“Sociale voorzieningen in Nederland vele malen beter dan in de Verenigde Staten”

GARNWERD – Medio 2020 besloot Femke Borge met haar Amerikaanse echtgenoot en twee kinderen vanuit de Verenigde Staten terug te keren naar Nederland, waar zij als kind opgroeide in het dorp Pieterburen. Het gezin vond tijdelijk huisvesting in het pittoreske Garnwerd, waar het voormalige ‘brugwachtershuisje’ op de dijk tussen het vermaarde Café Hammingh en de molen, wordt gehuurd. De Streekkrant ging bij het gezin Borge op bezoek, om te vragen naar het verhaal achter deze niet alledaagse verhuizing.

Amerikaans gezin verkast van Californië naar Garnwerd

Aan de keukentafel, met een fraai uitzicht over het Reitdiep, maakt Femke meteen duidelijk dat de terugkeer naar Nederland heel goed bevalt. Haar echtgenoot Dan en haar kinderen Lieke (9 jaar) en Senn (6 jaar) zijn het volledig met haar eens en stralen dat ook echt uit. Femke was als kind al avontuurlijk ingesteld en wist toen al dat ze de wereld wilde gaan ontdekken en beleven. Na haar studie pedagogiek in Amsterdam, bleef ze in de hoofdstad wonen en werkte ze er meerdere jaren binnen het sociale domein. Op haar 24^e maakte ze een reis naar de andere kant van de oceaan en volgde ze in Guatemala een cursus om de Spaanse taal te leren.

Femke ontmoette tijdens haar verblijf in Guatemala de Amerikaan Dan Borge, die daar om dezelfde reden ook tijdelijk verbleef. De bekende vonk sloeg over en doofde ook niet meer uit. Na een relatie op afstand en veel reizen over en weer besloten Dan en Femke om voor elkaar en (voorlopig) voor de Verenigde Staten te kiezen. “Ik heb destijds een aantal keren een visum aangevraagd om voor een periode van drie maanden bij Dan in de Verenigde Staten te kunnen verblijven”, vertelt Femke. “Dan is ook meerdere keren hier in Nederland geweest. Om me permanent in de VS te kunnen vestigen was trouwen een vereiste en dat voelde over en weer ook goed om te doen om daarna ook een gezin te stichten. Ik heb altijd de wens en ook de overtuiging overeind gehouden om op enig moment met Dan en de kinderen naar Nederland te verkassen. We hebben met elkaar en ook als gezin een geweldige tijd in Truckee (Californië) gehad. We woonden in een prachtig gebied met bergen en een groot meer. Zomers volop zon en in de winter altijd voldoende sneeuw om te kunnen skiën. Dan werkte er in de toeristenbranche en ik deed er ’social work’, zowel met jongeren als volwassenen. Ik heb daar nooit kunnen en willen verbloemen dat ik geen Amerikaanse vrouw ben. Het was niet alleen te horen aan mijn accent, maar ook terug te zien in mijn doen en laten. Zo vonden mijn vrienden daar mij heel direct. Ze zijn daar niet, zoals in Nederland, gewend om meteen te zeggen waar het op staat of wat je ergens van vindt. Dat bleef ik ook daar gewoon doen”.

Volgens Femke gaat het er in de Verenigde Staten heel anders aan toe dan in Nederland. “Het leven en werken is daar in meerdere opzichten niet te vergelijken met hoe het in Nederland gaat. Het is daar allemaal veel groter en veel meer aan allerlei voorwaarden en condities gebonden. Vergeleken met de Verenigde Staten leven we hier in Nederland eigenlijk in een soort luxe-paradijs. In de Verenigde Staten moet er bijzonder hard gewerkt worden en heb je maar weinig vrije tijd. Ik had daar bijvoorbeeld op jaarbasis slechts twee weken vakantie. Per jaar worden er maar twee ziektedagen vergoed en als je te vaak ziek bent, kun je om die reden ontslag krijgen. Als je zwanger bent, werk je daar ‘gewoon’ door tot de dag van de bevalling. In Nederland wordt wel eens geklaagd over de sociale voorzieningen, maar die zijn in Nederland echt vele malen beter dan in de Verenigde Staten”.

De pandemie, die sinds vorig jaar vrijwel de gehele wereld in haar greep houdt, is voor een deel bepalend geweest voor het moment van terugkeer naar Nederland. Femke daarover: “Met betrekking tot de bestrijding van het coronavirus, is het in de VS slecht geregeld. De infrastructuur daar maakt het instellen van een lockdown, zoals hier wel kan, niet mogelijk. Als we uit de pandemie komen, moet alles weer genormaliseerd worden. Het leek ons daardoor een gunstig moment om de VS te verlaten en naar Nederland te gaan om hier straks weer een normaler leven op te pakken. Ik vind het daarnaast belangrijk dat mijn kinderen ook iets meekrijgen van de cultuur waaruit ik afkomstig ben. Ze zijn op een leeftijd dat een vertrek naar een ander land en werelddeel nog wat gemakkelijker kan, dan wanneer het om tieners zou gaan. Natuurlijk laten ook zij op hun leeftijd iets achter, maar ze krijgen er veel voor terug. Ze vonden een verhuizing naar Nederland best wel spannend en moesten zeker aan het idee wennen. We hebben ze moeten beloven, dat ze in Nederland een huisdier zouden krijgen en dat vooruitzicht sprak ze erg aan. Ze hebben nu allebei een eigen konijn. De school is hier op loopafstand en ze kunnen tussen de middag naar huis om te eten. Ze leren heel snel de Nederlandse taal en gewoonten en klasgenoten doen zelfs hun best om omgekeerd ook Engels te leren. Daarnaast is het fijn dat ze nu dicht bij hun opa en oma wonen. Mijn ouders wonen namelijk in Winsum en ook ik vind het heerlijk om weer dichtbij mijn familie te zijn. Ondanks het feit dat je tegenwoordig op allerlei manieren contact kunt onderhouden, blijft het toch veel fijner om elkaar in levende lijve te ontmoeten. We zijn als gezin hier in Garnwerd door alles en iedereen heel goed opgevangen. Garnwerd is een klein, maar fijn dorp met een diverse samenstelling aan inwoners. Vooral de afstanden zijn hier veel kleiner. Ik ga straks in het voorjaar weer op de fiets naar mijn werk in de stad Groningen. In de VS is dat welhaast ondenkbaar, iedereen gaat vrijwel altijd overal met de auto naar toe. Het leven in de VS is daarmee niet slecht, maar het is hier allemaal veel relaxter”.

Femke werkt als manager ambulante zorg bij Factor 5 in Groningen, een instantie welke zorg verleent aan jongeren en jongvolwassen, die met verschillende vormen van problematiek kampen. Ze solliciteerde bij deze instantie tijdens de huidige coronapandemie vanuit de VS. Ze moest ’s nachts haar bed uit voor een sollicitatiegesprek via een videoverbinding, maar werd dus aangenomen. Haar ervaringen en inzichten, die ze binnen dit werkgebied in de VS heeft opgedaan, zijn daarbij zeker een meerwaarde. Haar man Dan richt zich eerst op het onder de knie krijgen van de Nederlandse taal, cultuur en gewoonten en hoopt daarna net als in de VS aan de slag te kunnen binnen de toeristenbranche. Op de vraag wat ze van de VS het meest gaat missen, antwoordt Femke dat dit de Californische zon, die vaak en uitbundig schijnt, zal zijn. Wat ze niet zullen missen is het huidige politieke klimaat in de VS. Dan vertelt daarover in het Engels: “Gelukkig is Trump niet herkozen als president. Hij had hetzelfde voor ogen als eerder Obama, namelijk Amerika beter maken. Alleen Trump heeft het, ondanks het feit dat hij wel een krachtig persoon is, niet gedaan. Hij investeerde niet in de juiste dingen en was te veel met zichzelf ingenomen. Hij heeft Amerika juist niet beter gemaakt”.

Ook in Garnwerd zullen Femke en haar gezin internationaal georiënteerd blijven. “Je leeft tenslotte maar één keer,” aldus Femke. “Ik heb tot nu toe niet voor het gemakkelijkste leven gekozen, maar wel voor het mooiste. Maar onze toekomst ligt nu toch wel in Garnwerd en een terugkeer naar de VS sluit ik uit. We hopen hier in het dorp een geschikte woning te kunnen kopen. Als dat niet lukt zal het in de nabije omgeving zijn. Vooral ook voor de kinderen hopen we dat het Garnwerd wordt, want in het afgelopen halve jaar is wel gebleken, dat zij zich hier al heel erg thuis zijn gaan voelen”.