie herinneringen aan een kleurrijk mens. Altijd als ik nu koffie of een wijntje met Erminio drink komt Renze de Vries wel even ter sprake. Meestal gaat het dan over de FC van onder zijn leiding en over de FC daarna. Over het verschil. Het zijn amusante gesprekken die mij nog altijd met enige weemoed vervullen.

UIT DE KRANT

Lees ook