Puur Natuur week 24 - 2014

Puur natuur

Achter in mijn tuin heb ik een prieeltje laten bouwen. Zo’n schuurtje dat aan twee kanten open is. Wanneer het regent en het toch een lekkere temperatuur is, zit ik daar ook wel. Uitkijkend op de tuin kun je dan het leven overdenken. Je hoofd leegmaken en nieuwe ideeën opdoen. Je merkt ook dat er van alles in de tuin te zien is. De prachtige planten en bloemen die door de jaargetijden heen groeien en bloeien. Ik denk dat velen van u zo’n uitzicht en gevoel wel kennen. Dat zijn de positieve dingen in het leven. Niet spectaculair en toch fantastisch. Ze zijn er heel veel, maar je moet het wel zien. In mijn tuin heb ik een hagebeuk met daarin een boog. Het was juni en zittend in het prieeltje zag ik twee merels in die boog een nest maken. Een zwart mannetje en een wat bruinig vrouwtje. De aanvliegroute ging via de schutting tussen mij en mijn buurman. Het was een prachtig gezicht. Vanaf de schutting doken de vogels één voor één de boog in. Nooit tegelijk. Begin juli vlogen ze met voedsel in hun bek naar het nest en hoorde ik het geschreeuw van de jongen. Tot in de late avond waren de ouders bezig de jongen te voeden. Dat kostte waarschijnlijk veel energie, want heel fleurig zagen ze er niet uit. Ze leken letterlijk bekaf en toch gingen ze gewoon door. Dat moet een soort ouderinstinct zijn. Juli, dacht ik, dat is wel wat laat. Dus maar eens even googelen. Dat leerde mij dat merels wel 2-4 keer per jaar eieren kunnen leggen. IJverige beestjes dus. Deze keer moet het de tweede leg zijn geweest. Hé, dacht ik weer, dat komt bij mensen ook voor. Mijn gedachten dwaalden af en ik probeerde mij voor te stellen hoe dat zou zijn. Oudere en jongere kinderen en ……. Nee, die kant wilde ik niet op. Het gaat immers in deze columns over de natuur. Terug naar de merels. En toch… nee, de merels. Wist u dat de Latijnse naam Turdus merula is? Het Latijnse naam voor merel is nl. merula. Ze eten eigenlijk alles, maar het meeste wormen, insecten, bessen, brood, zaadjes en zelfs afval. En zingen dat ze kunnen. Je hoort ze ’s morgens als eerste en ‘s avonds als laatste. Even terug naar de tuin. Nu wacht ik erop dat de jonge vogels uitvliegen. Dan kan het hele circus nog een keer beginnen. Al denkend wil die tweede leg bij mensen niet uit mijn hoofd. Het kan toch niet waar zijn dat bij het uitvliegen van de jongen dat circus opnieuw begint? Oordeelt uzelf. Ik moet u nog één natuurlijke waarneming meegeven. Bij een kennis zaten twee nesten van winterkoninkjes. Er zaten veel meer nesten, maar het gaat hier om die van de winterkoning. De één zat boven de deur in de klimop. Er liepen heel vaak mensen onderdoor en de winterkoning trok zich er niets van aan. Het andere nest zat er twee meter vandaan ook in de klimop. Beide nesten waren duidelijk zichtbaar. Hoezo, dat deze vogels schuw zijn. Helemaal niet dus. Ze gingen rustig hun gang. Het gevaar kwam niet van de mens, maar wel van andere vogels. Helaas werd het ene nest uitgehaald door ….. ik weet het niet. De eitjes waren stuk en leeggehaald. Zo gaat het leven van vogels. De één heeft geluk, de ander niet. De uitgevlogen vogels gaan hun toekomst tegemoet naar een nieuw nest en alles wat daar bij hoort. U allen een goede vakantie toegewenst en geniet van de natuur. 
Herman Woltjer, IVN Grootegast e.o.

UIT DE KRANT

Lees ook