Trainer Danny Buijs is trots op 3 jaar FC Groningen
REGIO - “Ik ben best een beetje trots’. Danny Buijs blikt terug op drie jaren als trainer van FC Groningen. ‘Trots om al drie jaar trainer te mogen zijn van deze club en dat we toch weer de play-offs hebben gehaald.” Nijland en Jans, de toenmalige directeuren namen een stevige gok door een jonge en onervaren jonge trainer naar de Euroborg te halen. Een gok die aanvankelijk niet zo’n succes bleek. Groningen bleef maar verliezen en sloot wekenlang de ranglijst af. Buijs bleef rustig. Werkte hard, kreeg zijn gevraagde versterkingen in de winter en haalde uiteindelijk toch nog de play-offs. Alleen dát was al een stunt.
Groningen blijkt een stabiele trainer in huis te hebben gehaald. Kleurrijk ook. De man van ‘hou druk’ en de judoworp. Van de hand in eigen boezem steken, tot (soms te) hard zijn voor zijn eigen spelers maar ook voor zich zelf. Van te weinig genieten na een mooie zege en van aanleg voor enig perfectionisme. De man ook die van Groningen allereerst een vechtmachine maakte om de tent achterin dicht te gooien en van daaruit te gaan voetballen. En ook de man die de spelers regelmatig omhelzen voor de dug-out na een doelpunt. Die het lukt spelers voor hem te laten werken. Een formule die al twee maal de play-off als resultaat had. En hij is ook de trainer die talrijke jeugdspelers een kans gaf zich in het eerste elftal te bewijzen.
“Mijn mooiste moment? De steun van de supporters met dat grote spandoek. Kippenvel”
Als trainer die uit de amateurs komt, voor de leeuwen te worden gegooid in de Euroborg in de Eredivisie. Geen gemakkelijke klus bij een club waar het nooit rustig is. Zijn de verwachtingen een beetje uitgekomen? ‘Ik wist eigenlijk niet wat me te wachten stond,” grinnikt Buijs die blij is na een slopend seizoen van zijn vakantie te kunnen gaan genieten. “Geleidelijk aan kom je daar achter. De druk van de media, van supporters en van allerlei stromingen binnen de club is groot. En als je dan ook nog eens niet wint dan is dat best wel heftig. Ik heb er wel eens slapeloze nachten van gehad. Wat kan ik beter doen? Wat kan ik anders doen? Uiteindelijk zie je dan toch ook dat alles valt of staat met kwaliteit. Bij de samenstelling van de groep. In de winter kwamen ervaren jongens en ging het draaien. We behaalden net geen Europees voetbal maar konden het seizoen toch nog met opgeheven hoofd afsluiten.”
Het voorbije jaar kende Groningen een uitstekende eerste seizoenshelft. De tweede helft was het allemaal wat minder. Uiteindelijk werd toch de zevende plaats veilig gesteld. Europees voetbal, samen naar de grote Markt is en was de grote ambitie terwijl de belangrijkste spelers allemaal lijken te vertrekken. Wat is Groningen zonder Padt, Matusiwa, Gudmundsson, Itakura en het is ook nog maar de vraag of Strand Larsen blijft. Is die ambitie wel reëel voor komend seizoen? “ Buijs denkt na en weegt zijn woorden. “FC Groningen is van oudsher een ploeg die altijd moet strijden om Europees voetbal. We zijn de enige grote club in het noordoosten van het land met een groot achterland. Dus die ambitie is terecht en past ook bij het verleden. Het wordt wel steeds lastiger om te concurreren met ploegen als Utrecht, Vitesse en AZ. Die clubs zijn ons financieel voorbij gestreefd. Als wij echt door willen groeien tot een club die jaarlijks mee wil doen in de strijd om Europees voetbal dan moeten we zorgen dat we ook in staat zijn om goede spelers langer aan ons te binden. Natuurlijk moeten we spelers verkopen. Dat is ook een onderdeel van wat we zijn. De club komt uit een lastige positie waarin weinig kon en de financiële situatie moeilijk was. Het gaat nu beter en ik heb er alle vertrouwen in dat Gudde en Fledderus er voor gaan zorgen dat sponsoren in het achterland nog meer betrokken gaan raken bij de club. De komst van Robben heeft de club een geweldige impuls gegeven. Hij is verreweg het beste waar ik ooit mee heb gewerkt! Dat mag niet verloren gaan.”
Wat er op de korte termijn gaat gebeuren is ook voor Buijs koffiedik kijken. “Dat er spelers weggaan is duidelijk. Maar hopelijk gaan niet alle sterkhouders weg. Want dan kunnen we weer van voren af aan gaan beginnen met bouwen en dat houdt gewoon een risico in. Hopelijk komen er dan spelers bij die ook direct een versterking voor het elftal zijn. Dat is hoe dan ook nodig om je ambities waar te maken.”
De zevende plaats op de ranglijst was een meer dan uitstekende. Toch krijgt de trainer her en der ook wel eens kritiek omdat het spel te verdedigend en te behoudend zou zijn. Niet aantrekkelijk genoeg. Bovendien suggereren sommige media en supporters dat Buijs ook een verdedigend denkende trainer zijn. De oud voetballer van FC Groningen moet er een beetje op glimlachen: “Het wordt ook van Advocaat gezegd. Maar kijk naar de ambities van Feyenoord. De druk om heel hoog te eindigen en eigenlijk gewoon kampioen te worden is daar gigantisch. Dan stapt Advocaat daar het trainingsveld op en ziet met wie hij die ambities moet waarmaken. Daar pas je daar toch je manier van spelen op aan? Alles valt of staat met kwaliteit en wat voor spelers je tot je beschikking hebt. Wij hebben veel jonge en onervaren jongens. Een paar keer een pak slaag is dodelijk voor hun zelfvertrouwen. Het begint dus allemaal bij een goede organisatie. Ik heb met een middenveld gespeeld met Matusiwa, Lundquist en Van Kaam, of Joosten er nog bij. El Hankouri. Dat kun je onmogelijk verdedigend noemen. Maar een goede organisatie neerzetten en je manier van spelen aanpassen aan je materiaal lijkt me essentieel. Begrijp me goed, ik wil ook graag mooi voetbal spelen en daar trainen we ook hard voor. Als onze selectie compleet is en Robben is er ook nog bij kunnen er ook hele leuke dingen gebeuren. Kijk naar de wedstrijd tegen Emmen. Ik ben er wel van overtuigd dat we zevende zijn geworden mede door de goede organisatie en doordat de spelers zich werkelijk iedere wedstrijd helemaal leeg hebben gevoetbald. En dat we dan net geen Europees voetbal hebben gehaald en niet alle wedstrijden leuk waren om naar te kijken, is een teleurstelling maar ook logisch. Volgend jaar hebben jongens als Suslov en Van Kaam al een jaar Eredivisie er op zitten. Dat maakt ze sterker. Dus ondanks de teleurstelling van het missen van Europees voetbal ben ik ook gewoon een beetje trots op de ploeg. Uiteindelijk win ik liever een wedstrijd met 1-0 die misschien wat minder fraai was dan in een spektakel pot er met 5-3 af gaan. Ik denk dat het publiek dat over het algemeen net zo ziet.”
Buijs hoeft niet lang na te denken over het mooiste moment van drie jaren Groningen: “Dat was in mijn eerste jaar. We waren in de beker uitgeschakeld tegen Twente en stonden laatste op de ranglijst. Nog maar één wedstrijd gewonnen. Toen werd voor de wedstrijd tegen Utrecht een ongelofelijk groot spandoek uitgerold waarin het publiek aangaf achter de spelers en staf te staan. Dat was echt kippenvel. Tegen een sterk Utrecht speelden we toen 1-1.”
‘Ik leer dagelijks.” Een veel gehoorde uitspraak van Buijs. Het meest leerzame moment? Dat was voor de wedstrijd tegen Emmen. Een hele beladen en belangrijke wedstrijd voor beide ploegen. Ik liep voor de wedstrijd naar mijn verdedigers om ze nog eens te instrueren over bepaalde verdedigende taken. Komt Robben naar me toe en zegt; ‘trainer, dat weten ze wel. Daar hebben we al zo vaak op getraind. Dat komt goed. Soms ben ik te perfectionistisch. Robben maakte me dat in één zin duidelijk. De verdedigers speelden de wedstrijd van hun leven.”
De technische staf zocht een trainer die bij de identiteit en het DNA van FC Groningen past. Ze stelden Danny Buijs aan. En wisten, dit is een straatvechter. Die gevechten waren te zien in het spel van de oud voetballer zelf en zijn terug te zien bij zijn mannen . De schoonheidsprijs zal misschien niet worden gewonnen, maar één belangrijk ding leveren de wekelijkse gevechten in ieder geval wel op: punten.
Dan is er nog het Oranje dreamteam aller tijden van Danny Buijs die daarin Groningse inbreng ziet en voor een aanvallende formatie kiest.
“Ik speel daarin vanuit 3-4-3. Aanvallend voetbal, want zo is Nederland groot geworden en naam gemaakt in de wereld. En kies ik voor spelers met veel ervaring op het gebied van winnen en het spelen van finales. En drie met een Groningse achtergrond. Robben, Ronald Koeman en Van Dijk.”
De Groningen trainer kiest voor meerdere generaties en ziet in Cruijff de allerbeste voetballer die ons land ooit heeft voorgebracht. Van Basten is zijn spits: “Hij was een fenomeen en een garantie voor doelpunten. Robben is natuurlijk buitencategorie en Bergkamp vanwege zijn creativiteit, scorend vermogen en loopacties. Van Hanegem en Gullit waren echt beesten. Absolute winnaars, fysiek sterk en zorgden voor goals en assists.”
Achterin kiest Buijs voor een centrum dat in 88 Europees kampioen werd met Rijkaard en Koeman. “Rijkaard was een sloper en kon ook erg goed op het middenveld uit de voeten. Koeman is een leider van achteruit, heeft een geweldige passen extra kwaliteiten met zijn vrije trappen. Van Dijk om verdedigend alles dicht te houden en Van Bronckhorst omdat hij een linkspoot is en meer dan 100 interlands heeft gespeeld.” Tenslotte staat Van de Sar in het doel,” Omdat hij naast goed kan keepen ook kan mee voetballen.
Van de Sar
Van Dijk Koeman Rijkaard
Gullit Van Hanegem Cruijff Van Bronvkhorst
Robben Van Basten Bergkamp
Bank
Van Breukelen
Van Persie
Sneijder
Stam
F. de Jong