Reeënfamilie bivakkeert en snackt in tuin in Feerwerd

‘Normaal kijk ik naar de rozen, nu naar de reeën’

FEERWERD – Ze had al vaker eens een ree in de tuin rondlopen, maar half april keek Heleen Silvis haar ogen uit. In de tuin van haar boerderij in Feerwerd liep een ree met twee jongen. Op dunne breekbare pootjes huppelde het grut achter de moeder aan. Schuw waren ze niet, ze waagden zich tot op een meter van het raam. ‘Je kunt aan de vlekken zien hoe oud ze ongeveer zijn. Ze bleken begin april te zijn geboren. We hebben wel eens vaker een ree die voorbijkomt, maar deze familie woont hier echt.’ Dat was overigens ook te zien aan de tuin van Heleen. ‘De rozenknoppen gingen eraan, net als de geraniums. Ik heb me er niet druk om gemaakt. Normaal kijk ik naar de rozen, nu naar de reeën. Als de vlekken verdwijnen, worden de jongen niet meer gezoogd. Op dat moment liet ze de rozen ook met rust. Dus die zijn met een tweede bloei bezig.’
De Mechelse herder van Heleen is nog wel een dingetje. ‘Die komt nu niet in het gedeelte waar het gezin zit. En als we wel in de buurt komen, gaat ze aan de lijn. Gelukkig luistert ze goed, maar ik neem geen enkel risico.’
Het gezin ree is helaas onlangs uitgedund. ‘Ik woon aan het Aduarderdiep en dat is echt een racebaan. Je mag er 60, maar vooral ’s avonds, wanneer de reeën actief zijn, wordt er loeihard gereden. Een van de jongen is doodgereden. Mijn partner vond hem aan de kant van de weg. Hij was al dood. Ik baal daar ontzettend van. Achteraf bedachten we dat we die nacht de moeder ook niet hoorden fiepen. Zo heet het geluid dat ze maken als ze elkaar roepen. Ik hoop dat de moeder en het overgebleven jong wel in leven blijven. Uiteindelijk zullen ze vertrekken, maar nu is het nog steeds genieten.’