Plaats: Opende
Tijd: 15.30
De jaarlijkse feestweek van Opende kent één vaste waarde die ieder jaar terugkomt. De organisatie van de feestweek heeft er wel eens over nagedacht om iets anders te organiseren, maar aangezien de kinderen het zo leuk vinden blijft de vossenjacht iedere keer terug komen. De (On)genode gast besloot dit succesnummer van de feestweek eens te bezoeken om te kijken wat daar nou zo leuk aan is.
Het is donderdagmiddag wanneer ik naar Opende ga voor de vossenjacht. Achttien vossen staan verspreid over het dorp. Hier en daar staan de vossen pontificaal op de straat, anderen zijn verdekt opgesteld in tuinen, of lijken in een bepaalde functie te zijn. Vanuit de feesttent krijgen de kinderen een kaart mee waarop de vossen hun naam af kunnen strepen. Ondanks dat de vossenjacht officieel pas om 15.30 van start gaat, stormen de eerste tientallen kinderen met hun ouders al om kwart over drie de wijk in, op zoek naar vossen. De eerste vossen worden al snel gevonden op het terras bij het bruincafé. Een stelletje in oude klederdracht zit daar op een picknickbank en tekent het ene na het andere vossenformulier.
Even verderop komen de kinderen Rensina Booi tegen. Getooid met een knalgroene pruik, beplakt met nep-tattoeages en een outfit die in het punktijdperk niet zou hebben misstaan, is zij een overduidelijke één van de vossen. ‘De kinderen vinden het ieder jaar weer prachtig. We doen dit dan ook al jaren. Er is wel eens over nagedacht om in plaats van de vossenjacht wat anders te organiseren, maar de kinderen vinden de vossenjacht nog altijd hartstikke leuk. Dus staan we dit jaar ook gewoon weer klaar als vos’, vertelt Rensina. Rensina weet me te vertellen waar nog meer vossen staan, zodat ik niet zelf op zoek hoef naar de vossen. ‘Wil je anders mijn fiets even lenen? Dan heb je zo een mooi rondje door het dorp gemaakt’. Ik neem haar aanbod dankbaar aan en stap op de fiets.
Op de hoek van de straat staat Klaas Borger. Hij staat enigszins verdekt opgesteld. Vanuit de ene kant van de straat is hij goed te zien, maar kinderen die van een andere kant komen kunnen hem wel eens over het hoofd zien, gezien de dikke boom waar hij achter staat. Hij heeft het op dit moment rustig. Verkleed als kapitein van de marine heeft hij al heel wat handtekeningen gezet, maar hij vermoedt dat de meeste kinderen inmiddels wel bij hem langs zijn geweest. ‘Maar van sommige heb ik ook het idee dat ze me niet gezien hebben. Die zullen straks nog wel naar mij op zoek gaan’.
Ik stap weer op de fiets en fiets prompt de volgende vos voorbij. Anneke van der Harst staat even verderop te schoffelen in een gemeenteperkje. Pas wanneer ik op haar hesje de geschreven tekst ‘Plantsoenendienst’ zie staan, besef ik me dat zij helemaal niet echt van de plantsoenendienst is, maar dat ze een vos is. Ik ben niet de enige die in haar vermomming trapt. ‘Ricardo, volgens mij is dit ook één’, roept een vader naar zijn zoontje die Anneke zo voorbij loopt. ‘En hij is niet de eerste die doorloopt’, zegt Anneke lachend. ‘Blijkbaar ben ik goed vermomd’.
De laatste vos die ik tegenkom is Peter de Vries. Gekleed in werkkleding van Nederlands grootste postbedrijf blijkt ook hij een vos die niet erg opvalt. ‘De eerste kinderen liepen me straal voorbij. Daarna ben ik maar wat opvallender gaan doen. Kaartjes in de heg stoppen bijvoorbeeld’. Het mag geen wonder heten dat de kinderen zijn vermomming niet direct doorhebben; Peter werkt in het dagelijks leven namelijk bij het postbedrijf en loopt dus vaker in deze kledij door het dorp.
Ik besluit de fiets terug te brengen bij Rensina. Zij staat nog steeds op haar post, maar heeft het vermoeden dat alle kinderen inmiddels langs zijn geweest. ‘Ik sta dan ook aardig op het begin van de route, dan heb je dat’. Ik bedank Rensina voor het lenen fiets en vertrek. Ik begrijp ondertussen wat nou de lol is van de vossenjacht. Juist doordat het een jaarlijks terugkerend feestje is is het voor de vossen de kunst om er ieder jaar opnieuw een creatieve draai aan te geven en doordat de vossen er ieder jaar wat anders van maken, blijft het ook voor de kinderen leuk. Ik heb zo het idee dat de vossenjacht nog in lengte van jaren op het programma van de feestweek kan blijven staan.
