Studente Laura Penninga werkt nog altijd met ouderen

ZUIDHORN – De 20-jarige Laura Penninga uit Zuidhorn studeert en woont in Groningen. Ook voor haar is het leven behoorlijk veranderd. Haar bijbaantje in de zorg met oudere mensen doet ze nog steeds. Ze merkt dat de ouderen de situatie lastig vinden, maar ook begrijpen en niet heel veel last lijken te hebben van angst het virus te krijgen. Maar ‘niets is meer wat het was’.

Zelf kreeg de studente, die in het derde jaar van haar bachelor Nederlandse Taal en Cultuur bezig is, door dat het ernstig was op de dag dat de strenge maatregelen werden ingevoerd: “Je moest thuisblijven bij verkoudheid of koorts en evenementen met meer dan 100 personen werden afgelast”, vertelt Laura. “Die avond kregen we het nieuws dat de universiteiten ook zouden sluiten. Dat was een hele surrealistische ervaring. Daarvoor leek het coronavirus ook een serieuze kwestie, maar vooral op afstand. Sinds die dag, alweer zo’n twee weken geleden, werd het dagelijkse leven voor iedereen ineens enorm beïnvloed door het virus. Veel mensen namen het virus voor de maatregelen ook nog niet zo serieus. Dat is nu wel echt veranderd, naar mijn idee”.

Ook het stilleggen van de colleges maakt een behoorlijke indruk bij Laura: “Mijn leven is vooral erg rustig geworden. Het is een raar besef dat ik de rest van het jaar mijn studiegenoten niet meer in het echt zie. Geen feestjes, niet meer afspreken met vriendinnen en online colleges. De scriptie-gesprekken gaan nu via Skype. Ook het contact met mijn vriendinnen en ouders verloopt online. Ik ben blij dat ik nog kan werken. Ik werk namelijk als huishoudelijke hulp in de thuiszorg, dat gaat gewoon door. Veel studenten zijn hun bijbaantjes kwijt”. De studente merkt dat de ouderen het best lastig vinden om met de maatregelen om te gaan. “Het is heel ingrijpend voor ze. Hun familie mag niet meer langskomen en ze mogen niet meer zomaar naar buiten. Vaak vinden ze het juist heel gezellig dat er dan iemand van de thuiszorg langskomt. Soms ben ik hun enige bezoek in de week. Er is best veel eenzaamheid onder ouderen. Ik heb nog niet meegemaakt dat ouderen heel bang zijn om het virus te krijgen. De meesten beseffen hoe gevaarlijk het virus voor hen kan zijn. Daardoor kunnen ze de maatregelen, ook al vinden ze het soms lastig, meestal wel accepteren”.

Mensen met cruciale beroepen. Ze worden door velen gezien als de helden van deze tijd. En dus staat ook hier veiligheid voorop. “Het werken is lastiger geworden”, vertelt Laura. “Ook omdat sommige mensen waar ik werk de maatregelen niet altijd even serieus nemen. Hele oude mensen krijgen het nieuws niet altijd even goed mee. Het is dan lastig om ze uit te leggen wat er precies aan de hand is. Het allerbelangrijkste om veilig te werken is de anderhalve meter afstand. Dat is soms best ingewikkeld als je bij mensen thuis bent. Ik probeer er dan voor te zorgen dat ik niet in dezelfde ruimte ben en was mijn handen vaak. Verder draag ik schoonmaakhandschoenen en maak ik alle contactpunten zoals deurklinken en lichtknopjes steeds schoon”.

De moeilijke tijd waarin we ons allemaal bevinden, brengt ook veel beweging in de maatschappij en hartverwarmende initiatieven op gang. Ook studenten zetten zich belangeloos in, maar of alles ooit weer zal worden zoals het was vraagt Laura zich af. “Er worden heel veel mooie initiatieven bedacht, ook door studenten. Die gaan vrijwillig boodschappen doen of oppassen. Zo zijn er meer positieve dingen. Ik denk dat er een sterker gevoel van saamhorigheid is ontstaan doordat we allemaal in dezelfde situatie zitten. Niets wat eerst vanzelfsprekend was is dat nu nog. Ik vind het altijd lastig als mensen deze pandemie proberen te bekijken als iets positiefs voor de mensheid, want het virus veroorzaakt vooral een heleboel ellende. Toch zijn we nu meer dan ooit afhankelijk van elkaar en dat levert ook een heleboel mooie dingen op”, aldus Laura.