Wereldrecord verbrekende hamsters

Ons huishouden is weer eens uitgebreid met nieuwe diertjes. De jongste dames hadden hun zinnen gezet op een hamster voor hun verjaardag, want: dat had grote zus ook gekregen toen ze acht werd. Een logica waar voor hun geen speld tussen te krijgen is; acht staat gelijk aan een eigen hamster. Dat wij grote zus iets verantwoordelijker vinden dan het jongste duo, dáár begrijpen ze niks van. Nou zijn wij de moeilijkste niet, dus de dames kregen van opa en oma een eigen hamsterkooi. Van hun verjaardagsgeld konden ze dan mooi een eigen hamster uitzoeken. Om de verrassing compleet te maken regelde ik in het voren al een afspraak bij dezelfde dame waar oudste dochterlief haar hamster kocht. Dit diertje was al 2,5 jaar en leek dus prima genen te hebben. Maar zal je altijd zien, staan wij met het hele spul helemaal hieper-de-pieper in de stromende regen voor de deur, wordt er niet open gedaan. Mevrouw de fokker was het helemaal vergeten. Zo erg vergeten zelfs, dat zij ook de telefoon niet meer opnam. Dra-ma in het kwadraat, want: die eigen hamster stond enorm hoog op het lijstje. Compleet verzopen rijden we door naar de eerste de beste dierenwinkel. Al onze redenen om hier níet binnen te stappen – de beestjes zijn hier maar weinig in handen en als je pech hebt, zitten ze hier al een jaartje en is de helft van de levensduur al ‘verbruikt’ – laten we varen. Eenmaal binnen zijn we, zoals dat áltijd gaat, op slag verliefd. We worden zo goed geholpen dat we uiteindelijk ook een hamster voor oudste dochterlief meenemen. Haar 2,5 jarige hamster lijkt het wereldrecord van oudste hamster ter wereld ondanks alle goede verzorging niet te gaan halen en ligt de laatste week meer op apegapen, dan dat ze nog rondscharrelt. Om te voorkomen dat we een week later weer een hamster gaan kopen, nemen we er alvast eentje mee. En verstandig als ze is, zorgt zij er ook echt wel voor dat nummer twee niet zomaar ontsnapt. De jongste dames peperen we die eerste dag allerlei waarschuwingen in: als hij ontsnapt, vinden we hem nooit weer, dan hoor je hem de hele dag piepen, dan eet de kat hem op, etc. etc. Maar het blijkt echter dat vooral de hamster van oudste dochterlief nogal last van uitbreekneigingen heeft. Deze Sunny had beter Houdini kunnen heten, want de vogelkooi waar ze tijdelijk in moet wachten tot Funny de 2,5 jaar oude hamster – volgt u het nog? – het loodje legt, blijkt geen uitdaging voor deze dame. Meermaals ontsnapt ze ondanks alle sokken die wij tussen ieder iets ruimer gaatje in proppen. Eenmaal vis ik haar zelfs uít de bek van onze kat. Ongeschonden, wonderbaarlijk genoeg. Het belet haar niet haar ontsnappogingen voort te zetten, want slechts daags later is ze echt verdwenen. Een dag lang zetten wij het héle huis op de kop. Bedden uit elkaar, kasten van de wand. Tot mevrouw ’s avonds vrolijk uit de doos van de verrekijker komt lopen. En al die tijd blijft Funny maar rondscharrelen. Misschien verbreekt ze toch nog dat wereldrecord. Kan haar nieuwe vriendin het record uitbreken op haar naam zetten.