Pim Cazemier wordt vader en mist schaatsen nauwelijks

Afbeelding
Sport

DEN HORN – Het is al een tijdje stil rondom Pim Cazemier. Jarenlang konden we lezen hoe het hem verging. ‘s Zomers op de fiets en in de winter waren er zijn wedstrijden en avonturen op de schaats. Pim was goed. Heel goed. Als junior werd hij in 2009 wereldkampioen op de 1500 meter, won hij het klassement én het gecombineerde klassement van de 3.000 en 5.000 meter. In 2012 werd de zoon van Nederlands Kampioen marathonschaatsen Lex nationaal kampioen op natuurijs.

Maar ook moeder Ypie kon er wat van en dat is misschien wel eens onderschat. De vrouw des huizes won drie keer de Noorderrondritten en eenmaal de Oldambt. Daarnaast werd ze één keer derde en driemaal vierde tijdens het NK op natuurijs. Pim, die zijn schaatskwaliteiten dus niet van een vreemde heeft, droomde van de Olympische Spelen. En waarom ook niet? Hij trainde met grote mannen als Koen Verweij en Kjeld Nuis. Hij kwalificeerde zich voor het NK allround maar koos uiteindelijk voor marathonschaatsen. Legendarisch zijn de wedstrijden op de Weissensee. Dikwijls ging de schaatser het gevecht met de elementen aan en februari 2015 was wellicht zijn zwaarste strijd ooit. Terwijl de Oostenrijkse Weissensee werd omgetoverd tot Siberisch slagveld, vanwege een sneeuwstorm, harkt Pim door de witte hel zonder een hand voor zijn ogen te kunnen zien. Vallen en weer opstaan bij een gevoelstemperatuur van -30 graden. Daar waar een groot deel van het peloton er letterlijk bij neervalt, weet Pim, samen met een klein groepje waaronder Danielle Bekkering, de finish te halen. Zelfs NOS verslaggever Herbert Dijkstra keek zijn ogen uit en had zo’n grensverleggende overlevingstocht niet eerder meegemaakt. Uiteindelijk lukte het niet de sprong naar de absolute top te maken. Ergens ging er onderweg iets mis, maar wat, daar heeft de sportman zelf ook geen antwoord op. Volgens zijn oud-trainer Lammert Huitema was het geen gebrek aan talent en helemaal niet aan mentaliteit. Het zal een raadsel blijven, net zoals de zwabbervoet van Gerard Kemkers ook altijd een mysterie zal blijven. Voor de oud-sportman is het ook allemaal niet meer relevant. Zoals altijd is het weer gezellig aan de grote tafel van misschien wel de beroemdste schaatsfamilie van het land. Moeder Ypie zorgt voor de koffie en vader Lex ligt op deze vroege avond te slapen. Er zijn kalfjes geboren en die kozen er de nachtelijke uurtjes voor uit.

Al twee jaar raakt de boerenzoon geen schaats of fiets meer aan en missen doet hij het eigenlijk nauwelijks. “Nou, eigenlijk is twee jaar niet helemaal waar”, laat de oud-schaatser weten. “Vorig jaar heb ik nog een keertje met een groepje mee getraind, omdat ze nog iemand nodig hadden. Maar dat was het dan ook. Dit jaar heb ik ook geen licentie meer aangevraagd. Het is over. Echt voorbij”. Sporten kostte een hoop energie, maar daar heeft Cazemier iets op gevonden: “Ik heb een kantoorbaan van 32 uur en als ik in de namiddag thuis kom, ga ik helpen koeien melken en ‘s avonds ben ik ook nog vaak aan het werk op de boerderij”. Om er lachend aan toe te voegen: “Eigenlijk heb ik nog steeds niet een heel  normaal leven”.

Je hoort het vaker. Sporters die jaren alles hebben gegeven voor hun sport, vervolgens stoppen en het nauwelijks missen. Zo is het ook bij Cazemier blijkt: “Ik had verwacht de sport meer te missen, maar eigenlijk valt het erg mee. Het is dan ook geen winter, dat helpt natuurlijk ook”. Er is echter meer, blijkt al snel. Want niet alleen broer en moeders zitten in de kamer. Er zit ook een jonge dame met een fries accent en lange donkerblonde haren aan de tafel in huize Cazemier. Die zat er twee jaren geleden tijdens een eerdere interview ook, maar nu opnieuw. Pim grijnst: “Meestal loopt een huis in de loop van de jaren leeg, maar hier niet. Janneke is inmiddels drie jaren mijn vriendin en ze komt hier op de boerderij wonen. Of eigenlijk sinds ze haar aquarium hier afgelopen zomer heeft neergezet, woont ze hier. Ze houdt van het boerenleven en is heel sportief. Ze deed op hoog niveau aan wedstrijd zwemmen”.

De glimlach maakt alles duidelijk. Hier is sprake van liefde en dan maakt het niet meer uit of het nu 20 graden vriest of 20 graden dooit. Het stel leerde elkaar kennen via vrienden en na enige aarzeling besloten ze elkaar leuker te vinden dan aanvankelijk gedacht. Dat heeft zo zijn onuitwisbare gevolgen blijkt, want niet alleen de koetjes worden zwanger. Pim en Janneke verwachten in de voorzomer een kindje! En dus wordt Pim papa als alles goed mag gaan. “Ja, dat is me wel een hele verandering”, lacht de aanstaande vader. “Wanneer komt dit in de krant, want eigenlijk weet nog bijna niemand het”. Het wedstrijdwielrennen heeft plaats gemaakt voor een gedegen ritje naar het werk op een omgebouwde racefiets.

“Ik kan mijn sportenergie mooi kwijt in dubbele baan”



Geen gehark meer in de hel van Oostenrijk, maar koeien melken. En kamperen in de zuurstoftent heeft plaats gemaakt voor het echtelijke bed.

En ook moeder Ypie zit met een grote glimlach aan tafel. De vrouw des huizes insemineert al 20 jaar de eigen koeien maar krijgt daar tegenwoordig hulp bij van haar nieuwbakken schoondochter. Zij insemineert ook koeien en implanteert zelfs embryo’s. “Ja, dat is wel heel toevallig”. Om er vervolgens lachend aan toe te voegen: “Nu kunnen we de koeien samen insemineren. En de toekomst van de boerderij is veilig gesteld. Dat is natuurlijk heel erg fijn. Je eigen zoon die het overneemt en een vrouw treft die dat ook wil en ook nog veel affiniteit met het boerenleven heeft. We zijn allemaal blij met Janneke! En ik word natuurlijk oma!”

De toekomst van Pim en Janneke is niet op de boerderij, maar er naast: “We laten een huis bouwen en hopen dat dit in de zomer klaar is”, laat Cazemier weten. Voorlopig is er nog even de grote familietafel in de kamer die ondanks alles gewoon sport uitademt. Met foto’s en boeken als stille getuigen van wat ooit eens was. “Ik hoop op nog een strenge winter, want ik heb zin om de Elfstedentocht nog eens te rijden”. Nee, dit is niet Pim, maar de wens van zijn moeder. 67 jaar en ze is bloedserieus. De familie Cazemier. Gelukkig wordt het gezin voorlopig alleen maar groter.

UIT DE KRANT

Lees ook