Rasechte wâldpyk – week 31

|
| Foto: |
geen categorie

Deze zomer is de (On)genode gast op vakantie en maken we plaats voor de ‘Rasechte Wâldpyk’. Iedere week interviewen we een Wâldpyk over de mooiste plekjes in
de Wâlden en wat hij of zij kenmerkend vindt aan een inwoner van de Wâlden. Wil je ook één
dezer weken geïnterviewd worden voor deze rubriek? Stuur dan een mailtje naar info@media-totaal.nl onder vermelding van ‘Rasechte Wâldpyk’.

Naam: Douwe Douma
Woonplaats: De Westereen
Geboorteplaats: Tytsjerk,
maar opgegroeid in
Kollumerzwaag
Geboorteplaats vader:
Kollumerzwaag
Geboorteplaats moeder:
Pieterburen, maar opgegroeid
in Kollumerzwaag
Werk: Koster bij de hervormde kerk in De Westereen

    Wat is volgens u kenmerkend
aan een echte Wâldpyk?
Ik ervaar van Wâldpyken, en dan met name Westereenders, een grote gastvrijheid en hartelijkheid. Dat beleef je niet overal. Mijn vrouw en ik wonen al vijfendertig jaar in De Westereen, en men zegt wel: eenmaal een Westereender, altijd een Westereender en zo voel ik dat ook. Ik ben wel opgegroeid in Kollumerzwaag, maar hier voelde ik me direct thuis. Je komt er hier heel gemakkelijk tussen, wanneer je je er zelf ook een beetje voor inzet. Westereenders, en Wâldpyken in het algemeen, zijn wel recht door zee, ze zeggen waar het op staat. Maar dat hoeft niet een verkeerde eigenschap te zijn. Verder is het hier ons kent ons. Als koster van de kerk ken je natuurlijk een heleboel mensen. De kinderen grappen wel eens: als heit op de fiets zit kan hij de hand wel omhoog houden, naar zoveel mensen steekt hij even de hand op.

Vindt u zichzelf een Wâldpyk?
Als het gaat over gastvrijheid en hartelijkheid dan denk ik het wel. Dat hoort natuurlijk ook bij mijn werk.

Een grote hobby van u is natuur-fotografie. Hoe is dat zo gekomen?
De laatste tien jaar ben ik veel met natuurfotografie bezig. Het geeft me rust en ontspanning, maar met mijn foto’s wil ik ook de grote schepping van onze God aan anderen laten zien. Ik heb inmiddels al een heleboel foto’s, die ik met name maak hier in de buurt. Ik geef geregeld presentaties bij bijvoorbeeld vrouwenverenigingen. Ik maak foto’s van vlinders, paddenstoelen, landschappen, wat heb ik allemaal wel niet op de foto? Bij de foto’s zoek ik vaak een tekst. Dat kan een regel uit een lied of gedicht zijn, maar ook een bijbeltekst. Soms zit ik zondags in de kerk en hoor ik een regel uit een lied en denk ik: daar heb ik een foto bij! Dan heb ik er weer een dia bij voor een presentatie. Mijn foto’s worden inmiddels ook veel gebruikt in de kerk, waar de foto’s op het beamerscherm verschijnen. Tijdens de startweek van de gemeente heb ik ook twee keer een fotoquiz georganiseerd. Ook maak ik zelf kalenders met foto’s en teksten.

Wat vindt u het mooiste
plekje in de Wâlden?
Wat is hier in de buurt niet mooi? De grootsheid van de natuur is heel dichtbij huis al te vinden. Ik neem ook veel mijn pakesizzers mee de natuur in. Hen wil ik ook de grootsheid van de natuur bijbrengen. Maar het mooiste vind ik het Jinkepaed met z’n pingo’s. Daar kom ik geregeld om foto’s te maken.

Als toeristen u vragen naar een bezigheid in de Wâlden, waar
zou u hen dan naartoe sturen?
Het is natuurlijk maar net waar de mensen van houden, maar ik zou ze adviseren om de fiets te pakken of te gaan wandelen. Naar het Veenkloosterbos, of de Houtwielen. Het natuurgebied De Mieden is ook prachtig. Willen ze iets verderweg, dan zou ik ze naar Lauwersoog sturen.
Zijn er nog bijzonderheden in de Wâlden waar veel Wâldpyken zelf geen weet van hebben?
In mijn collectie foto’s heb ik onder andere ruim tweehonderd verschillende soorten paddenstoelen. De meesten daarvan, zijn hier in de buurt gefotografeerd. De natuur is hier zo mooi, maar je moet er wel oog voor hebben. Met mijn kleinkinderen, de oudste is 13 en de jongste is 4, ga ik graag de natuur in. Soms zeg ik dan: ‘Stop, stil blijven staan!’ als er iets bijzonders te zien is. Meestal hebben zij het dan nog niet gezien, al wordt de oudste er inmiddels ook al wat bedrevener in.

|

UIT DE KRANT