Solidariteit in de duiventil
Gemeente Westerkwartier
Ik ben op de middelbare school weleens de klas uitgelopen. En niet eens omdat ik zo’n stout en rebels jongetje was, maar omdat mijn klasgenoot ‘Hans’ eruit werd gestuurd. Ook ‘Bennie’ zat bij ons in de klas. Een eersteklas etterbak. Zo eentje die net een beetje groter en net een beetje langer is dan de andere kinderen. Een beetje sterker ook. ‘Bennie’ was dan ook al twee keer blijven zitten voordat hij bij ons in de klas kwam. Ook ‘Hans’ was een geliefd doelwit van ‘Bennie’. Tot dus die ene ochtend dat ‘Hans’ zijn hele (zware) boekentas naar het hoofd van ‘Bennie’ slingerde. Net op het moment dat de docent Duits de klas binnenstapte, met als gevolg dat ‘Hans’ naar de conrector mocht. Of eigenlijk moest. Ik ging mee. In mijn ogen was de straf onterecht, het besluit fout en werd de verkeerde klasgenoot weggestuurd. Wie lang genoeg gepest wordt doet vanzelf iets raars. Het klinkt heel stoer, maar ik was niet de enige die zijn tas weer inpakte en samen met ‘Hans’ voet zette richting conrector Bos. De hele klas stond op, pakte de boekentas in en verliet het klaslokaal. Alleen ‘Bennie’ bleef achter, wetende dat hij straks het één en ander had uit te leggen. Het was de eerste keer dat ik mij echt en duidelijk solidair verklaarde met iemand. Een grens trok en opkwam voor degene die in mijn ogen onrecht werd aangedaan.
Donderdag werd Alex Temmingh, raadslid namens GroenLinks in Zuidhorn, de toegang tot de Raadsgroep Herindeling ontzegd. Formeel was de volksvertegenwoordiger niet benoemd, dus mocht hij geen zitting nemen bij de allereerste openbare bijeenkomst van de groep. Raar, vind ik. De Raadsgroep bestaat louter uit raadsleden. Volksvertegenwoordigers, gekozen door ons; de kiezer. Weliswaar hebben zij zichzelf in een groep neergezet waarvoor zijn niet gekozen zijn, en daar kan je hele grote vraagtekens bij zetten, maar toch. Het zijn –en blijven tot aan de herindeling- wél volksvertegenwoordigers. Zoals u kunt lezen heb ik nu drie keer het woord ‘volksvertegenwoordiger’ genoemd in de bovenstaande alinea. Vier als u deze mee telt. Het is namelijk een belangrijk woord in deze. De voorzitter is namelijk niet door ons gekozen. Sterker nog, ik had tot donderdag geen idee wie Willem Hoornstra is en uit welke gemeente hij komt. Gelukkig hebben we tegenwoordig Google, waardoor ik het nu wel weet. Hoornstra is een CDA-politicus die in diverse gemeenten burgemeester is geweest, eerder gemeentelijke herindelingen heeft meegemaakt en is gevraagd leiding te geven aan de Raadsgroep. Maar door welk democratisch orgaan hij precies is benoemd? Dat wordt niet vermeldt.
“Het is hier geen duiventil”, lichtte Hoornstra zijn besluit toe. En daarmee slaat hij de plank totaal mis. Niet alleen was de afgevaardigde van GroenLinks Zuidhorn sowieso een nieuw gezicht geweest, want het was de eerste keer dat de fractie zitting zou nemen in de Raadsgroep, ook zou de Raadsgroep juist wèl een duiventil moeten zijn. Juist wèl in steeds een andere samenstelling moeten vergaderen. Fracties in de diverse gemeenteraden hebben de portefeuilles immers verdeeld. De één is wat beter in sociale zaken, terwijl de ander zich meer thuis voelt in financiën of milieu. Dus als het gaat om de jaarverslagen van een gemeente dan spreekt raadslid X zich daarover uit namens zijn partij, terwijl raadslid Y spreekt als het college een half bos wil kappen of juist bij wil planten. Het zou een Raadsgroep véél sterker maken als fracties het aanwezige raadslid, hun afgevaardigde, konden kiezen op basis van de agendapunten die worden behandeld. Gaat het over financiën? Dan sturen wij X. Gaat het over het milieu? Dan sturen wij Y. Een duiventil? Zeker! Maar wel gevuld met duiven die verstand van de geagendeerde zaken hebben en dat is wel zo prettig.
Maar voortaan dus zonder Alex Temmingh, die laaiend en witheet van woede de raadszaal van Zuidhorn verliet. Voor altijd genezen van deelname aan de Raadsgroep. Een groep die hij als GroenLinksman uit Zuidhorn sowieso wel kon missen als kiespijn. Even later liet Temmingh op Twitter weten zelfs zijn raadslidmaatschap van Zuidhorn te overwegen. “Blijkbaar is een gemeenteraad niet meer het hoogste bestuursorgaan binnen een gemeente”, stelde hij vast. Een pijnlijke constatering waar ook ondergetekende weleens mee worstelt. Het besluit van de voorzitter viel overigens bij meerdere leden van de groep niet in goede aarde, zo lieten een aantal aanwezige raadsleden weten. Al kan men dat met een korreltje zout nemen. Wie lichtjes protesteert en vervolgens tóch blijft zitten toont zich weinig solidair. Zij kozen een vreemd en onverdedigbaar besluit van een voorzitter boven de aanwezigheid van een gekozen volksvertegenwoordiger. De eerste openbare vergadering van de Raadsgroep begon met een farce en eindigde met een grote vlek op het blazoen van een behoorlijk aantal raadsleden uit alle vier de Westerkwartiergemeenten.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst!
Donderdag werd Alex Temmingh, raadslid namens GroenLinks in Zuidhorn, de toegang tot de Raadsgroep Herindeling ontzegd. Formeel was de volksvertegenwoordiger niet benoemd, dus mocht hij geen zitting nemen bij de allereerste openbare bijeenkomst van de groep. Raar, vind ik. De Raadsgroep bestaat louter uit raadsleden. Volksvertegenwoordigers, gekozen door ons; de kiezer. Weliswaar hebben zij zichzelf in een groep neergezet waarvoor zijn niet gekozen zijn, en daar kan je hele grote vraagtekens bij zetten, maar toch. Het zijn –en blijven tot aan de herindeling- wél volksvertegenwoordigers. Zoals u kunt lezen heb ik nu drie keer het woord ‘volksvertegenwoordiger’ genoemd in de bovenstaande alinea. Vier als u deze mee telt. Het is namelijk een belangrijk woord in deze. De voorzitter is namelijk niet door ons gekozen. Sterker nog, ik had tot donderdag geen idee wie Willem Hoornstra is en uit welke gemeente hij komt. Gelukkig hebben we tegenwoordig Google, waardoor ik het nu wel weet. Hoornstra is een CDA-politicus die in diverse gemeenten burgemeester is geweest, eerder gemeentelijke herindelingen heeft meegemaakt en is gevraagd leiding te geven aan de Raadsgroep. Maar door welk democratisch orgaan hij precies is benoemd? Dat wordt niet vermeldt.
“Het is hier geen duiventil”, lichtte Hoornstra zijn besluit toe. En daarmee slaat hij de plank totaal mis. Niet alleen was de afgevaardigde van GroenLinks Zuidhorn sowieso een nieuw gezicht geweest, want het was de eerste keer dat de fractie zitting zou nemen in de Raadsgroep, ook zou de Raadsgroep juist wèl een duiventil moeten zijn. Juist wèl in steeds een andere samenstelling moeten vergaderen. Fracties in de diverse gemeenteraden hebben de portefeuilles immers verdeeld. De één is wat beter in sociale zaken, terwijl de ander zich meer thuis voelt in financiën of milieu. Dus als het gaat om de jaarverslagen van een gemeente dan spreekt raadslid X zich daarover uit namens zijn partij, terwijl raadslid Y spreekt als het college een half bos wil kappen of juist bij wil planten. Het zou een Raadsgroep véél sterker maken als fracties het aanwezige raadslid, hun afgevaardigde, konden kiezen op basis van de agendapunten die worden behandeld. Gaat het over financiën? Dan sturen wij X. Gaat het over het milieu? Dan sturen wij Y. Een duiventil? Zeker! Maar wel gevuld met duiven die verstand van de geagendeerde zaken hebben en dat is wel zo prettig.
Maar voortaan dus zonder Alex Temmingh, die laaiend en witheet van woede de raadszaal van Zuidhorn verliet. Voor altijd genezen van deelname aan de Raadsgroep. Een groep die hij als GroenLinksman uit Zuidhorn sowieso wel kon missen als kiespijn. Even later liet Temmingh op Twitter weten zelfs zijn raadslidmaatschap van Zuidhorn te overwegen. “Blijkbaar is een gemeenteraad niet meer het hoogste bestuursorgaan binnen een gemeente”, stelde hij vast. Een pijnlijke constatering waar ook ondergetekende weleens mee worstelt. Het besluit van de voorzitter viel overigens bij meerdere leden van de groep niet in goede aarde, zo lieten een aantal aanwezige raadsleden weten. Al kan men dat met een korreltje zout nemen. Wie lichtjes protesteert en vervolgens tóch blijft zitten toont zich weinig solidair. Zij kozen een vreemd en onverdedigbaar besluit van een voorzitter boven de aanwezigheid van een gekozen volksvertegenwoordiger. De eerste openbare vergadering van de Raadsgroep begon met een farce en eindigde met een grote vlek op het blazoen van een behoorlijk aantal raadsleden uit alle vier de Westerkwartiergemeenten.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst!