Pim Cazemier wordt vader en mist schaatsen nauwelijks
DEN HORN – Het is
al een tijdje stil rondom Pim Cazemier. Jarenlang konden we lezen hoe het hem
verging. ‘s Zomers op de fiets en in de winter waren er zijn wedstrijden en
avonturen op de schaats. Pim was goed. Heel goed. Als junior werd hij in 2009
wereldkampioen op de 1500 meter, won hij het klassement én het gecombineerde
klassement van de 3.000 en 5.000 meter. In 2012 werd de zoon van Nederlands
Kampioen marathonschaatsen Lex nationaal kampioen op natuurijs.
Maar ook moeder Ypie kon er wat van en dat is
misschien wel eens onderschat. De vrouw des huizes won drie keer de
Noorderrondritten en eenmaal de Oldambt. Daarnaast werd ze één keer derde en
driemaal vierde tijdens het NK op natuurijs. Pim, die zijn schaatskwaliteiten
dus niet van een vreemde heeft, droomde van de Olympische Spelen. En waarom ook
niet? Hij trainde met grote mannen als Koen Verweij en Kjeld Nuis. Hij
kwalificeerde zich voor het NK allround maar koos uiteindelijk voor
marathonschaatsen. Legendarisch zijn de wedstrijden op de Weissensee. Dikwijls
ging de schaatser het gevecht met de elementen aan en februari 2015 was
wellicht zijn zwaarste strijd ooit. Terwijl de Oostenrijkse Weissensee werd
omgetoverd tot Siberisch slagveld, vanwege een sneeuwstorm, harkt Pim door de
witte hel zonder een hand voor zijn ogen te kunnen zien. Vallen en weer opstaan
bij een gevoelstemperatuur van -30 graden. Daar waar een groot deel van het
peloton er letterlijk bij neervalt, weet Pim, samen met een klein groepje
waaronder Danielle Bekkering, de finish te halen. Zelfs NOS verslaggever
Herbert Dijkstra keek zijn ogen uit en had zo’n grensverleggende
overlevingstocht niet eerder meegemaakt. Uiteindelijk lukte het niet de sprong
naar de absolute top te maken. Ergens ging er onderweg iets mis, maar wat, daar
heeft de sportman zelf ook geen antwoord op. Volgens zijn oud-trainer Lammert
Huitema was het geen gebrek aan talent en helemaal niet aan mentaliteit. Het
zal een raadsel blijven, net zoals de zwabbervoet van Gerard Kemkers ook altijd
een mysterie zal blijven. Voor de oud-sportman is het ook allemaal niet meer
relevant. Zoals altijd is het weer gezellig aan de grote tafel van misschien
wel de beroemdste schaatsfamilie van het land. Moeder Ypie zorgt voor de koffie
en vader Lex ligt op deze vroege avond te slapen. Er zijn kalfjes geboren en
die kozen er de nachtelijke uurtjes voor uit.
Al twee jaar raakt de boerenzoon geen schaats
of fiets meer aan en missen doet hij het eigenlijk nauwelijks. “Nou, eigenlijk
is twee jaar niet helemaal waar”, laat de oud-schaatser weten. “Vorig jaar heb
ik nog een keertje met een groepje mee getraind, omdat ze nog iemand nodig
hadden. Maar dat was het dan ook. Dit jaar heb ik ook geen licentie meer
aangevraagd. Het is over. Echt voorbij”. Sporten kostte een hoop energie, maar
daar heeft Cazemier iets op gevonden: “Ik heb een kantoorbaan van 32 uur en als
ik in de namiddag thuis kom, ga ik helpen koeien melken en ‘s avonds ben ik ook
nog vaak aan het werk op de boerderij”. Om er lachend aan toe te voegen: “Eigenlijk
heb ik nog steeds niet een heel normaal
leven”.
Je hoort het vaker. Sporters die jaren alles
hebben gegeven voor hun sport, vervolgens stoppen en het nauwelijks missen. Zo
is het ook bij Cazemier blijkt: “Ik had verwacht de sport meer te missen, maar
eigenlijk valt het erg mee. Het is dan ook geen winter, dat helpt natuurlijk
ook”. Er is echter meer, blijkt al snel. Want niet alleen broer en moeders
zitten in de kamer. Er zit ook een jonge dame met een fries accent en lange
donkerblonde haren aan de tafel in huize Cazemier. Die zat er twee jaren
geleden tijdens een eerdere interview ook, maar nu opnieuw. Pim grijnst: “Meestal
loopt een huis in de loop van de jaren leeg, maar hier niet. Janneke is
inmiddels drie jaren mijn vriendin en ze komt hier op de boerderij wonen. Of
eigenlijk sinds ze haar aquarium hier afgelopen zomer heeft neergezet, woont ze
hier. Ze houdt van het boerenleven en is heel sportief. Ze deed op hoog niveau
aan wedstrijd zwemmen”.
De glimlach maakt alles duidelijk. Hier is
sprake van liefde en dan maakt het niet meer uit of het nu 20 graden vriest of
20 graden dooit. Het stel leerde elkaar kennen via vrienden en na enige
aarzeling besloten ze elkaar leuker te vinden dan aanvankelijk gedacht. Dat
heeft zo zijn onuitwisbare gevolgen blijkt, want niet alleen de koetjes worden
zwanger. Pim en Janneke verwachten in de voorzomer een kindje! En dus wordt Pim
papa als alles goed mag gaan. “Ja, dat is me wel een hele verandering”, lacht
de aanstaande vader. “Wanneer komt dit in de krant, want eigenlijk weet nog
bijna niemand het”. Het wedstrijdwielrennen heeft plaats gemaakt voor een
gedegen ritje naar het werk op een omgebouwde racefiets.
“Ik kan mijn sportenergie mooi kwijt in dubbele baan”
Geen gehark meer in de hel van
Oostenrijk, maar koeien melken. En kamperen in de zuurstoftent heeft plaats gemaakt
voor het echtelijke bed.
En ook moeder Ypie zit met een grote glimlach
aan tafel. De vrouw des huizes insemineert al 20 jaar de eigen koeien maar
krijgt daar tegenwoordig hulp bij van haar nieuwbakken schoondochter. Zij
insemineert ook koeien en implanteert zelfs embryo’s. “Ja, dat is wel heel
toevallig”. Om er vervolgens lachend aan toe te voegen: “Nu kunnen we de koeien
samen insemineren. En de toekomst van de boerderij is veilig gesteld. Dat is
natuurlijk heel erg fijn. Je eigen zoon die het overneemt en een vrouw treft
die dat ook wil en ook nog veel affiniteit met het boerenleven heeft. We zijn
allemaal blij met Janneke! En ik word natuurlijk oma!”
De toekomst van Pim en Janneke is niet op de
boerderij, maar er naast: “We laten een huis bouwen en hopen dat dit in de zomer
klaar is”, laat Cazemier weten. Voorlopig is er nog even de grote familietafel
in de kamer die ondanks alles gewoon sport uitademt. Met foto’s en boeken als
stille getuigen van wat ooit eens was. “Ik hoop op nog een strenge winter, want
ik heb zin om de Elfstedentocht nog eens te rijden”. Nee, dit is niet Pim, maar
de wens van zijn moeder. 67 jaar en ze is bloedserieus. De familie Cazemier.
Gelukkig wordt het gezin voorlopig alleen maar groter.