Piet’s Big City

piet's big city

Deze week staat voor mij presenteren weer eens centraal. Presenteren is een vak zei Willem Ruis al in een grijs verleden en dit ben ik helemaal met hem eens. Want wat heb ik in mijn werkzame leven een boel slechte presentatoren mee gemaakt. Net als heel veel slechte interviewers, ook al zo’n drama. Zondagmiddag 18 oktober is het weer tijd voor Kunst op Zondag. Na het succes van de middag rond Herman Brood is deze keer de Zee het thema. De Zee die me vertelde dat zij moe is, die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is. En als de Zee zegt dat zij moe is, wil dat zeggen dat het land er zeer beroerd aan toe is. Die Zee dus. Er worden werken geëxposeerd van Dinie Boogaart, Peter Smit en Ron Meilof. Tussen 14.00 en 17.00 uur kunnen de bezoekers hiervoor terecht in Galerie Muskee aan de Reitemakersrijge 3 in Groningen. Stadsdichter Kasper Peters zal voordragen uit eigen werk en de meester zelf, Thim Muskee, expert op het gebied van Hollandse schilderkunst, zal meegebrachte schilderijen gratis taxeren. Ik mag zoals gezegd het geheel in goede banen leiden en heb me daarom zelf ook maar verdiept in de Zee. Over een goede voorbereiding gesproken. Let maar eens op! Ik keek met moeder naar de Zee. We zaten zwijgend met ons twee. Mijn moeder en ik. En de Zee. De Zee leek een getemde leeuw. Boven dreef een enkele meeuw. We deelden elkaar ons leven mee. Mijn moeder en ik. En de Zee. Als dit geen verdiepen in het onderwerp is, dan weet ik het niet meer. Helemaal voor een presentator die normaliter van geen voorbereiding wil weten. De Zee heeft altijd iets magisch voor mij gehad, misschien is dat het wel. Een dag eerder, op zaterdag 17 oktober, word ik verwacht in het kloppend hart van Bedum, beter bekend als het Trefcentrum. Hier speelt vanaf 20.00 uur de brassband Heman. Het najaarsconcert heeft op die avond niemand minder dan de beste straatmuzikant van stad en ommeland als solist weten te strikken. Moti, iedereen weet over wie ik het heb, neemt als gitarist zijn jongste zoon Ori mee naar Bedum. Tussendoor praat ik de avond aan elkaar en doe interviews met bandleden en met Moti. Voor het eerst zal de straatmuzikant een nummer in het Hebreeuws zingen. Op het programma staan verder klassiekers als Blowin in the wind, Hello Mary Lou, Me and Bobby McGee, The Rose en My Way, nummers die Moti al duizenden keren in de binnenstad van Groningen heeft gezongen. De zanger met de rauwe stem speelt al zo’n 35 jaar in het centrum van de Big City. Twee presentaties in een weekend. Het is voorwaar geen kattenpis. Over schilderijen, een brassband en een straatzanger met zijn zoon. Vooral de diversiteit staat mij aan. Ook na al die jaren op het podium blijft het spannend. En dat is nou het mooie van dit vak.

UIT DE KRANT

Lees ook