Thea Hummel
Hoogwotter
Het is het joar 1313 en rondom t klooster Auwerd is het een drokte van belang. Monniken en novices vliegen henneweer met schoppen, emmers en wat al niet. Buuten jacht er een störm over t laand. Het wotter komt met bakken uut e lucht en t liekt asof het mooit weer ophollen zol.
Thea Hummel is eigenlijk een vreemde eend in de bijt in deze wedstrijd. Ze komt niet uit het Westerkwartier en heeft hier ook nooit gewoond. “Laat ik het zo zeggen”, vertelt ze, “ik heb wel een heleboel met de provincie Groningen. Nieuw-Buinen, waar ik nu woon is dan wel net Drenthe. Ik woon hier toevallig.” Ze groeide op in Alteveer (Gr.) en spreekt wel het dialect van daar. Maar het Westerkwartiers, dat beheerst ze niet.
Ze is ook nog eens de enige die nog maar kort schrijft. “De laatste tijd ben ik daar hobbymatig mee begonnen. Toen ik begon met schrijven vond ik het direct heel leuk. Om zo creatief bezig te zijn, dat had ik nooit gehad. Dat moet ik vaker doen.” En ze doet het niet onverdienstelijk. Thea schreef een thriller voor een wedstrijd van vrouwenthrillers.nl en haar verhaal werd door de jury uitgezocht voor een plekje in de bundel ‘Live’. “Toevallig heb ik de bundel net in de hand”, vertelt Thea. “Ik was eigenlijk blij verrast dat ik uitgezocht ben. De opdracht was te schrijven over een live talentenshow op televisie en wat daarbij mis kan gaan. Ik heb uiteindelijk iets geschreven over het kind van de presentatrice, dat vermoord is. Heel griezelig. Mijn moeder durft het niet eens te lezen.”
Al zoekende naar de Groninger schriefwedstrijd stuitte ze op internet op ’t Schierste Verhaol. “Dit lijkt me leuk, dacht ik. En het moest dus over het Westerkwartier gaan, dus daarop ben ik gaan google-en. Toen kwam ik Aduard tegen.” Het verhaal van klooster sprak haar zo aan, dat ze haar eigen inzending hierop baseerde. “Ik heb geprobeerd een beeld te geven van de geschiedenis van het klooster. Wat er in mijn fantasie allemaal gebeurd zou kunnen zijn.” Ook de spanning kreeg zijn plek in het verhaal. “Op een gegeven moment stijgt het water en dan stijgt de spanning ook. Vooral als één broeder bang is voor het water.”
Aan Geert Zijlstra de eer om het verhaal van Thea te vertellen tijdens de finale. “Iemand heeft het ook voor mij vertaald in het Westerkwartiers.” Alhoewel ze zelf wel dialect spreekt, heeft Thea nog niet in het dialect geschreven. “Nog niet”, voegt ze toe. “Ik weet eigenlijk niet of ik dat kan. Het is denk ik best wel leuk om te doen, maar wel een hele uitdaging.”
De finale van de wedstrijd ’t Schierste Verhaol van ’t Westerketier die de stichting Mien Westerkwartier uitschreef, is helaas verplaatst naar september. De acht finalisten komen iedere week in deze rubriek voorbij. Nieuwsgierig naar het hele verhaal? Op de finaleavond in het BaronTheater te Opende is iedereen welkom.
