Plaats: Dressuurschool Carmen Opende
Tijd: 9.00 uur
Als (On)genode gast kom je nog eens ergens. Afgelopen week ging de reis naar Dressuurschool Carmen in Opende, waar voor de verandering geen activiteit was met paarden, maar alleen met mensen. De paardenbak was het toneel van een heuse bootcampochtend, waar een clubje van zo’n vijfentwintig dames en een paar van de meegebrachte kinderen zichzelf flink in het zweet werkten onder leiding van Astrid Witte. Met de activiteit werd geld ingezameld voor Pink Ribbon, een stichting die zich inzet voor vrouwen met borstkanker. Eén op de negen vrouwen krijgt met deze ziekte te maken. ‘Sporten is niet alleen een middel om geld mee op te halen voor dit goede doel, maar het is ook om deze en andere ziektes te voorkomen een goede bezigheid. En ik zeg altijd maar zo: iedere beweging telt’, aldus Astrid. En er werd nogal wat bewogen, afgelopen donderdag. Carmen Grondsma, eigenaresse van de dressuurschool, had een flink team van sportieve dames opgetrommeld voor een ochtendje bootcamp. Een aantal van haar eigen stagiaires deed mee, maar ook Carmens eigen moeder Jenny. De 82-jarige is vorig jaar getroffen door een tia maar heeft zich hierdoor niet uit het veld laten slaan. Sindsdien is ze deelneemster aan Zumba Gold bij Witteborg Sport, waar ze de oudste deelneemster is. Daarnaast is de apetrotse moeder van Carmen ook veel te vinden op de dressuurschool, waar ze waar ze kan helpt met het reilen en zeilen van de dressuurschool. Verder waren er een aantal ervaren bootcampers onder de deelneemsters. Een aantal van hen trainen iedere donderdagochtend op het Blote Voetenpad in Opende. Astrid had allerlei verschillende oefeningen bedacht voor deze ochtend. Hinkelen van de ene kant van de paardenbak naar de andere, je voort laten duwen naar de overkant en als kruiwagen je voortbewegen zijn slechts een paar voorbeelden van de oefeningen die de dames uitvoeren. De deelnemers bestaan deze ochtend met name uit dames, maar halverwege de bootcamp krijgen de dames gezelschap van een aantal zeer jonge heren. Jolanda had haar drie zoons meegenomen naar de bootcamp, en die voelden er ook wel voor om een tijdje mee te doen. Kilian, Dillon en Timber, alle drie in basisschoolleeftijd, doen net zo enthousiast mee als hun moeder en vormen met z’n drieën een goed trio. De bootcamp is halverwege wanneer de moeder van Carmen, Jenny, even bij me uit komt puffen. ‘Heerlijk om zo te bewegen hier, maar ik ben natuurlijk wel 82. Dan gaat het allemaal niet zo snel meer’, aldus Jenny. Nou, een beetje tachtiger zie ik het haar nog niet nadoen. Petje af voor Jenny. Astrid komt op het laatst nog met een inspannende oefening. De dames moeten op hun ellebogen liggen en hun lichaam met ellebogen en tenen optillen. Een aantal dames haakt al na enkele tientallen seconden af, maar Hilda weet de oefening minutenlang vol te houden. Aangestoken voor Kilian, Dillon en Timber zijn ook Kay en Joop, de zoontjes van Simone geënthousiasmeerd om nog eventjes mee te doen. De vijf jongens houden zich niet geheel aan de spelregels, maar dat maakt Astrid niet uit. ‘Het gaat mij er om dat mensen plezier hebben in sport en bewegen. Alleen maar bloed, zweet en tranen is niet goed. Er moet ook gelachen worden op zo’n ochtend!’ En dat lachen gebeurt er zeker. Met de neus in het zand en in andere ongemakkelijke standen is het zo nu en dan lachen, gieren en brullen. De bootcamp is meer dan geslaagd, en na een dik uur houden de deelnemers het voor gezien. In de kantine kunnen zij nog wat te drinken krijgen, maar een flink aantal deelnemers gaat er direct vandoor. Naar huis om het zweet en zand uit de haren te wassen.
