Plannen voor nieuwe inrichting De Baak krijgen vorm
LUTJEGAST – De Stichting de Dotterbloem is opgericht vanuit de agrarische natuurverenigingen Boer & Natuur ZWK en de Eendracht. Het doel hiervan is particulier natuurbeheer mogelijk te maken. “De agrarische sector doet meer dan de koeien op stal houden en de weide groen houden”, vertelt voorzitter Paul Tameling. Als stichting zijn er namelijk al drie percelen ingericht waarbij de economie niet de hoofdzaak is, maar de natuur voorgaat. De plannen voor een vierde, De Baak in Lutjegast, krijgen inmiddels vorm.
Het particuliere natuurbeheer, waar de Dotterbloem zich voor inzet, is ook iets wat door de provincie Groningen tegenwoordig gestimuleerd wordt. “Naast Staatsbosbeheer en het Groninger Landschap zouden ook particulieren het landschap moeten kunnen beheren”, aldus Tameling. “Dat is iets waar ook de provincie achter staat. Onze leden van de agrarische natuurvereniging zijn daar goed toe in staat en daarom is de Dotterbloem opgericht.” Successen werden al geboekt aan het Wilgenpad in Boerakker, aan de Matsloot en aan de Bombay. “Aan de Bombay bijvoorbeeld, hebben we het talud van de slootranden veel flauwer gemaakt. Hierdoor is veel van de oude slootvegetatie teruggekomen. Als je gaat verschralen, komen de oude plantensoorten vanzelf weer boven. Heel veel zaden zitten nog heel diep in de grond.”
Tevreden dus, maar achterover leunen, nee. Op de website staat het goed verwoord: ‘de Stichting de Dotterbloem rekent op meer en is klaar voor de volgende klus’. Inmiddels is die gevonden: de Baak in Lutjegast. De dertig hectare die dit natuurgebied telt, is verdeeld tussen Staatsbosbeheer, de Rikkerdaborg en de Dotterbloem. Er wordt nog gewacht op een landelijke subsidie om de zestien hectare die de Dotterbloem al wel beheerd, ook in eigendom te verkrijgen. “Dat maakt het op dit moment wel wat lastig, want we zouden graag aan het herstel van de houtwallen beginnen, maar dat zou betekenen dat er geen sprake meer zou zijn van achterstallig onderhoud, wat weer betekent dat de prijs omhoog zal gaan”, vertelt Tameling. “Daarom kunnen we qua inrichting nog niks doen.”
Qua plannen kan er wel wat worden gedaan. “We hebben gekeken naar hoe de Baak er vroeger uitzag”, vertelt Paul. Daarop gebaseerd zijn er al een aantal stappen genomen. Inmiddels is er een boer gevonden, die een stuk van de zestien hectare benut voor akkerbouw. “Vroeger zaten er ook veel akkertjes. De boer verbouwt er nu zijn graan, iets wat je niet meer zag op de Baak.” Ook zijn er plannen voor een hoogstamfruitboomgaard. “Dat zagen we op oude kaarten ook. Nu liggen de huizen direct tegen het weiland aan, wat een hard beeld geeft. Daarom zouden we die fruitbomen hier tegenaan willen aanleggen. Wat de bewoners hiervan vinden? Ik heb al een aantal keer om tafel gezeten met onder andere Dorpsbelangen. Tot nu toe heb ik nog geen wanklanken gehoord”, aldus Paul. Van groot belang vindt hij het om de bewoners er ook bij te betrekken. “Ja, ook financieel bijvoorbeeld. Zo’n boomgaard moet betaald worden, misschien kunnen we een soort van ‘adoptie-plan’ opstellen, dat je dan ook de appels kan plukken van jouw fruitboom.”
“Maar we hebben ook tegen het dorp gezegd: kom maar met ideeën”, vertelt Paul over het betrekken van de Lutjegasters bij de invulling van de Baak. “Het provincie gaf ons de verplichting het Abel Tasmanpad dat door de Baak loopt, vrij te houden. Ik ben benieuwd of we samen met het dorp voor een goede oplossing kunnen zorgen.” Zelf zou Tameling graag op het terrein van milieu-educatie iets doen. “Educatieve paden maken, maar dan wel met het gebruik van moderne hulpmiddelen. Niet een wandelroute met zo her en der een bord. Als er graan gedorst wordt, moet er iets komen dat er ook uitgelegd wordt, wat dat inhoudt. Er komen bijvoorbeeld waterdammetjes in het gebied, laat maar zien wat dat inhoudt.”
Het oude schuurtje dat aan de Boukampsreed staat, moet omgetoverd worden tot informatiepunt. “Fietsers moeten er even kunnen zitten. Daar moet dan informatie komen over de Baak. Misschien kan het ook wat voor de toerisme betekenen. Lutjegast krijgt een nieuw dorpshuis, je hebt er het Abel Tasmankabinet, ik hoop dat we dingen kunnen gaan combineren. Een hobbyboer heeft zijn schapen op een stuk land lopen, misschien kun je ook daarmee wat gaan doen voor mensen. Een feest als hij ze gaat scheren, bijvoorbeeld.”
Voorop staat overigens wel in alles de natuur, precies zoals ook de doelstelling van het particulier natuurbeheer. Wijzigingen in het bewateringsplan, maar ook de akkertjes moeten zorgen voor een toename van de flora en fauna. Bang dat de Baak verdeeld wordt met drie eigenaren, hoeft niemand te zijn. “Nee, de provincie heeft wel aangegeven dat het beheer voor alle drie de stukken gelijk moet zijn. De burger mag het verschil straks niet zien.”
