Struuntocht wederom grandioos succes

STREEK – Wandelen, natuur en cultureel vermaak. Deze drie elementen kwamen afgelopen zaterdag samen tijdens de vijfde editie van de Abel Tasman Struuntocht. Om 07.30 uur startte de eerste groep wandelaars van de in totaal 4500 deelnemers. Vanuit Lutjegast vertrokken ze met de bus richting Zuidhorn, van waar 25 kilometer werd gelopen richting Enumatil, Boerakker en Grootegast om vervolgens weer te finishen in Lutjegast. Tijdens de route waren er diverse culturele vermakelijkheden waar de deelnemers van konden genieten. Het was voor velen een dag om nooit te vergeten.

Deelnemers vermaken zich tijdens vijfde editie Abel Tasman Struuntocht

Wandelen, cultuur snuiven en genieten van alles om je heen

Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover. De vijfde editie van de Abel Tasman Struuntocht stond op het programma. Een evenement waarvoor de organisatie al twee jaar aan het voorbereiden is. Een wandeltocht van 25 kilometer met veel cultureel vermaak. Juist dat maakt de wandeltocht zo speciaal. Dit jaar stond de teller wederom op zo’n 4500 ‘struners’, evenveel als vier jaar geleden, toen de laatste editie van de Abel Tasman Struuntocht werd georganiseerd. Langs de route stonden bovendien honderden, misschien wel duizenden, ‘struners kiekers’. Allen gekomen om een kijkje te nemen bij het prachtige evenement en om de struners aan te moedigen. Voor de één was de wandeltocht een strijd, voor de ander puur genieten. Eén ding is zeker: het was een dag om nooit te vergeten.

Het is zaterdagochtend 06.00 uur als de laatste voorbereidingen voor de Abel Tasman Struuntocht van dit jaar worden getroffen. Het bestuur, presentatoren, verkeersregelaars en andere vrijwilligers verzamelen zich op het feestterrein om vervolgens de posities in te nemen. Iets voor 07.00 uur druppelen de eerste deelnemers, struners wel te verstaan, het terrein op. Allen verzamelen ze zich in de tent, waarna ze begeleid worden naar het startersvak. Ondertussen speelt presentator Geert Zijlstra, samen met Piet Buist, een aantal prachtige liederen op het podium. Met het lied ‘Loop moar deur’ wordt afgesloten, waarna Bert van der Vaart, voorzitter van de Abel Tasman Struuntocht, het woord krijgt. Vanzelfsprekend heet hij de aanwezigen van harte welkom, wenst hij iedereen veel plezier en deelt hij de nodige praktische info. Tot slot geeft hij de microfoon aan burgemeester Koos Wiersma.

De Struuntocht verbindt
“Goedemorgen beste mensen”, begint de burgemeester. “Geweldig dat jullie hier allemaal zijn in Lutjegast, in de gemeente Westerkwartier. Wat een fantastisch evenement. Vandaag de Abel Tasman Struuntocht, waar voor mij twee belangrijke elementen inzitten: Abel Tasman, de ontdekkingsreiziger en ondernemer. Dat zien we hier helemaal terug in Lutjegast. Alle vrijwilligers die hierbij betrokken zijn, ondernemen wat en verdienen een groot applaus”. Vervolgens gaat de burgemeester in op zijn tijd bij de gemeente Westerkwartier. Over twee weken neemt hij afscheid als burgemeester en mag Ard van der Tuuk zijn taken overnemen. “Maar ik heb de afgelopen tijd vanaf 1 januari als een geweldig cadeau ervaren”, gaat Wiersma verder. “Ik heb het Westerkwartier opnieuw ontdekt. We hebben alle dorpen ontdekt en die ondernemingslust zit gewoon in de mensen van het Westerkwartier. Dat is fantastisch om te zien. Dat zien we hier vandaag ook weer terug”.

De burgemeester benoemt vervolgens hoe speciaal het is dat de Struuntocht door het gehele Westerkwartier loopt. Niet zomaar langs verschillende dorpjes, maar ook dwarsdoor de vier voormalige gemeenten. “De Struuntocht verbindt de regio vandaag tot één nieuwe gemeente”, laat Wiersma weten. “De gemeente Westerkwartier. En wat hebben we een geluk. Fantastisch mooi weer, een zonnetje erbij, niet te warm, niet te koud. Alle elementen voor een geslaagde dag zijn aanwezig. Ik denk dat u heel veel gaat genieten vandaag. Zelf loop ik ook met u mee. Laten we heel veel lol hebben, genieten en sportief doen. Volgens mij is iedereen er klaar voor”. Als de burgemeester vervolgens secondenlang toetert, gaat de vijfde editie van de Abel Tasman Struuntocht officieel van start. Van Lutjegast lopen de eerste tientallen struners naar Eibersburen, van waar ze met de bus naar Zuidhorn worden gereden.

“We zijn niet echt doorsnee wandelaars”
In Zuidhorn komen rond 08.30 uur de eerste deelnemers met de bus aan. Hier worden zij begroet door Gea de Vries en Marjon Deknatel. De twee dames uit Lutjegast zijn prachtig verkleed in rood/groen geblokte kledij met een rood hoedje op. “Wij proberen ervoor te zorgen dat de struners met een glimlach de bus uitkomen”, vertelt Gea. “We delen onder andere toiletpapier uit, voor wanneer de deelnemers hoge nood krijgen tijdens het wandelen”. Marjon vult aan: “Het is puur vermaak en veel lachen. Elk jaar zijn we bij de Struuntocht betrokken en nu staan we dus hier. Zelf hebben we er in ieder geval veel plezier aan”. Als de eerste bussen vlak voor beide dames parkeren, slaat de paniek even toe. “Welke kant moeten we ze nou opsturen?”, lacht Gea. “Ik weet het nu al niet meer”. Gelukkig komt het allemaal goed, waarna de struners richting het station lopen, waar het Zeemanskoor optreedt. Terwijl de deelnemers moeten wachten voor het dichtgaande spoor, kunnen ze genieten van het prachtige gezang.

Een groep die wel opvalt tussen alle struners is de familie Faber. In hun gele shirts, met prachtige bedrukkingen gebaseerd op de Struuntocht, lopen ze door Zuidhorn. “In totaal lopen we met zeven man”, zegt vader Faber. “We hebben net al twee kilometer gelopen vanaf Lutjegast naar Eibersburen. Een echte opwarmer, want we hebben nu nog 25 kilometer te gaan. Die twee extra kilometers voordat we de bus in gingen, was een mooie bonus”. Een andere groep die wel opvalt zijn ‘De prinsesjes’. Althans, zo noemen ze zichzelf. Ageta Ritsma, Bertine Douma, Diana Hoeksema, José de Boer en Marije Solle lopen voor de tweede keer de Abel Tasman Struuntocht. “We zijn niet echt doorsnee wandelaars hè”, lacht Bertine. “Maar ook weer wel, want we hebben niet dagelijks van deze wandelschoenen aan hoor”. De meiden beleven in elk geval veel lol. Maar of het daadwerkelijk zo leuk is? “Ik heb net een bericht op Facebook gezet met #ellende”, zegt Diana. “Vier jaar geleden was het ook al overleven en dat zal het dit jaar wel weer worden. Maar het is wel heel gezellig. Zelf komen we uit Lutjegast dus we moeten gewoon meedoen. Dat hoort erbij”.

“Het zorgt voor dieverdoatsie”
Vanuit Zuidhorn lopen de deelnemers richting pleisterplaats Enumatil. Onderweg staan er diverse vormen van cultureel vermaak langs de route. Zo lopen de struners dwars door een kerk en staat er een wereldbol waar het één en ander gebeurt. In Enumatil is er ruimte voor een kop koffie waarna de wandeltocht wordt voortgezet richting pleisterplaats Boerakker. “Wanneer de deelnemers het dorp inlopen worden ze schoongeveegd door de toneelvereniging”, vertelt Alina Kraaijinga. Als vrijwilliger is ze nadrukkelijk betrokken bij het vertier in Boerakker. “De struners moeten natuurlijk wel proper het schoonste dorp van het Westerkwartier binnenkomen”. Vervolgens treffen de deelnemers de muziekvereniging uit Boerakker die de struners ‘goede moed’ toezingt. De vrijwilligers van pleisterplaats Boerakker zijn ontzettend blij met de reuring in het dorp. “Er gebeurt echt wat en mensen blijven hier hangen”, laat Jeroen Bron weten. “Er zijn veel ‘struners kiekers’ en dat hadden we niet verwacht. We hebben het ontzettend leuk met elkaar”.

In Boerakker is tevens een stempelpost te vinden, waar de struners een stempel kunnen halen als bewijs dat ze ook dit dorp hebben bereikt. Ria Vogelzang, Marga Henstra en Martine Henstra zijn drie van de vrijwilligers die de stempels mogen zetten. “Rond 09.30 uur kwamen de eerste struners al voorbij”, vertelt Ria. “Vanaf 11.00 uur werd het wat drukker en nu, rond 12.00 uur, loopt het lekker door. Tijdens de vorige editie van de Struuntocht kwamen de deelnemers hier niet door het dorp, maar nu wel. Het zorgt voor een hoop gezelligheid”. Zo rond de stempelpost staat een vriendengroep van Anneke, Janneke en Wietske. Alleen omdat de namen samen zo lekker bekken, is het al de moeite waard om ook met hen even een praatje te maken. Bovendien lopen de dames al voor de vijfde keer met de Struuntocht mee. Een behoorlijke mijlpaal. “We lopen alle jaren met heel veel plezier mee”, vertelt Anneke. “Vooral de sfeer, die voor een echt dorpsgevoel zorgt, is prachtig. Bovendien zorgt de wandeltocht voor een hoop ‘dieverdoatsie’. Echt fantastisch”. De dames zijn in Boerakker zo’n beetje halverwege, maar of ze al moe zijn? “Nee hoor”, lacht Janneke. “We hebben nog genoeg energie. We gaan zo even wat eten en dan gaan we weer verder. Nog zo’n veertien kilometer te gaan!”

Een vriendengroep die wel opvalt tussen de gezellige drukte in Boerakker is ‘Poar neem’n’. Gerwin Martini, Johan de Vries, Eelko de Vries, Ivette Kroese, Anouk Renkema, Martin Wolthuis en Tijmen Solle lopen dit jaar voor de tweede keer de Struuntocht. “Het gaat tot nu toe heel goed hoor”, lacht Emma. “Om 20 voor 9 zijn we gestart en we zijn nu dus al zo’n vier uur onderweg”. Ondanks dat het goed gaat, is toch aan de gezichten te zien dat, met name de meiden, het zwaar hebben. “We hebben een klein inkakkertje”, laat Anouk weten. “De jongens lopen heel snel en we moeten dat proberen bij te houden natuurlijk”. Ondanks de vermoeidheid zijn de meiden nog fris genoeg om de tocht met veel motivatie en energie voort te zetten. Hetzelfde geldt voor de jongens die zich, net als de meiden overigens, verheugen op de finish. “Straks een lekker biertje gaat er wel in”, vertelt Gerwin. “Die hebben we onderweg ook al wel gehad, maar aan het eind van de dag smaakt die het lekkerst. Een bitterballetje maakt het feest dan wel compleet. Maar eerst de tocht uitlopen natuurlijk!”

“Het is een soort familie happening”
Vanuit Boerakker lopen de struners via Lucaswolde richting Grootegast. Een pleisterplaats waar eveneens de tijd is om even een bakje koffie te doen. Bovendien staat de grote voorpagina van de Streekkrant hier, waar deelnemers mee op de foto kunnen. Ook de diverse muzikale optredens trekken veel publiek, van zowel de deelnemers als de ‘struners kiekers’. Twee deelnemers die van de muziek, en de wandeltocht, genieten zijn Janny Poelman en dochter Annet de Vries-Poelman. “Het is een leuk uitje”, vertelt Annet. “Het lopen door de streek is fantastisch en ook de ontmoeting met andere mensen is geweldig. Bovendien komen we zelf uit Lutjegast dus moeten we ook gewoon meedoen. Voor ons is het ook een soort familie happening. We lopen al voor de vierde keer mee. Ik loop met mijn moeder en mijn vader loopt met zijn kleinzoon. Ik denk dat het familiegevoel voor meer mensen een rol speelt bij de Struuntocht”. In Grootegast weten de deelnemers eveneens dat de wandeltocht er bijna opzit. Vanaf hier volgen er nog zo’n zes kilometers. Waar de ene deelnemer hier nog vol energie zit, hang voor de ander de tong op de knieën.

“De tocht was gezellig en prima te doen”
Vanaf Grootegast lopen de deelnemers rechtstreeks naar Lutjegast, waar de finish staat. De struners worden opgewacht door vele vrijwilligers van de organisatie, vrienden en familie. Bij het feestterrein krijgen de deelnemers traditioneel de Hawaï-slinger omgehangen en een medaille uitgereikt. Twee van de vrijwilligers die deze taken voor hun rekening nemen zijn Nathalie Veenstra en Henriette van Drie. Vanmorgen stonden ze nog de kaartjes te scannen, momenteel onthalen ze de deelnemers. “Het is heel leuk om te doen”, vertelt Nathalie. “Over vier jaar moeten we zelf ook maar een keer meedoen. Het lijkt me namelijk wel fantastisch om eens mee te maken”. Ook Henriette is het daarmee eens. “Maar dit is ook heel leuk hoor”, vertelt ze. “Als iedereen straks gefinisht in gaan we ook de tent in en maken we er een groot feest van. Ik woon hier tegenover dus ik kan zelfs rollend naar huis”.

Waar de eerste deelnemers even na twaalven in Lutjegast terugkeren, komt Jan van Dellen iets na 13.00 uur het feestterrein opgelopen. “Het was prima te doen vandaag”, zegt Jan. “Ik ben aan één stuk doorgelopen, want ik kom om te lopen hè. Dat heb ik al vaker gezegd”. Jan is dit keer niet met zijn tweelingbroer Geert van Dellen. Hij loopt deze editie van de Struuntocht met zijn kleinkind. Iets na Jan komt de groep EDMAIN binnen. Onder hen zijn Edwin de Groot, Marina Werkman en Ineke Dijkstra. “We hebben de tocht weer volbracht”, laat Edwin weten. “Vier jaar geleden liepen we ook mee en toen was het een groot succes. Vandaar dat we weer mee wilden doen”. Tijdens de tocht genoten de drie van het culturele vermaak onderweg en van de mensen om hun heen. “Het was echt zo gezellig”, vertelt Marina. “Heerlijk om te wandelen in de natuur en met zoveel randactiviteiten eromheen. Het was weer prachtig. We gaan nu een biertje drinken en komen over vier jaar zeker weer terug”.

Bert van der Vaart, voorzitter van de Abel Tasman Struuntocht, kijkt met veel tevredenheid en trots terug op deze editie van de Struuntocht. “Het was wederom een groot succes”, laat de voorzitter weten. “De deelnemers waren allen positief en de fantastische weersomstandigheden zorgden ervoor dat er ook veel mensen kwamen kijken. De struners genoten van het culturele vermaak onderweg en iedereen die heeft bijgedragen aan dit evenement kan trots zijn”. Nadat iedereen gefinisht is, duikt iedereen de feesttent in om een feestje te maken op het ‘Blarenbal’. Een fantastische afsluiting van een enerverende dag. Coverband Virus zorgt ervoor dat er nog een blaartje bijkomt en tevens de (spier)pijn verzacht.

Struners kieken
Tijdens de Abel Tasman Struuntocht stond er een voorpagina van de Streekkrant langs de route in Grootegast. Diegene die de mooiste foto met de voorpagina instuurde, kon een paar prachtige wandelschoenen winnen, beschikbaar gesteld door Land Schoenmode in Zuidhorn. Vele struners namen de moeite om een foto in te sturen. De foto van Edwin Horinga is op de redactie gekozen tot leukste foto en mag een paar wandelschoenen uitzoeken bij Land Schoenmode. “Het was een fantastische tocht. Het weer werkte perfect mee en de organisatie heeft ontzettend zijn best gedaan om er een geslaagd evenement van te maken. We hebben met veel plezier de Struuntocht gelopen en zijn over vier jaar zeker weer van de partij”, aldus Horinga.