Thuiswerken: Het Kerst-virus en de bevrijder!
STREEK – Drie maanden geleden stopte ik met de regelmatige verslagen over het leven in coronatijd. Toen met de gedachte en de hoop dat we het virus aardig in bedwang hadden, de beperkingen vlot zouden verdwijnen en we ons oude leven weldra weer op zouden kunnen pakken. Niks bleek echter minder waar!
De gevreesde tweede golf kwam en werd veel heftiger dan verwacht. Dat hebben we natuurlijk vooral aan onszelf te danken, want het virus verspreidt zich zelf niet, dat doen wij voor het virus! We zoeken elkaar op, gaan massaal winkelen voor kerst en koopjes, houden onvoldoende afstand als we werken of naar school te gaan. Soms hebben we gewoon lak aan alle waarschuwingen en nemen een paar kratjes bier en ballonnen mee voor een busritje. Het virus kan zo steeds een nieuwe, warm stekkie vinden en de pandemie leeft deze donkere maand in alle hevigheid op. Nu zitten we elkaar thuis , gezeten op onze billen met blaren, wat sip aan te kijken!
Het jaar 2020 is met gemak het meest bijzondere jaar van de 60 die ik mocht meemaken. De maanlanding, de moord op John Lennon, een eigen huis en trouwen, de geboorte van kinderen en de ramp van 9/11, het waren allemaal bijzondere momenten in een verder normaal jaar. Maar dit jaar was er één van voortdurende verandering van decor en spelregels. Al die dingen waar we ons op verheugd hadden en niet door gingen en alle nieuwe zaken, die we na 9 maanden al normaal zijn gaan vinden. Mondkapjes dragen we allemaal, terwijl we een jaar geleden nog riepen ‘Rare jongens, die Japanners’ als ze met vermomming langs de Nachtwacht schuifelden. Schuw de naderende voetganger aankijken en opschrikken als er iemand flink staat te hoesten in de supermarkt. Festivals, naar het strand op een mooie dag, jaarmarkten en Noorderzon, verdwenen als sneeuw voor de …..
Rutte stak in maart een stok in ons wiel en het woon-werkverkeer en de recreatieve tochtjes kwamen in één keer stil te staan. Het bleek de oplossing voor het fileprobleem en leverde ook nog eens een schonere lucht op. Het openbaar vervoer, dat we jarenlang probeerden te stimuleren om de files uit te bannen, werd het slachtoffer met zijn lege wagons. Het garagebedrijf en de personal-lease varen er wel bij, want we willen veilig eigen vervoer! Ook de producenten van het plexiglas-scherm en de ontsmettingsgel doen goede zaken.
Half Nederland heeft in korte tijd een ‘volwaardige werkplek’ ingericht, terwijl we de jaren daarvoor met veel pijn en moeite pappa-dag thuiswerken voor elkaar kregen. Als de baas ons niet kon zien, konden we ook niet aan het werk zijn. Nu kost het hem geen koffie, gevulde koeken en reiskosten. Het internet werd onze levensader en als de ‘enemy’ Nederland wil treffen, moeten ze KPN en ZIGGO met hackers gaan pesten. ‘Heel Nederland ligt stil, als de netwerkbaas het wil!’ Ik kan niet wachten tot het glasvezel bij me binnen wordt gebracht en de service sneller en stabieler wordt.
Maar de grootste shock is natuurlijk het sociaal isolement en de saaiheid, waar iedereen over klaagt. Was ons leven vorig jaar een fantastische keten van uiteenlopende activiteiten buitenshuis, liefst ook nog onderbroken door 3 vakanties naar verre oorden, nu brengen we de meeste tijd in en om het huis door en mogen we selectief gasten ontvangen en mensen ontmoeten. Gouden tijden voor de heremiet, maar een bezoeking voor de vertierzoeker. Zo langzaam maar zeker ben ik ook wel toe aan een mooie voorstelling, even slap ouwehoeren in het café. Vooral ook mensen ontmoeten, die je nog niet kent.
We gaan op voor een nieuw jaar, waarin we het goede van 2020 moeten behouden en de zaken die we kwijt zijn geraakt terug winnen. Onze hoop is gericht op de spuit. Vaccins moeten ons gaan beschermen tegen de overdracht van virussen door de medemens, die we zo graag weer willen ontmoeten. De injectienaald als bevrijder! Jas em der mor ien! Proost, op het nieuwe jaar!