Robert en Sander staken een week lang hun handen uit de mouwen in Oekraïne

Afbeelding
facebook

‘Niets doen is geen optie’


BURUM – Eigenlijk zouden ze in oktober al vertrekken, maar nadat het nieuws over een raketaanval hen bereikte, besloten ze hun reis een paar weken uit te stellen. In november was het dan zover, ondanks een tweede raketaanval, reisden Robert Santema en Sander Kuipers af naar Oekraïne, waar ze een week lang meehielpen met het realiseren van Tiny houses.


Het is 07.00 uur ’s ochtends wanneer een groep van zo’n 19 mensen zich op de P+R van Hoogkerk verzameld. Robert en Sander hebben geen idee met wie ze richting Oekraïne zullen vertrekken. ‘We hadden ons er mentaal wel op voorbereid, maar het blijft natuurlijk spannend’, vertelt Robert. ‘Je hebt geen idee met wie je samen die kant uit reist. Maar nadat we arriveerden in Oekraïne, was het alsof we elkaar al jaren kenden. Extra bijzonder was dat de jongste die meereisde 21 is en de oudste 70.’ De reis naar Oekraïne duurde zo’n 31 uur. ‘We hebben met de groep een nacht in Polen overnacht. Dat ging puur om een paar uurtjes slaap, zodat we daarna direct weer door konden rijden’, vertelt Sander. Uiteindelijk kwam de groep zaterdag midden in de nacht aan in Irpin. Irpin is een voorstad van Kiev, een stad die zo’n 60.000 inwoners telt. ‘Het was behoorlijk koud toen we aankwamen, maar we werden in de eetzaal van de Irpin Bible Church opgewacht met pizzapunten en koffie. Naarmate de week vorderde werd het gelukkig steeds ietsje warmer buiten. Wij vonden het al koud, maar moet je nagaan hoe de mensen die hun huis verloren hebben de weeromstandigheden ervaren. Juist daarom is het zo belangrijk om de Tiny houses zo snel mogelijk te realiseren.’


De Irpin Bible Church


Elke maand reist er een groep van minimaal 7 personen naar Irpin af. De reis duurt maximaal 10 dagen. Vrijdagochtend vertrekt de betreffende groep. Vrijdagavond overnacht de groep in Polen, om op zaterdagavond aan te komen in Irpin. Op zondag maakt de groep een kerkdienst mee om vervolgens Irpin te verkennen. Van maandag tot en met vrijdagochtend gaat de groep aan de slag. De kerk verzorgt de coördinatie van de bouw. Robert: ‘De plaatselijke kerk vangt niet alleen de mensen op die komen helpen, maar ook de mensen uit en om Irpin die hun huis zijn kwijt geraakt. Op zondag zijn we met de groep de stad gaan verkennen. Een groot gedeelte van de stad en de brug zijn totaal verwoest. Je ziet zulke dingen wel op televisie, maar het is bevreemdend om zoiets met eigen ogen te zien. Het leed is voelbaar. De volgende ochtend bij het ontbijt spraken we een vrouw en haar zonen van 14 en 16. Zij zijn hun man en vader verloren. Hij is door de Russen gevangen genomen en gebruikt als levend schild. Dat greep ons enorm aan. De dingen die mensen zien en meemaken zijn vreselijk. Sommigen houden zich vast aan het geloof, anderen grijpen naar de drank. Beide opties zijn heel goed voor te stellen.’


Tiny houses


Sander: ‘Onze groep werd al gauw opgedeeld in 6 kleinere groepen, zodat de werkzaamheden die uitgevoerd moesten worden, verdeeld konden worden. Elke groep heeft bovendien constant een tolk bij zich, dat helpt enorm om met de plaatselijke bewoners te kunnen communiceren. De meeste Oekraïners spreken geen of slecht Engels, wat de communicatie bemoeilijkt. We hielden ons vooral bezig met het afwerken van vloeren en het sneeuw en winterklaar maken van de Tiny houses. Je kunt het je niet voorstellen, maar een van de Tiny houses was nog niet af, had nog geen vloer, douche of toilet maar stond al tjokvol spullen. Het bleek al in gebruik genomen door een plaatselijke bewoner die zijn huis was kwijt geraakt.’


Schoten


‘Op een bepaald moment hoorden we geluiden in de verte die op schoten leken. We keken elkaar aan, maar werden gelukkig al gauw gerust gesteld door iemand van de lokale bevolking. Het bleek te gaan om militairoefenterrein,’ vertelt Robert. ‘In de stad zelf merk je behalve de verwoestingen gelukkig niet veel van de onveiligheid, er lopen weliswaar wat meer militairen rond maar het is overwegend rustig. Dat zorgde er ook voor dat we ons beide niet angstig hebben gevoeld. Wel hielden we nauw in de gaten waar er rakketten werden afgeschoten. Het meest bijzondere is dat de lokale bevolking heel verschillend reageerden op onze komst. Van onbegrip en vragen als waarom zou je ons helpen tot dankbaarheid. Maar zoals wij vanaf het begin af aan al tegen elkaar zeiden: Niets doen is ook geen optie.’


Andere wereld


Tijdens de week die ze doorbrachten in Irpin was er niet altijd contact mogelijk met het thuisfront. Sander: ‘Na de raketaanvallen op woensdag hadden we 30 uren geen stroom. Berichten kwamen niet aan of werden niet verzonden. De regelmatige stroomuitval zorgt ook voor bijzondere situaties. Dit was ook het geval toen we een boodschapje wilde halen in de lokale supermarkt. Door de stroomuitval kon er niet gepind worden. Bijna niemand heeft tegenwoordig nog contant geld bij zich, waardoor mensen niet konden afrekenen. Veel mensen moesten hun boodschappen hierdoor weer terug leggen. Dagelijkse dingen die voor ons zo gewoon lijken, zoals het opladen van je mobieltje of het pinnen voor een boodschapje in de supermarkt, worden ineens een hele onderneming. Je moet constant creatief denken. En dat zet je aan het denken over je eigen situatie. Je gaat dingen meer waarderen en realiseert je: we hebben het ontzettend goed thuis.’


School


Tijdens een sponsorloop die eerder dit jaar werd georganiseerd door de basisschool in Burum, werd er in totaal 2300 euro opgehaald. Robert: ‘We hebben de cheque in Moshchun overhandigd aan de burgemeester. De school die daar staat herbergt nog zo’n 27 kinderen. Het was bevreemdend om de school te zien, met al die kogelgaten in de muur. Het geld wordt gebruikt om de school daar te herstellen. Het idee erachter was dat de een de andere school helpt.’


Iedereen kan iets doen


Iedereen kan meehelpen. ‘Natuurlijk is er overal in de wereld leed, ook in Nederland. Maar je moet ergens beginnen. Wij hebben bewust gekozen voor de reis naar Oekraïne. Je hoeft overigens geen kluservaring te hebben, van opruimen tot het verstrekken van eten, alle hulp is welkom. Het is een ervaring die je als persoon verrijkt. Wij knuffelen eigenlijk nooit, maar na deze reis hebben we elkaar een keer stevig vastgepakt. Het heeft onze vriendschap versterkt.’


Doneren


De herstelwerkzaamheden kosten enorm veel geld. Geld wat de mensen zelf niet hebben. We zijn dus volledig afhankelijk van donaties en sponsorgelden. Iedereen die wil doneren kan dat gemakkelijk doen door de QR code op deze pagina te scannen of een bedrag over te maken naar: NL41 RABO 0333 3432 12 ten name van R. Santema onder vermelding van de Streekkrant Oekraïne. Je hoeft niet kerkelijk te zijn om in Irpin iets te betekenen. Voor meer informatie over het meehelpen op locatie, kan men terecht op: irpin.vooroekraine.nl/ga-mee.

UIT DE KRANT

Lees ook