Prachtige voetbalmiddag eindigt in mineur
Sport
OPENDE – Oh, oh, oh, oh, oh Opende! Voor de vijfde keer dit seizoen verloor de rood-witte ploeg in de allerlaatste fase van de wedstrijd. Het is altijd sneu, maar zoveel keer, dan is het zorgelijk. Maar het was tegen de ongenaakbare kampioen Mamio, waartegen Opende zich bijzonder knap wapende. Tot de laatste minuut….
“Jullie moeten die bal wegschieten”, gaven de Mamio-spelers nog mee aan Opende. Want, wisten de spelers van Mamio ook, als Luciano Armelo een vrije trap mag nemen, gaat hij er 100 procent in. Hetgeen gebeurde. Vlak voor de zestienmeterlijn trapte Jacob Elzinga erin, maakte de overtreding. Ondanks een behoorlijke muur, vloog de bal met akelige precisie in de rechterbovenhoek: 2-3. Spelers van Opende gingen naar de grond. De ‘Olde Wierden’ viel stil. Gerard Eringa, de onverzettelijke die een berepartij speelde achterin, zocht troost bij zijn vriendin. Trainer Wietse van der Veen was uiteraard teleurgesteld en oordeelde hard. “Steeds weer dezelfde fouten. Jammer, we waren er zo dichtbij”. Jammer ook, want Opende speelde een geweldige pot tegen een ploeg die een klasse beter is en de terechte kampioen. Mamio had nog maar een keer verloren en de vorige wedstrijd werd het 1-1. . De hele wedstrijd moesten de ‘Peendermantsjes’ geconcentreerd zijn tegen de watervlugge ‘Lappendekens’. Dat het dan een paar keer mis gaat, je kunt er wat van zeggen, maar dit gebeurt op het hoogste niveau ook. En zelfs bij Mamio. Edison Minguet ging al na tien minuten gruwelijk in de fout op het middenveld. De dekselse Jarno Westerhof reageerde bijzonder attent, pakte de bal af, nam deze op snelheid mee en schoot in. Doelman Nicolo Ventura raakte de bal nog wel aan, maar het schot was net te hard: 1-0. Daarvoor was Westerhof ook al dichtbij de openingsgoal, na een aanval, opgezet door Koen Post. Hensleu Zimmerman zette er nog een voet tegenaan. Het was verder een prachtige wedstrijd tussen twee ploegen die er vol voor gingen. Opende, met technisch vermogen en bekende Peender strijdlust versus Mamio, met zijn behendige, balvaste spelertjes, die elkaar gemakkelijk vonden. Mamio is een beruchte tegenstander. In het verleden liep het vaak uit de hand met de snel aangebrande types, met vaak ongekend gemene overtredingen. Mamio anno 2017 is rustig en ademt vooral voetbal. En is, zoals Jan Dikkers in zijn toespraak vooraf ook zei, een terechte kampioen. Opende speelde gedisciplineerd, zat fel op de huid van de tegenstander en probeerde daarmee het voetbal eruit te halen. Opende probeerde het ook voetballend en dat ging niet onaardig. Na twintig minuten een scoringsgelegenheid. Fokke Zuiderveld, verbindingsman op het middenveld, gaf meteen door op Westerhof, die opnieuw op Ventura afging, de sluitpost kwam als winnaar uit de strijd. Bij een volgende veelbelovende aanval liep Westerhof twee verdedigers eruit, legde breed op de inkomende Arnold Oosterbaan, die bij het uithalen de bal zag opstuiten. Het doelpunt viel zoals vaker aan de andere kant. Bij een voorzet reageerde de verdediging niet alert, kwam Bart Kuper van achter zijn man weg en gleed de 1-1 binnen. Verrassend was het niet, daarvoor heeft Mamio te veel klasse. Soepel combinerend, razendsnelle aanvallen. Opende gokte op de brille van Westerhof, soms iets te veel. De bal werd af en toe te snel diep gespeeld. Vijf minuten voor rust zette Opende nog eens aan. Het werd een stormloop en leverde aanvankelijk een doelpunt op – geweldig ingeschoten door Oosterbaan- die werd afgekeurd. Maar dan. Wederom gaf Zuiderveld de pass op Oosterbaan, die met Miguel Edilson voor zich, kapte en op fantastische wijze de bal diagonaal in de verste hoek deponeerde, buiten bereik van Ventura: 2-1. Nog leek het weer mis te gaan. Doelman Johan Groen verrichtte een heldendaad door van dichtbij een inzet te pareren. Mamio zou geen ambities meer hebben. “De spelers trainen ook niet meer”, zei een persoon van de technische staf. Dat was zand in de ogen strooien, want Mamio ging wel degelijk vol voor de winst. “Het is de trots. Deze verliezen, dan voelen we ons geen kampioen”, verklaarde een speler na afloop en dus moest Opende ook na rust tot de bodem. Ook in het tweede deel moest Opende alle zeilen bijzetten om de toenemende aanvalsgolven van de gasten te stoppen. In de counter kreeg Opende volop kansen. Een schot van Henk Veenstra ging richting de hoek, maar Ventura keerde wederom. Beide keepers onderscheidden zich. Groen voorkwam met een glansparade de 2-2 na een striemende uithaal van Kleinmoedig, aanjager op het middenveld bij de Mamionanen. Opende hield nog stand, maar het werd steeds moeilijker, want het kostte de nodige energie. Er waren ook steeds minder uitvallen. Het fenomeen Westerhof bleef echter loeren op dat ene kansje. De eindpass was steeds net niet precies genoeg. Uit een hoekschop viel de 2-2. Vanaf het midden kon Genrick Wanmoe vrij uithalen. De lage schuiver was te machtig voor Groen. Aan het eind zette Opende alles op de winst. Erwin Henstra en Ties Wildeboer werden ingebracht. Het leverde nog tal van kansen op. Voor Wildeboer, die op aangeven van Westerhof, de bal niet wist te raken, Oosterbaan die bij de ultieme voorzet van Henstra er net niet bij kon . In de 93e minuut beging Elzinga de fatale overtreding….2-3….Weer. Maar tegen zo’n klasserijke ploeg, nee, je kunt het Opende niet verwijten. De bittere realiteit is dat Opende nog twee finales speelt. Om te beginnen tegen Waskemeer. De Olde Wierden-elf speelt vooral tegen de topploegen goed. Waskemeer is daar een van. Mamio zal ze nog een tip willen meegeven. Een wedstrijd duurt meestal langer dan 90 minuten….
Opende-Mamio 2-3 (2-1); Scoreverloop: 12. Jarno Westerhof 1-0, 21. Bart Kuper 1-1, 44. Arnold Oosterbaan 2-1, 70. Genrick Wanwoe 2-2, 93. Luciano Armelo 2-3; Scheidsrechter: Adema (Wouterswoude); Toeschouwers: 150
Opstelling Opende: Johan Groen, Rudi Borger, Stefan van der Veen, Gerard Eringa, Jacob Elzinga, Martijn Berends, Fokke Zuiderveld (71. Erwin Henstra), Koen Post, Henk Veenstra (60. Ties Wildeboer), Jarno Westerhof, Arnold Oosterbaan
Ster van het Veld: Jarno Westerhof (Opende). Briljante speler. Heeft het talent naar verluid niet van zijn vader. Zijn jongere broer Corwin speelde al in de jeugd van Heerenveen. Jarno, met zijn spillebenen, dartelt als een gazelle, gooit acties eruit, is balvast. Ook op tempo. Een sierraad voor het voetbal.
“Jullie moeten die bal wegschieten”, gaven de Mamio-spelers nog mee aan Opende. Want, wisten de spelers van Mamio ook, als Luciano Armelo een vrije trap mag nemen, gaat hij er 100 procent in. Hetgeen gebeurde. Vlak voor de zestienmeterlijn trapte Jacob Elzinga erin, maakte de overtreding. Ondanks een behoorlijke muur, vloog de bal met akelige precisie in de rechterbovenhoek: 2-3. Spelers van Opende gingen naar de grond. De ‘Olde Wierden’ viel stil. Gerard Eringa, de onverzettelijke die een berepartij speelde achterin, zocht troost bij zijn vriendin. Trainer Wietse van der Veen was uiteraard teleurgesteld en oordeelde hard. “Steeds weer dezelfde fouten. Jammer, we waren er zo dichtbij”. Jammer ook, want Opende speelde een geweldige pot tegen een ploeg die een klasse beter is en de terechte kampioen. Mamio had nog maar een keer verloren en de vorige wedstrijd werd het 1-1. . De hele wedstrijd moesten de ‘Peendermantsjes’ geconcentreerd zijn tegen de watervlugge ‘Lappendekens’. Dat het dan een paar keer mis gaat, je kunt er wat van zeggen, maar dit gebeurt op het hoogste niveau ook. En zelfs bij Mamio. Edison Minguet ging al na tien minuten gruwelijk in de fout op het middenveld. De dekselse Jarno Westerhof reageerde bijzonder attent, pakte de bal af, nam deze op snelheid mee en schoot in. Doelman Nicolo Ventura raakte de bal nog wel aan, maar het schot was net te hard: 1-0. Daarvoor was Westerhof ook al dichtbij de openingsgoal, na een aanval, opgezet door Koen Post. Hensleu Zimmerman zette er nog een voet tegenaan. Het was verder een prachtige wedstrijd tussen twee ploegen die er vol voor gingen. Opende, met technisch vermogen en bekende Peender strijdlust versus Mamio, met zijn behendige, balvaste spelertjes, die elkaar gemakkelijk vonden. Mamio is een beruchte tegenstander. In het verleden liep het vaak uit de hand met de snel aangebrande types, met vaak ongekend gemene overtredingen. Mamio anno 2017 is rustig en ademt vooral voetbal. En is, zoals Jan Dikkers in zijn toespraak vooraf ook zei, een terechte kampioen. Opende speelde gedisciplineerd, zat fel op de huid van de tegenstander en probeerde daarmee het voetbal eruit te halen. Opende probeerde het ook voetballend en dat ging niet onaardig. Na twintig minuten een scoringsgelegenheid. Fokke Zuiderveld, verbindingsman op het middenveld, gaf meteen door op Westerhof, die opnieuw op Ventura afging, de sluitpost kwam als winnaar uit de strijd. Bij een volgende veelbelovende aanval liep Westerhof twee verdedigers eruit, legde breed op de inkomende Arnold Oosterbaan, die bij het uithalen de bal zag opstuiten. Het doelpunt viel zoals vaker aan de andere kant. Bij een voorzet reageerde de verdediging niet alert, kwam Bart Kuper van achter zijn man weg en gleed de 1-1 binnen. Verrassend was het niet, daarvoor heeft Mamio te veel klasse. Soepel combinerend, razendsnelle aanvallen. Opende gokte op de brille van Westerhof, soms iets te veel. De bal werd af en toe te snel diep gespeeld. Vijf minuten voor rust zette Opende nog eens aan. Het werd een stormloop en leverde aanvankelijk een doelpunt op – geweldig ingeschoten door Oosterbaan- die werd afgekeurd. Maar dan. Wederom gaf Zuiderveld de pass op Oosterbaan, die met Miguel Edilson voor zich, kapte en op fantastische wijze de bal diagonaal in de verste hoek deponeerde, buiten bereik van Ventura: 2-1. Nog leek het weer mis te gaan. Doelman Johan Groen verrichtte een heldendaad door van dichtbij een inzet te pareren. Mamio zou geen ambities meer hebben. “De spelers trainen ook niet meer”, zei een persoon van de technische staf. Dat was zand in de ogen strooien, want Mamio ging wel degelijk vol voor de winst. “Het is de trots. Deze verliezen, dan voelen we ons geen kampioen”, verklaarde een speler na afloop en dus moest Opende ook na rust tot de bodem. Ook in het tweede deel moest Opende alle zeilen bijzetten om de toenemende aanvalsgolven van de gasten te stoppen. In de counter kreeg Opende volop kansen. Een schot van Henk Veenstra ging richting de hoek, maar Ventura keerde wederom. Beide keepers onderscheidden zich. Groen voorkwam met een glansparade de 2-2 na een striemende uithaal van Kleinmoedig, aanjager op het middenveld bij de Mamionanen. Opende hield nog stand, maar het werd steeds moeilijker, want het kostte de nodige energie. Er waren ook steeds minder uitvallen. Het fenomeen Westerhof bleef echter loeren op dat ene kansje. De eindpass was steeds net niet precies genoeg. Uit een hoekschop viel de 2-2. Vanaf het midden kon Genrick Wanmoe vrij uithalen. De lage schuiver was te machtig voor Groen. Aan het eind zette Opende alles op de winst. Erwin Henstra en Ties Wildeboer werden ingebracht. Het leverde nog tal van kansen op. Voor Wildeboer, die op aangeven van Westerhof, de bal niet wist te raken, Oosterbaan die bij de ultieme voorzet van Henstra er net niet bij kon . In de 93e minuut beging Elzinga de fatale overtreding….2-3….Weer. Maar tegen zo’n klasserijke ploeg, nee, je kunt het Opende niet verwijten. De bittere realiteit is dat Opende nog twee finales speelt. Om te beginnen tegen Waskemeer. De Olde Wierden-elf speelt vooral tegen de topploegen goed. Waskemeer is daar een van. Mamio zal ze nog een tip willen meegeven. Een wedstrijd duurt meestal langer dan 90 minuten….
Opende-Mamio 2-3 (2-1); Scoreverloop: 12. Jarno Westerhof 1-0, 21. Bart Kuper 1-1, 44. Arnold Oosterbaan 2-1, 70. Genrick Wanwoe 2-2, 93. Luciano Armelo 2-3; Scheidsrechter: Adema (Wouterswoude); Toeschouwers: 150
Opstelling Opende: Johan Groen, Rudi Borger, Stefan van der Veen, Gerard Eringa, Jacob Elzinga, Martijn Berends, Fokke Zuiderveld (71. Erwin Henstra), Koen Post, Henk Veenstra (60. Ties Wildeboer), Jarno Westerhof, Arnold Oosterbaan
Ster van het Veld: Jarno Westerhof (Opende). Briljante speler. Heeft het talent naar verluid niet van zijn vader. Zijn jongere broer Corwin speelde al in de jeugd van Heerenveen. Jarno, met zijn spillebenen, dartelt als een gazelle, gooit acties eruit, is balvast. Ook op tempo. Een sierraad voor het voetbal.
